ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ)

Εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη.

Εκοιμήθη το Σάββατο, 28 Αυγούστου 2010 ο αγωνιστής Γέροντας Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Καντιώτης, σε ηλικία 104 ετών.

Εκοιμήθη  προχθες Σάββατο, 28 Αυγούστου 2010 ο αγωνιστής Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης σε ηλικία 104 ετών, μια ημέρα σημαδιακή αφού στο Άγιον Όρος εορτάζεται με το παλαιό η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Να σημειωθεί, ότι ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο της Φλώρινας για 26 ημέρες, μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη, ενώ την τελευταία ημέρα παρουσίασε νεφρική ανεπάρκεια.Επίσης, αξίζει να αναφερθεί, ότι την Παρασκευή ο Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος, κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων.
Το σκήνωμά του θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα για τρεις μέρες στη Μονή Αυγουστίνου στη Φλώρινα, ενώ η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί τη Δευτέρα, στις 12 το μεσημέρι, στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονα.
Ο Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης, γεννήθηκε στις Λεύκες Πάρου στις 20 Απριλίου του 1907.Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1929. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1935 και Πρεσβύτερος το 1942.Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη Αιτωλίας, ως στρατιωτικός ιερέας και ως Ιεροκήρυκας στην Αθήνα. Εξέδωσε δεκάδα περιοδικών, ίδρυσε οικοτροφία φοιτητών και μαθητών, ηγείται Ιεραποστολικής αδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ", εξεφώνησε κηρύγματα καθ΄ άπασαν την χώραν, συνέγραψε περί τα ογδοήκοντα δύο θρησκευτικού περιεχομένου βιβλία.
Στις25 Ιουνίου του 1967 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας. Στις 14 Ιανουαρίου του 2000 παραιτήθηκε λόγω γήρατος.
Τέλος, στις 28 Αυγούστου 2010 εκοιμήθη σε ηλικία 104 ετών. 

+ Αιωνία Σου η μνήμη άγιε Γέροντα, την ευχή Σου να 'χουμε. +

Σὲ ὅποιο ἀφεντικὸ δουλεύεις, ἀπὸ αὐτὸ θὰ πληρωθεῖς! (Γέροντας Παΐσιος Ἁγιορείτης).

Oἱ ἀπομακρυσμένοι ἄνθρωποι ἀπὸ τὸ Θεὸ πάντα ἀπαρηγόρητοι βρίσκονται καὶ διπλὰ βασανίζονται.
Ὅποιος δὲν πιστεύει στὸ Θεὸ καὶ στὴ μέλλουσα ζωή, ἐκτὸς ποὺ μένει ἀπαρηγόρητος, καταδικάζει καὶ τὴ ψυχὴ τοῦ αἰώνια.Σὲ ὅποιο ἀφεντικὸ δουλεύεις, ἀπὸ αὐτὸ θὰ πληρωθεῖς. Ἂν δουλεύεις στὸ μαῦρο ἀφεντικό, σοὺ κάνει τὴ ζωὴ μαύρη ἀπὸ ἐδῶ.
Ἂν δουλεύεις στὴν ἁμαρτία, θὰ πληρωθεῖς ἀπὸ τὸ διάβολο. Ἂν ἐργάζεσαι τὴν ἀρετή, θὰ πληρωθεῖς ἀπὸ τὸ Χριστό.
Καὶ ὅσο ἐργάζεσαι στὸ Χριστό, τόσο θὰ λαμπικάρεσαι, θὰ ἀγάλλεσαι.
Ἀλλὰ ἐμεῖς λέμε: “Χαμένο τόχουμε νὰ ἐργασθοῦμε στὸν Χριστό;”
Μὰ εἶναι φοβερό! Νὰ μὴν ἀναγνωρίζουμε τὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο!
Σταυρώθηκε ὁ Χριστός, γιὰ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, γιὰ νὰ ἐξαγνισθεῖ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο...γένος.
Τί ἔκανε ὁ Χριστὸς γιά μας; Τί κάνουμε ἐμεῖς γιὰ τὸ Χριστό;
Ὁ κόσμος θέλει νὰ ἁμαρτάνει καὶ θέλει τὸ Θεὸ καλό. Αὐτὸς νὰ μᾶς συγχωράει καὶ ἐμεῖς νὰ ἁμαρτάνουμε.
Ἐμεῖς δηλαδὴ νὰ κάνουμε ὅ,τι θέλουμε καὶ Ἐκεῖνος νὰ μᾶς συγχωράει. Νὰ μᾶς συγχωράει συνέχεια καὶ ἐμεῖς τὸ βιολί μας.
Οἱ ἄνθρωποι δὲν πιστεύουν, γι’ αὐτὸ ὁρμοῦν στὴν ἁμαρτία. Ὅλο τὸ κακὸ ἀπὸ κεῖ ξεκινάει, ἀπὸ τὴν ἀπιστία.
Δὲν πιστεύουν στὴν ἄλλη ζωή, ὅποτε δὲν ὑπολογίζουν τίποτε.
Ἀδικοῦν, ἐγκαταλείπουν τὰ παιδιὰ τοὺς … Γίνονται πράγματα …, σοβαρὲς ἁμαρτίες.
Οὔτε οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔχουν προβλέψει τέτοιες ἁμαρτίες στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες• ὅπως γιὰ τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα εἶχε πεῖ ὁ Θεός:
“Δεν πιστεύω νὰ γίνονται τέτοιες ἁμαρτίες, νὰ πάω νὰ δῶ!”
Ἂν δὲν μετανοήσουν οἱ ἄνθρωποι, ἂν δὲν ἐπιστρέψουν στὸ Θεό, χάνουν τὴν αἰώνια ζωή.
Πρέπει νὰ βοηθηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, νὰ νιώσει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς, νὰ συνέλθει, γιὰ νὰ νιώσει τὴ θεία παρηγοριά.
Σκοπὸς εἶναι νὰ ἀνεβεῖ πνευματικὰ ὁ ἄνθρωπος, ὄχι ἁπλῶς νὰ μὴν ἁμαρτάνει.

ΠΗΓΗ: http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com/2010/08/blog-post_27.html 

Ο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ (+ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ - ΒΙΝΤΕΟ).

ΑΓΙΕ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ  

ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΕ,

ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ

ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ.

Ο άγιος Προκόπιος ο δια Χριστόν σαλός.

Κάποτε, ένας δια Χριστόν σάλος, o άγιος Προκόπιος του Ουστιούγκ (+1303, η μνήμη του τελείται στις 8 Ιουλίου), διασχίζοντας τους δρόμους του Ουστιούγκ, έφτασε τρέχοντας στην εκκλησία. Γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας καί φώναξε: «Μητέρα του Θεού, σώσε μας  σώσε μας!» Γύρισε προς τον κόσμο, που παρευρισκόταν εκείνη την στιγμή μέσα στην εκκλησία και τους φώναξε δυνατά να μετανοήσουν, να παύσουν να άμαρτάνουν, διαφορετικά ο Θεός θα τους λιθοβολήσει. Ο κόσμος τον έθεώρησε τρελλό. Καί αφού τον σάπισαν στο ξύλο, τον έδιωξαν. Τα ίδια είχαν πάθει και οι προφήτες.

Πέρασε καιρός. Και τότε συνέβη κάτι το φοβερό.
 Οουρανός καλύφθηκε από ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο. Όλες οι εκκλησίες της πόλης γέμισαν από πιστούς. Και να, καταφθάνει και ο Όσιος με τα ελεγκτικά του λόγια: «Δεν σας το έλεγα; Τώρα το βλέπετε και μόνοι σας. Προσευχηθείτε. Προσευχηθείτε...» Και προσευχήθηκαν όλοι  και ο όσιος μαζί τους, και το σύννεφο διαλύθηκε  ο ουρανός καθάρισε και όλοι οι κάτοικοι, σαν κάτι να τους έσπρωχνε, έτρεξαν έξω από την πόλη! Και τι να ιδούν; Μια τεράστια έκταση σκεπασμένη με μαύρες πέτρες-μετεωρΐτες. Αν οι πέτρες αυτές έπεφταν επάνω στην πόλη, δεν θα έμενε άνθρωπος ζωντανός. Οι πέτρες βρίσκονται εκεί ακόμη μέχρι σήμερα. Οι επιστήμονες που τις εξέτασαν βεβαίωσαν ότι, πράγματι οι πέτρες αυτές είναι μετεωρίτες. Για το πώς όμως βρέθηκαν όλες μαζί σε ένα σημείο, δεν μπόρεσαν να δώσουν εξήγηση. Αυτό βέβαια το γνώριζε μόνο ο δούλος του Θεού, που το είχε προβλέψει.

ΠΗΓΗ: proskynitis.blogspot.com

(ΝΕΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ) του γ.Παϊσιου στο Άγιον Όρος (σε μοναχούς)...!

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω περιστατικό με κάθε επιφύλαξη. Και αυτό γιατί στις μέρες μας είναι σύνηθες φαινόμενο να λέγονται και να γράφονται πολλά περί "πολέμων" κ.ά. και να αποδίδονται είτε σε κεκοιμημένους Αγίους Γέροντες είτε σε ζώντες Γέροντες. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και επιφυλακτικοί, δίχως να σημαίνει αυτό ότι κάποια από αυτά μπορεί να είναι αληθινά... Ο καιρός θα δείξει... Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να μας πιάνει ολιγοπιστία και πανικός (Σημ. "ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΓΙΩΝ").

 

(ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ)...!!!

Τι είπε τελικά ο Γέροντας Παϊσιος στους Μοναχούς που τον είδαν πριν από μερικές μέρες να περπατάει στο Άγιο Όρος ; 

Το Θέμα αυτό αναρτήθηκε από τον κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΤΣΟΡΛΙΔΗ

Είναι δύσκολο να γράψεις ένα άρθρο για κάτι που άκουσες και δεν μπορείς ο ίδιος σου να ερευνήσεις αν τελικά αυτό ισχύει.
Όμως είναι τόσο μεγάλη η πίστη μου στο θεό, που τέτοια γεγονότα, δε θέλουν έρευνα (προσωπικά για μένα).
Ειδικά αν έχεις διαβάσει βιβλία,όπως του Γέροντα Παίσιου.

Συγκεκριμένα,χθες μετά τη Θεία λειτουργία στην Παναγία Δεξιά της Θεσσαλονίκης, αγιορείτης μοναχός που νοσηλευόταν τις τελευταίες μέρες στο Νοσοκομείο Γεννηματάς της Θεσσαλονίκης, μας εκμυστηρεύτηκε κάτι πολύ δυνατό για την πίστη μας που του το είπαν "συνάδελφοι" του μοναχοί από το Άγιο όρος, μιας και τον επισκέφτηκαν πρόσφατα στο Νοσοκομείο, μετά τη χειρουργική επέμβαση (επέμβαση ρουτίνας) που του έκαναν οι γιατροί.

Συγκεκριμένα...:
Ο Γέροντας Παίσιος, περπατούσε πριν από δύο εβδομάδες έξω από τη Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, ώσπου το συνάντησαν 3 νέοι Μοναχοί (νέοι σε ηλικία).
Ανεξάρτητα από την έκπληξη που νιώσαν στην αρχή οι Μοναχοί, πήγαν αμέσως να ζητήσουν την ευχή του Γέροντος.
Μόνο που ο Γέροντας τραβήχτηκε, δεν τους έδωσε την ευχή του, αλλά με τρεμάμενη φωνή τους είπε:

`Τραβήξτε στο Γέροντα σας, και πείτε του να αγοράσει μεγάλες ποσότητες λάδι και αλεύρι, γιατί σε 3 μήνες από τώρα, θα έχουμε `πόλεμο` στην Ελλάδα, κι ο κόσμος θα πεινάσει`

και συνέχισε...:
`Να του πείτε του Γέροντα, να επικοινωνήσει και με τα υπόλοιπα Μοναστήρια...`
Μέχρι να συνέλθουν οι Μοναχοί, ο Γέροντας Παίσιος είχε χαθεί μέσα στο μονοπάτι...

[ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΤΣΟΡΛΙΔΗΣ ]

Δεν πιστεύω να είχε κανένα λόγο ο (Χ)αγιορείτης να έπλασε το συγκεκριμένο γεγονός, γιατί έχει και συνέχεια, όμως μέσα από ένα πολιτικό μπλόγκ, όπως είναι το δικό μου, καλύτερα είναι να το σταματήσουμε εδώ.

Η είδηση είναι πως όντως την τελευταία εβδομάδα στα ΣΟΥΠΕΡ-ΜΑΡΚΕΤ ΜΑΚΡΟ (τα γνωστά των εμπόρων...εργάζεται ο φίλος μου ο Κώστας), εδώ στη Θεσσαλονίκη, παρατηρήθηκε πως μοναχοί αγιορείτες `σήκωσαν` από τα ράφια πολλά κιλά ελαιόλαδο, αλλά και αλεύρι, και μάλιστα δημιούργησε πολλά ερωτηματικά στους υπεύθυνους τόσο του υποκαταστήματος Εγνατίας, όσο και της Ν.Ιωνίας.

Τα συμπεράσματα δικά σας...
Εγώ θα αναμείνω το 3μηνο, αν και πιστεύω όταν λέει ο Γέροντας πόλεμο, εννοεί μάλλον πως ο λαός μας θα ξεσπάσει απέναντι στο Δ.Ν.Τ. και κατ επέκταση στην ΤΡΟΪΚΑ και στην σκληρή πολιτική τους και θα γίνουν χειρότερα από αυτά που ζήσαμε μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου.
Που αλλού να πάει δηλαδή το μυαλό μου ;

[ΠΗΓΗ]: http://xanthi-blogs.blogspot.com/2010/08/blog-post_2340.html

και http://gero-paisios.blogspot.com/2010/08/blog-post_17.html?spref=bl

Άθως, το περιβόλι της Παναγιάς (Ντοκιμαντέρ).

ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (ΑΘΩΣ) from Nama TVweb on Vimeo.


Ντοκιμαντέρ βιντεοσκοπημένο από το κανάλι της Βουλής των Ελλήνων.
Παραγωγή, Σκηνοθεσία: Γ. Ζερβουλάκος – Β. Σερντάρης
Διάρκεια: 47:44
Έτος παραγωγής: 1981.

ΠΗΓΗ: http://istologio.org/?p=1960 

Μη μας αφήσεις Παναγιά! (Ένα θαύμα της Παναγίας στην Κεφαλλονιά του 1694).

Βρισκόμαστε στην Κεφαλονιά του 1694. Νησί ανυπεράσπιστο ό τόπος, αφέθηκε στα χέρια άγριων πειρατών πού, άφοϋ λεηλάτησαν και άρπαξαν, πήραν στο φεύγα τους νιους και κοπελιές για τα παζάρια της Ανατολής. Από το χωριό του "Αϊ-Δημήτρη πού γειτονεύει με το Ληξούρι, άρπαξαν τρία παλληκάρια καί τα πήγανε αλυσοδεμένα στη Μπαρμπαριά, τον τόπο πού σήμερα φωνάζουν Αλγέρι.

Εκεί τα βάλανε σε ένα σκοτεινό κι ανήλιαγο κελί κι αυτά τα δύσμοιρα περίμεναν το τέλος. Κάθε πού ξημέρωνε ό Θεός, μούγκριζαν οι τοίχοι από τα βογγητά του πόνου καί του θανατικού.
Γεμάτη ή φυλακή από Ρωμιούς, άκουγαν τα παλληκάρια τις παρακλήσεις των άλλων καταδίκων στη μάνα Παναγιά. Ελπίδα ανθρώπου πουθενά, Μα για κοίταξε! Σάν ό άνθρωπος μένει έρημος καί μόνος καί από πουθενά δεν έχει να κρατηθεί καί αφήσει την ψυχή καί το σώμα στη Χάρη Της, ή Παναγιά διπλά νοιάζεται γι αυτόν. Γιατί Εκείνη ξέρει από πόνο.
Εκεί λοιπόν, μέσα στην απελπισία καί τη σκοτεινιά πιάσανε τη δέηση καί οι τρεις στην Ύπεραγία Θεοτόκο να τους πάρει κοντά της καί να μη γνωρίσουν θάνατο μαρτυρικό.

Νηστικοί, εγκαταλελειμμένοι, απογοητευμένοι, την παρακαλούσαν να πεθάνουν παρά να τους σκοτώσουν.
-Παναγιά μας, έλεγαν, μη μας αφήσεις στον κακό θάνατο. Πάρε μας μαζί σου. Λάφρωσέ μας από τον πόνο.
Καί μέσα στην προσευχή τους αποκοιμήθηκαν... Καί ξύπνησαν... ακούγοντας πετεινούς.
Δεμένα στα σίδερα τα παλληκάρια με χέρια καί πόδια με χοντρές αλυσίδες, ρωτούσε ό ένας τον άλλον.
Λέει το λοιπόν ό ένας Κεφαλονίτης.
-Τί είναι αυτό πού ακούμε, αδέλφια;
Στό πρώτο ερώτημα αποκρίθηκε το άκουσμα μιας χαρούμενης καμπάνας.
Μπροστά τους το όμορφο χωριό τους! Ή Παναγία τους έφερε θαυματουργικά από τη Βόρεια Αφρική στο πανηγύρι του τόπου τους.
Όταν άκουσαν τις καμπάνες, άχάραγα ακόμα, σύρανε την ταλαιπωρία μα καί την ελπίδα τους κοντά στην εκκλησία της Παναγιάς πού γιόρταζε τα έννιάμερα της Χάρης Της στις 23 του Αυγούστου.
Οι μανάδες καί οι συγγενείς τους άντίκρυσαν τα τρία ναυτόπουλα με τίς αλυσίδες καί χάθηκαν στην αγκαλιά τους με δάκρυα ευγνωμοσύνης στο Θεό.
Άφοϋ προσκύνησαν την Παναγιά, οι τρεις Κεφαλονίτες αποφάσισαν να γίνουν μοναχοί καί να αφιερωθούν στο Θεό. Μέχρι σήμερα υπάρχουν, σε πίστωση του θαύματος, κρεμασμένες οί αλυσίδες των παλληκαριών στο θρονί της Παναγιάς πού τους λευτέρωσε από την κουρσάρικη αιχμαλωσία.
Κοντά στο Ναό έχτισαν δύο πρόχειρα κελιά κι έφτιαξαν το πρώτο ησυχαστήριο.
Σέ ανάμνηση του θαύματος υπάρχει επιγραφή πού μαρτυρεί το γεγονός «1694,23 Αυγούστου έποιήθη το θαύμα. Ιάκωβος, Γεώργιος, Ιωάννης. Χαίρε ότι ήλευθερώθητε της φθοράς του θανάτου δια πρεσβειών της Θεομήτορος». 
 
* Τό παραπάνω γεγονός μας διηγήθηκε ό Πρωτοσύγκελλος της Ί. Μητροπόλεως Κεφαλληνίας π. Γεράσιμος Φωκάς. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς.
 

Αρχ.Εφραίμ Παναούση

''Πειραική Εκκλησία''
Ιούλιος-Αύγουστος 2004.

ΠΗΓΗ: http://proskynitis.blogspot.com/ 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ.

 Απολυτίκιον. Ήχος βαρύς.

Μετεμορφώθης εν τω όρει, Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις Μαθηταίς σου, την δόξαν σου καθώς ηδύναντο, λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς, το φως το αΐδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, Φωτοδότα δόξα σοι.

Κοντάκιον. Αυτόμελον. Ήχος βαρύς.

Επί τού όρους μετεμορφώθης, και ως εχώρουν οι Μαθηταί σου την δόξαν σου, Χριστέ ο Θεός εθεάσαντο, ίνα όταν σε ίδωσι σταυρούμενον, το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον, τω δε κόσμω κηρύξωσιν, ότι συ υπάρχεις αληθώς, τού Πατρός το απαύγασμα.

Η μεγάλη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας δίνει την αφορμή να θυμηθούμε τα λόγια του Κυ­ρίου μας Ιησού Χριστού:
«Ου πιστεύεις ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί εστι; τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, απ' εμαυτού ου λα­λώ. ο δε πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τα έργα. Πι­στεύετέ μοι ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί. ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι» (Ιωάν. 14, 10-11).
Μεγάλα και αμέτρητα ήταν τα θαύματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: με ένα μόνο λόγο του ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, του αρχισυναγώγου, τον γιο της χήρας της Ναΐν, ακόμα και τον Λάζαρο, ο οποίος ήταν στον τάφο τέσσερεις ολόκληρες ημέρες. Με ένα λόγο του μόνο επιτίμησε τους ανέμους και τα κύματα της λίμνης Γεννησαρέτ και έγινε απόλυτη γαλήνη. Με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια χόρτασε πέντε χιλιάδες ανθρώπους, χωρίς γυναίκες και παιδιά, και με τέσσερα ψωμιά τέσσερεις χιλιάδες.
Ας θυμηθούμε πως κάθε μέρα θεράπευε τους ασθενείς, γιατρεύοντας κάθε είδους ασθένεια, έδιωχνε τα πονηρά πνεύματα από τους δαιμονιζομένους. Πως ξαναέδινε την όραση στους τυφλούς και την ακοή στους κουφούς με ένα μόνο άγγιγμά του. Δεν φτάνουν αυτά;
Όλα αυτά όμως δεν ήταν αρκετά για τους ανθρώπους οι οποίοι τον ζήλευαν, για τους ανθρώπους για τους οποίους ο μέγας προφήτης Ησαΐας είπε:
«Ακοή ακούσετε και ου συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοις οφθαλμοίς και τοις ωσίν ακούσωσι και τη καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Ματθ. 13, 14-15).
Σε όλα αυτά, τα οποία όμως δεν ήταν αρκετά για τους βαρήκοους ανθρώπους και με τα συσκοτισμένα μάτια, πρόσθεσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός το μέγα θαύμα της Μεταμορφώσεώς Του στο όρος Θαβώρ. Σ' αυτόν, που έλαμψε με ένα εκθαμβωτικό θείο φως, εμφανίστηκαν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας και προσκύνησαν τον δημιουργό του νόμου. Με φόβο και τρόμο έβλεπαν το θαυμαστό αυτό θέαμα οι εκλεκτοί απόστολοι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης. Και μετά από τη νεφέλη, που τους σκέπασε, ακούστηκε η φωνή του Θεού:
«Ούτος εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα. αυτού ακούετε» (Ματθ. 17, 5).
Οι άγιοι απόστολοι κήρυξαν σ' όλο τον κόσμο, ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι «αληθώς, του Πατρός το απαύγασμα».
Ο κόσμος ολόκληρος, όταν το άκουσε, θα έπρεπε να γονατίσει μπροστά στον Κύριο Ιησού Χριστό και να προσκυνήσει τον Αληθινό Υιό του Θεού.
Θα έπρεπε η εμφάνιση στο Θαβώρ των δύο πιο μεγάλων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης και η προσκύνηση του Κυρίου Ιησού Χριστού κατά την μεταμόρφωσή του, να κλείσει για πάντα τα βδελυρά χείλη των γραμματέων και των φαρισαίων, οι οποίοι μισούσαν τον Κύριο Ιησού και τον θεωρούσαν παραβάτη του νόμου του Μωυσή. Αλλά και μέχρι σήμερα δεν πιστεύουν οι Εβραίοι ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας.
Όχι μόνο οι Εβραίοι δεν τον πιστεύουν, αλλά και για πολλούς χριστιανούς όλο και περισσότερο θαμπώνει το θείο φως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ακόμα μικρότερο γίνεται το μικρό ποίμνιο του Χριστού για το οποίο το θείο φως του Χριστού λάμπει με την ίδια δύναμη με την οποίαν έλαμψε στους αποστόλους Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη τότε στο όρος Θαβώρ.
Όμως να μην απελπιζόμαστε, επειδή ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε:
«Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον. ότι ευδόκησεν ο πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν» (Λουκ. 12, 32).
Η απιστία μεταξύ των λαών έλαβε ανησυχητικές διαστάσεις και το φως του Χριστού επισκιάστηκε από το σκοτεινό νέφος της αθεΐας. Σήμερα πιο συχνά από ποτέ ενθυμούμαστε το φοβερό λόγο του Χριστού:
«Πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λουκ. 18, 8).
Να μην απελπιζόμαστε όμως, επειδή Εκείνος, λέγοντας για τα σημεία της δευτέρας παρουσίας του, είπε:
«Αρχομένων δε τούτων γίνεσθαι ανακύψατε και επάρατε τας κεφάλας υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υ­μών» (Λουκ. 21, 28).
Να είναι, λοιπόν, η ζωή σας τέτοια ώστε την φοβερή ημέρα της Κρίσεως να μπορέσουμε να σηκώσουμε το κεφάλι μας και όχι να το σκύψουμε βαθειά απελπισμένοι. Αμήν.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ, Ο ΡΩΣΟΣ

ΠΗΓΗ: http://agiostherapon.blogspot.com/2010/08/blog-post_05.html 

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη άξιοι πρεσβευτές μας στο εξωτερικό!...

 

Διαßάστε  πως ένας Έλληνας στον ΟΗΕ... εξέπληξε τους συνομιλητές  του. 

(Μας το έστειλε με e-mail μία φίλη, δεν γνωρίζουμε που το ανακάλυψε, όμως είναι πραγματικά πολύ ωραίο).

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη άξιοι πρεσβευτές μας στο εξωτερικό!...

  "Ένα λαµπρό υπόδειγµα ρητορικής και πολιτικής από πρόσφατη συνεδρίαση των Ηνωμένων Εθνών, που έκανε τη διεθνή κοινότητα να χαμογελάσει: Ο λόγος του Έλληνα εκπροσώπου στα ΗΕ.

  «Πριν ξεκινήσω, θέλω να σας πω κάτι για τον Μέγα Αλέξανδρο. Όταν δάµασε τον Βουκεφάλα , κατά τον  γυρισµό του και περνώντας τον Αξιό και ßλέποντας το νερό, σκέφτηκε ότι ήταν µια καλή  ευκαιρία για µπάνιο.
  Έßγαλε λοιπόν τα ρούχα του, τα...ακούµπησε στον ßράχο και µπήκε στο νερό.
  Όταν ßγήκε και θέλησε να ντυθεί, τα ρούχα του είχαν εξαφανιστεί.
  Τα είχε κλέψει ένας Σλάßος της Μακεδονίας»!

  Τότε πετάχτηκε οργισµένος ο Σλαßοµακεδόνας εκπρόσωπος της ΠΓΔΜ κι άρχισε να φωνάζει:
«Τι είναι αυτά που λες; Οι Σλάßοι δεν ήταν εκεί, τότε..»!

  Οπότε ο Έλληνας εκπρόσωπος χαµογέλασε και είπε:
  «Τώρα που το ξεκαθαρίσαµε αυτό, µπορώ να ξεκινήσω την οµιλία µου...»!

H Ιστορία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα

 

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.

Γενικά

Τις μέρες αυτὲς του Δεκαπενταυγούστου ψάλλονται, κάθε απόγευμα στις εκκλησίες μας, οι ωραίες καὶ πολὺ κατανυκτικὲς ακολουθίες, πρὸς τιμὴ της Παναγίας, που είναι γνωστὲς ως «Παρακλήσεις».

Πρόκειται για τους δύο Παρακλητικούς Κανόνες ,τον Μικρό και τον Μεγάλο.

Ονομάζονται «Παρακλητικοί» οι δύο κανόνες στην Υπεραγία Θεοτόκο, επειδὴ οι πιστοί, τα αισθήματα των οποίων εκφράζουν οι κανόνες, ικετεύουν καὶ παρακαλουν τὴν Παναγία μὲ τὶς μεσιτείες καὶ πρεσβείες της πρὸς τὸν φιλάνθρωπο Θεό καὶ Υιό της («πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου») νὰ ικανοποιήσῃ καὶ νὰ εκπληρώσει τὰ φλέγοντα αιτήματα των προσευχών τους πρὸς αυτή («τάχυνον εἰς πρεσβείαν καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν…»).

Έτσι τὸ περιεχόμενο των δύο αυτών κανόνων είναι η έκφραση και η διατύπωση , εκ μέρους των πιστών, κραυγαλέων αιτημάτων απόγνωσης, φόβου, αγωνίας και πόνου, επειδὴ βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης καὶ θλίψεως καὶ περιστάσεων δυσμενών, βασάνων, πειρασμού καὶ συμφορών του βίου· απευθύνονται δὲ τὰ αιτήματα αυτὰ προς την Υπεραγία Θεοτόκο, ἡ οποία ειναι «σκέπη κραταιά, ὅπλον σωτηρίας», «ἐλπὶς ἀπηλπισμένων, ἀσθενῶν συμμαχία, θλιβομένων χαρά καὶ ἀντίληψις» γιὰ νὰ εὕρουν τὴν ταχινἠν καὶ βεβαίαν ἐκπλήρωσιν αὐτῶν.

Μὲ άλλα λόγια, «οι δύο παρακλητικοὶ κανόνες είναι σπαραξικάρδιες προσευχές του πονεμένου καὶ βασανισμένου λαού μας καὶ ανθρώπου κάθε εποχής, πρὸς τὴν Πάναγνο Μητέρα του Κυρίου, τὴν μόνη ελπίδα καὶ αντίληψη καὶ «προστάτιν καὶ φρουρὰν ἀσφαλεστάτην», «σκέπην κραταιάν» καὶ «καταφύγιον πάντων τῶν χριστιανῶν», γιὰ νὰ βρούν παρηγορία, ἀνακούφιση στοὺς πόνους των, θεραπεία των ψυχικών καὶ σωματικών ασθενειών των, απαλλαγὴ απὸ τοὺς ποικίλους πειρασμοὺς της ζωής, σωτηρία καὶ έλεος εκ μέρους του Θεού».

Ο Ποιητής του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα (Μ.Π.Κ)

Γιὰ τὸν ποιητὴ του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος(Μ.Π.Κ.), έχουμε σαφείς μαρτυρίες καὶ είναι γνωστὸ τὸ όνομά του, τὸ ὁποῖο φέρεται σὲ όλη τὴ χειρόγραφη παράδοση καὶ σὲ όλες τὶς ‘εντυπες εκδόσεις του.

Ο ποιητὴς λοιπόν του μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος είναι ο Θεόδωρος Β´ Δούκας Λάσκαρις, βασιλιάς τῆς αυτοκρατορίας τῆς Νικαίας, ποὺ ιδρύθηκε μετὰ τὴν Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως απὸ τοὺς Φράγκους, σαν αντίσταση στὴν Φραγκοκρατία ποὺ επεβλήθηκε απὸ τὴν Δ´ Σταυροφορία κατὰ τὰ έτη 1204 – 1261.

Ὁ χρόνος άρα που γράφτηκε ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανόνας είναι ὁ ΙΓ´ μ.Χ. αιώνας καὶ συγκεκριμένα τὸ διάστημα των ετών 1204 – 1258 μ.Χ.που ἔζησε ὁ ποιητής του Θεόδωρος Β´ Λάσκαρις.

Ο Επιληπτικός Αυτοκράτορας

Ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης ήταν γιος του Ιωάννη Βατάτζη και της Ειρήνης Λάσκαρη, και εγγονός του Θεοδώρου Α΄Λάσκαρη δημιουργού του κράτους της Νικαίας. Κληρονόμησε μια πολύ δυνατή αυτοκρατορία, και το ίδιο δυνατή την παρέδωσε στους διαδόχους του.

Ήταν πολύ μορφωμένος, και είχε πλούσια φιλοσοφική και θεολογική κατάρτιση. Δάσκαλοί του ήσαν οι Νικήφόρος Βλεμμύδης και Θεόδωρος Ακροπολίτης.

Όταν πάντρεψε την κόρη του με τον Νικηφόρο γιο του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ και της Θεοδώρας , του παραχωρήθηκαν το Δυρράχιο και τα Σέρβια.

Πάσχοντας από επιληψία βαριάς μορφής αδυνατούσε να ασκεί τακτικά τα καθήκοντά του και με το πέρασμα του χρόνου η επιδείνωση της υγείας του, του προκαλούσε έντονες εμμονές, στρέφοντας πολλούς υψηλόβαθμους αξιωματούχους εναντίον του. Ειδικότερα η συναισθηματική του αστάθεια εκφράζεται κυρίως «σαν κατάθλιψη η σαν διάχυση του συναισθήματος ».

Σε μια από το πλήθος των επιστολών του ,ιδιαίτερα αποκαλυπτικών του εσώτερου ψυχισμού του γράφει: «Ίδης τον παντάπασιν χαροπόν,κατηφή ,δεινόν ,συννοίας μεστόν και παντοίως τη λύπη τρωθέντα και τιτρωσκόμενον. Οίμοι τι εν εμοί γέγονεν!Ουδέν άλλο είποιμι ή ότι πάντως κάθαρσις ψυχικλή και ταπείνωσις σαρκική ίνα σώση ο πλάστης το συναμφότερον» (J.B.Papadopoulos)

Κάποτε στον δρόμο της Ιστορίας, συναντήθηκε με το πρόσωπο της Θεοδώρας, της Βασίλισσας του Δεσποτάτου της Ηπείρου και σημερινής Αγίας και πολιούχου της Άρτας.

Η κόρη του Μαρία παντρεύτηκε τον Νικηφόρο, τον πρωτότοκο γυιό του Μιχαήλ και της Θεοδώρας. Ο χαρακτήρας της Θεοδώρας , που είχε αποκτήσει «υπομονή αγίας και συνείδηση ειρηνοποιού» (D.M.Nicol), αλλά και η Θεοτοκοφιλία της ήταν παραδειγματική και καταλυτική γι αυτόν. Και στις δύσκολες ώρες του συλλογικού βίου και του ατομικού πόνου έμαθε από την Θεοδώρα (που οι περιπέτειες της ζωής της έκαναν να κυλήσουν από τα μάτια της «θρόμβοι δακρύων» και να στραφεί προσευχητικά πολλές φορές προς το πρόσωπο της Θεοτόκου) να στρέφει τα βλέμματα στην μορφή της Γιάτρισσας Παναγίας. Και να απευθύνει σε Αυτή κατανυκτικές επικλήσεις ,που εκφράζουν ένα έντονο ψυχικό άλγος.

Αποτέλεσμα αυτών των διαρκών προσευχητικών επικλήσεων του Θεοδώρου προς την Θεοτόκο είναι και ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας που αυτός συνέθεσε.

Λίγο πρίν από τον θάνατό του ζήτησε να εξομολογηθεί. Έπεσε στα πόδια του εξομολογητή και  «δακρύων απλέτοις ρεύμασι την γήν εν ή κατέκειτο έπλυνεν, ώστε και πηλόν γεγενήσθαι εκ τούτων… "το εγκατέλιπόν σε Χριστέ" συνεχώς επεφώνει» (Γ.Ακροπολίτης ).

Η ίδια αυτή κραυγή ενός έντονου ψυχικού άλγους ξεπηδά και και μέσα από τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, που σήμερα αντηχεί στους ναούς στα δειλινά του ελληνικού Δεκαπενταύγουστου, συγκινώντας τους πιστούς με τους έξοχους στίχους του, γεμάτους από βαθιά εσωτερική οδύνη και συντριβή.

«Των λυπηρών επαγωγαί χειμάζουσι την ταπεινήν μου ψυχήν και συμφορών νέφη την εμήνκαλύπτουσι καρδίαν».  «Βλέψον ιλέω όμματί σου και επίσκεψαι την κάκωσιν ήν έχω»

Ο Θεόδωρος Β’ Λάσκαρις πέθανε στο Νυμφαίο σε ηλικία 36 ετών.

ΠΗΓΗ: http://ierapostoliko.blogspot.com/2010/08/h.html

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΗΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ (+ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1948)