Ερωτήσεις που (δεν) ζητούν απάντηση!

Μιά φίλη μας έστειλε το παρακάτω κείμενο, το οποίο το δημοσιεύουμε, γιατί το κρίναμε λογικό. Εάν κάποιος έχει απαντήσεις ή διαφωνεί ας το σχολιάσει.

Ερωτήσεις που (δεν) ζητούν απάντηση!

Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ. Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:
-Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
-Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
-ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος. Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες: 
Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς; 
Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα; 
Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου; 
Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;
Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές; Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί: α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό! β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών! γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές. δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!
Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς; 
Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του; 
Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα; 
Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;
Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους; 

Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ...

Άρθρο του Μανόλη Δρεττάκη στην "Ελευθεροτυπία".*

Κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες στη χώρα μας η μετάφραση του βιβλίου της Καναδής δημοσιογράφου Naomi Klein με τίτλο «Το Δόγμα του Σοκ» (τίτλος στα αγγλικά The Shock Doctrine), που εκδόθηκε το 2007 και στο οποίο γίνεται ανάλυση και εκτεταμένη περιγραφή της εφαρμογής των θεωριών της Σχολής του Σικάγου, ιδρυτής της οποίας ήταν ο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο αυτό, Milton Friedman.

Το «δόγμα του σοκ» είναι είτε η επιβολή από δικτατορικά καθεστώτα είτε η εφαρμογή από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του τρίπτυχου: «ιδιωτικοποιήσεις, κρατική απορρύθμιση/ελεύθερο εμπόριο και δραστικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες». Προϋπόθεση για να εφαρμοστεί το δόγμα αυτό είναι να υπάρξει μια κρίση που μπορεί να οφείλεται είτε σε πολέμους, εμφύλιους πολέμους, είτε σε φυσικές καταστροφές είτε σε δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα, όπως ο υπερπληθωρισμός ή το υπέρογκο χρέος.

Στην περίπτωση των κρατών της Λατινικής Αμερικής, αναφέρει η συγγραφέας, «η σπείρα του χρέους λειτούργησε σαν ένα γιγαντιαίο όπλο ηλεκτρικής εκκένωσης. Σε μια τέτοια κατάσταση -προσθέτει- ο Friedman ήταν πεπεισμένος ότι, όταν ξεσπάσει μια κρίση, αποτελεί ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση. Εκτιμούσε ότι μια καινούργια κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της 6 με 9 μήνες για να επιβάλει μείζονες αλλαγές».

Η συγγραφέας επισημαίνει ότι «η θεμελιώδης αρχή είναι απλή: οι χώρες σε κρίση (χρέους) χρειάζονται απεγνωσμένα μια επείγουσα βοήθεια... Οταν οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πολιτικές του ελεύθερου εμπορίου προωθούνται από κοινού με τη χρηματοοικονομική διάσωση (δάνειο) σε ένα ολοκληρωμένο πακέτο, οι χώρες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποδεχτούν ολόκληρο το πακέτο» και, όπως αναφέρει η ίδια, «η κρίση του χρέους, στην οποία βρέθηκαν χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής κατά τη δεκαετία του '80, τις ανάγκασε να υποκύψουν στον εκβιασμό "Θέλετε να σώσετε τη χώρα σας; Ξεπουλήστε την"».

Από τα λίγα αυτά αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο τής Naomi Klein φαίνεται καθαρά ότι στη χώρα μας εφαρμόζονται πιστά οι συνταγές του «δόγματος του σοκ», συνταγές που έχει υιοθετήσει η τρόικα ακολουθώντας την πάγια πολιτική του ΔΝΤ, που δεν είναι άλλη από το «δόγμα του σοκ». Αυτή η «τεχνογνωσία» ήταν βασικός λόγος για τον οποίο η Ε.Ε. ζήτησε από το ΔΝΤ να είναι μέλος της τρόικας.

Πώς, όμως, έφτασε η Ελλάδα στο κατάντημα να γίνει χώρα Λατινικής Αμερικής στην Ευρώπη; Είναι αλήθεια ότι η σημερινή κυβέρνηση κληρονόμησε ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο οφειλόταν στα μεγάλα ελλείμματα όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων 35 ετών. Ειδικότερα το έλλειμμα του 2009 ήταν ιδιαίτερα αυξημένο, εξαιτίας όχι μόνο της πολιτικής που εφάρμοζε όλα τα χρόνια η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και των μέτρων που έλαβε για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Παρ' ότι η σημερινή κυβέρνηση γνώριζε το μέγεθος του δημοσιονομικού προβλήματος πριν από τις εκλογές, το επιδείνωσε μόλις ανέλαβε την εξουσία, με: παροχές, κατάργηση φορολογικών μέτρων που θα απέδιδαν έσοδα (τα οποία εφαρμόζει τώρα), μη ψήφιση φορολογικού και αναπτυξιακού νομοσχεδίου και μη άμεση λήψη σκληρών μέτρων για την πάταξη της φοροδιαφυγής, πριν από την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2010 τον περασμένο Δεκέμβριο, και μη δανειζόμενη με χαμηλό spread τα αναγκαία ποσά τον περασμένο Ιανουάριο. Τέλος, οι αδιανόητες για έναν πρωθυπουργό και υπουργό Οικονομικών δηλώσεις περί «χρεοκοπίας της χώρας», «Τιτανικού», «χώρας σε εντατική» κ.λπ. οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο.

Υστερα απ' όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση, αδυνατώντας να δανειστεί από τις αγορές (μετά την εκτίναξη των spreads στα ύψη), αναγκάστηκε να υπογράψει και να «περάσει» από τη Βουλή το ταπεινωτικό για τη χώρα Μνημόνιο, για να λάβει (σε δόσεις) το δάνειο των 110 δισ. ευρώ με τοκογλυφικό επιτόκιο, και τώρα αναγκάζεται να το αναθεωρήσει προς το χειρότερο, για να εισπράξει την επόμενη δόση του δανείου αυτού.

Τα αποτελέσματα της εφαρμογής του «δόγματος του σοκ» στη χώρα μας είναι παρόμοια με εκείνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου αυτό εφαρμόστηκε: μείωση μισθών και εισοδημάτων, αύξηση της ανεργίας, αύξηση της φτώχειας, κλείσιμο επιχειρήσεων, εντατικοποίηση (fast track) των ιδιωτικοποιήσεων κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων και ξεπούλημα «φιλέτων» δημόσιων εκτάσεων. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η ύφεση βαθαίνει και το δημόσιο χρέος αντί να μειώνεται αυξάνει.

Είναι πράγματι τραγικό μια κυβέρνηση κατ' όνομα «σοσιαλιστική» να εφαρμόζει με «θρησκευτική ευλάβεια» τις δοξασίες του υπέρμαχου του νεοφιλελευθερισμού Milton Friedman, οι οποίες βύθισαν στη φτώχεια και τη δυστυχία τις χώρες στις οποίες εφαρμόστηκαν.

* Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι τέως: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ.

ΠΗΓΗ:http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2011-01-27&s=analysh-sta-gegonota 

Ἡ φοιτητική ζωή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στήν Ἀθήνα.

Ἡ φοιτητική ζωή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου

καί Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στήν Ἀθήνα.

Εἶ­χον ἡ­μᾶς Ἀ­θῆ­ναι, κα­θά­περ τι ῥεῦ­μα πο­τά­μιον, ἀ­πὸ μι­ᾶς σχι­σθέν­τας πη­γῆς τῆς πα­τρί­δος εἰς δι­ά­φο­ρον ὑ­πε­ρο­ρί­αν κα­τ' ἔ­ρω­τα τῆς παι­δεύ­σε­ως καὶ πά­λιν εἰς τὸ αὐ­τὸ συ­νελ­θόν­τας, ὥ­σπερ ἀ­πὸ συν­θή­μα­τος οὕ­τω Θε­οῦ κι­νή­σαν­τος...

Ὡς δὲ προ­ϊ­όν­τος τοῦ χρό­νου τὸν πό­θον ἀλ­λή­λοις κα­θω­μο­λο­γή­σα­μεν, καὶ φι­λο­σο­φί­αν εἶ­ναι τὸ σπου­δα­ζό­με­νον, τη­νι­καῦ­τα ἤ­δη τὰ πάν­τα ἦ­μεν ἀλ­λή­λοις, ὁ­μό­στε­γοι, ὁ­μο­δί­αι­τοι, συμ­φυ­εῖς, τὸ ἓν βλέ­πον­τες, ἀ­εὶ τὸν πό­θον ἀλ­λή­λοις συ­ναύ­ξον­τες θερ­μό­τε­ρόν τε καὶ βε­βαι­ό­τε­ρον.

Ἀ­γὼν δὲ ἀμ­φο­τέ­ροις, οὐχ ὅ­στις αὐ­τὸς τὸ πρω­τεῖ­ον ἔ­χοι, ἀλ­λ' ὅ­πως τῷ ἑ­τέ­ρῳ τού­του πα­ρα­χω­ρή­σει­εν· τὸ γὰρ ἀλ­λή­λων εὐ­δό­κι­μον ἴ­διον ἐ­ποι­ού­με­θα. Μί­α μὲν ἀμ­φο­τέ­ροις ἐ­δό­κει ψυ­χὴ δύ­ο σώ­μα­τα φέ­ρου­σα... Ἕν δ' ἀμ­φο­τέ­ροις ἔρ­γον ἡ ἀ­ρε­τή, καὶ τὸ ζῆν πρὸς τὰς μελ­λού­σας ἐλ­πί­δας...

Ἐ­ταί­ρων τε γὰρ ὡ­μι­λοῦ­μεν, οὐ τοῖς ἀ­σελ­γε­στά­τοις ἀλ­λὰ τοῖς σω­φρο­νε­στά­τοις... Μα­θη­μά­των δὲ οὐ τοῖς ἡ­δί­στοις πλέ­ον ἢ τοῖς καλ­λί­στοις ἐ­χαί­ρο­μεν· ἐ­πει­δὴ κἀν­τεῦ­θέν ἐ­στιν ἢ πρὸς ἀ­ρε­τὴν τυ­ποῦ­σθαι τοὺς νέ­ους ἢ πρὸς κα­κί­αν.

Δύ­ο μὲν ἐ­γνω­ρί­ζον­το ἡ­μῖν ὁ­δοί… ἥ τε πρὸς τοὺς ἱ­ε­ροὺς ἡ­μῶν οἴ­κους καὶ τοὺς ἐ­κεῖ­σε δι­δα­σκά­λους φέ­ρου­σα, καὶ ἡ πρὸς τοὺς ἔ­ξω­θεν παι­δευ­τάς. Τὰς ἄλ­λας δὲ τοῖς βου­λο­μέ­νοις πα­ρή­κα­μεν ἑ­ορ­τάς, θέ­α­τρα, πα­νη­γύ­ρεις, συμ­πό­σια... Ἡ­μῖν δὲ τὸ μέ­γα πρᾶγ­μα καὶ ὄ­νο­μα, Χρι­στια­νοὺς καὶ εἶναι καὶ ὀ­νο­μά­ζε­σθαι·

382 μ.Χ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου,

Εἰς τόν Μέ­γαν Βα­σί­λει­ον Ἐ­πί­σκο­πον Και­σα­ρεί­ας Καπ­πα­δο­κί­ας, Ἐ­πι­τά­φιος.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :

 Ἡ φοιτητική ζωή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου

καί Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στήν Ἀθήνα.

Ήταν γιά μᾶς ἡ Ἀθήνα, ὅπως ἕνα ρεῦμα πο­τα­μοῦ πού σχίσθηκε ἀπό μία πηγή τῆς πα­τρί­δος καί μᾶς ἀπέ­λασε ἀπό τά σύνορά της σέ δια­φο­ρετική κατεύ­θυν­ση καὶ πά­λι συναχ­θή­κα­με στό ἴδιο σημεῖο, σάν νά μᾶς κίνησε ὁ Θεός μέ κά­ποιο σύν­θη­μά του, ἐπειδή ἐρω­τευ­θήκαμε τήν ἐπι­στη­μονική μας παίδευση.

Καί καθώς περνοῦσε ὁ χρό­νος ὁμολογούσαμε οἱ δυό μας ὁ ἕνας στόν ἄλλον τὸν κοινό μας πόθο, ὅτι θά σπου­δά­σουμε τήν ἀληθινή σοφία.

Ἤμασταν ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο τό πᾶν, ὁ­μό­στε­γοι, ὁ­μο­δί­αι­τοι, ἀπόλυτα ἑνωμένοι. Καί ἀγωνι­ζό­μα­σταν καί οἱ δυό μας ὄχι ποιός θά ἔχει τὸ πρω­τεῖ­ο, ἀλλά πῶς νά τό πα­ρα­χω­ρήσουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο· αὐ­τό πού ποθοῦσε καί ἀγαποῦσε περισσότερο ὁ ἄλ­λος τό κάναμε δική μας ἐπι­θυ­μία. Ἤμασταν μία ψυχή σέ δύ­ο σώ­μα­τα... Ἕνα ἔρ­γο εἴχαμε καί οἱ δύο, τήν ἀ­ρε­τή, καὶ τὸ νά ζοῦμε μέ τίς ἐλπίδες τοῦ οὐρανοῦ...

Ὡς πρός τούς συμφοιτητές μας, μι­λού­σα­με ὄχι μέ τούς πιό ξεδιάντροπους ἀλ­λὰ μέ τούς πιό συνετούς... Καί χαιρόμασταν νά παρα­κο­λου­θοῦμε ὄχι τά πιό εὐ­χάριστα μα­θήματα, ἀλλά τά πιό καλά. Διότι ἀπό αὐ­τό ἐντυπώ­νε­ται στούς νέους ἡ ἀρετή ἤ ἡ κακία...

Δύ­ο δρόμους γνωρίζαμε… ἕναν πρός τούς ἱερούς να­ούς καί ἕναν πρός τό Πανεπιστήμιο. Τούς ἄλ­λους δρό­μους, αὐτούς πού ὁδηγοῦν στίς ἑ­ορ­τές, τά θέ­α­τρα, τά ποτά καί τά ξε­νύ­χτια, τούς περι­φρο­νού­σα­με. Διότι σέ μᾶς ἕνα πρᾶγμα ἦ­ταν με­γά­λο καί ἕ­να ὅνομα, νά εἴμαστε καί νά ὀνομαζό­μα­στε Χριστι­α­νοί·

382 μ.Χ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου,

Εἰς τόν Μέ­γαν Βα­σί­λει­ον Ἐ­πί­σκο­πον Και­σα­ρεί­ας Καπ­πα­δο­κί­ας, Ἐ­πι­τά­φιος. 

ΠΗΓΗ: http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1421:2010-01-26-00-37-03&catid=214:2010-01-25-00-05-31&Itemid=71

 όπου υπάρχει αρκετό υλικό γιά τους Εκπαιδευτικούς και όχι μόνο.

Αφιερώνεται στα νέα παιδιά, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, που αγωνίζονται να γίνουν σωστοί χριστιανοί και καλοί επιστήμονες. Ακολουθώντας το παράδειγμα των Αγίων και με τη βοήθειά Τους θα γίνει πιό εύκολος ο αγώνας σας. 

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς).

Κατά τη διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου κάποιος στο στρατόπεδο μοίρασε στους στρατιώτες την Καινή Διαθήκη σε μικρά καλοδεμένα βιβλιαράκια. Πήρες και συ και με εκνευρισμό παρατήρησες ότι στον πόλεμο είναι απαραίτητο το ατσάλι και το μολύβι και όχι τα βιβλία. «Εδώ εάν δε μας σώσει το ατσάλι,το βιβλίο δεν θα μας σώσει σίγουρα!» Τέτοιου είδους σχόλιο έκανες, αφού μέχρι εκείνη την ημέρα τίποτα δεν εναπέθετες στην πίστη στο Θεό. Την πίστη την θεωρούσες ως κάποια παλιά καμπαρτίνα, που το ανθρώπινο καραβάνι από καταβολής κόσμου, αν και άχρηστη τη σέρνει μαζί του.

Παρόλα αυτά πήρες το βιβλιαράκι και το έβαλες μέσα στην αριστερή τσέπη. Τι συνέβη; Μόνος σου λες, θαύμα από τον Θεό και το προσυπογράφω. Την ίδια μέρα ξεκίνησε δυνατή μάχη. Γύρω σου έπεφταν τραυματίες. Ξαφνικά τραντάζεσαι. Σε χτύπησε σφαίρα. Πιάνεις με το χέρι την αριστερή πλευρά σου στο μέρος της καρδιάς. Περίμενες να τρέξει αίμα. Όταν γδύθηκες, βρήκες τη σφαίρα σε αυτό το βιβλιαράκι, ακριβώς στο μέρος της καρδιάς. Έτρεμες σαν να είχες πυρετό. Το χέρι του Θεού! Το ιερό βιβλίο σου έσωσε τη ζωή από το ατσάλι και το μολύβι. 
Την ημέρα αυτή την θεωρείς ως πνευματική σου γέννηση. Από την ημέρα εκείνη άρχισες να έχεις φόβο Θεού και διαφύλαξες την πίστη σου προσεκτικά. Όντως δεν είναι παλιά καμπαρτίνα! Και δεν την κουβαλά το ανθρώπινο καραβάνι μάταια.

Πηγή: "Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται", Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς.

www.istologio.org

 

Ἡ Ρωσίδα Ὁσία Ξένη ἡ διὰ Χριστὸν Σαλή (+ 24 Ιανουαρίου).

Ἡ Ὁσία Ξένη ἡ διὰ Χριστὸν Σαλή

Ημ. Εορτής: 24 Ιανουαρίου Ημ. Γέννησης: 1720 μ.Χ. Ημ. Κοιμήσεως: 1806 μ.Χ. English site: http://www.stxenia.org/stxenia.html

Γεννήθηκε στὴν Ἁγία Πετρούπολη τῆς Ρωσίας, τὸ ἔτος 1720, καὶ ὡς νεαρὴ ὄμορφη κοπέλα  παντρεύτηκε τὸν Ἀντρέα Φεοντόροβιτς Πετρὼφ ποὺ εἶχε τὸν βαθμὸ τοῦ συνταγματάρχου καὶ ἦταν πρωτοψάλτης στὴν βασιλικὴ αὐλή. Ἡ θέση αὐτὴ ἦταν μία πολὺ ὑψηλὴ κοινωνικὴ θέση καὶ ἔδινε δόξα καὶ ὑλικὴ ἀπολαβή. Ἦταν νέοι. Εἶχαν ἀγάπη μεταξύ τους. Ὑπηρέτησαν καὶ οἱ δυὸ στὴν βασιλικὴ αὐλή, ὅπου ἔκαναν τὸ γάμο τους. Ζοῦσαν πολὺ εὐτυχισμένοι μαζί. Λόγω τῆς νεότητάς τους, τοὺς ἄρεσε πολὺ νὰ πηγαίνουν σὲ χοροεσπερίδες καὶ σὲ συμπόσια. Καλοῦσαν φιλοξενουμένους στὸ σπίτι τους καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι πήγαιναν ὡς φιλοξενούμενοι σὲ ἄλλα σπίτια. Αὐτὰ οἱ ἄνθρωποι τὰ ὀνομάζουν «καλὴ τύχη» καὶ φαινόταν ὅτι τίποτε στὸ ἀνδρόγυνο αὐτό, τὸν Ἀνδρέα καὶ τὴν Ξένια, δὲν θὰ ἔδινε τέλος σ’ αὐτή τους τὴν χαρά. Ἀλλὰ ξαφνικὰ ἕνα φοβερὸ χτύπημα, σὰν κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ, ὁ ἀναπάντεχος θάνατος τοῦ ἀγαπημένου συζύγου, κεραυνοβόλησε τὴν Ξένια Γκριγκόριεβνα. Στὰ εἴκοσι ἕξι της χρόνια, ἕνα βράδυ σὲ ἕνα χορὸ ὁ ἄντρας της ἐνῶ ἔπινε μὲ τοὺς φίλους τους, ξαφνικὰ ἔπεσε κάτω νεκρός. Αὐτὸ φυσικὰ ἦταν πολὺ ὀδυνηρὸ γιὰ τὴν Ξένια. Ὁ Ἀντρέας, δὲν εἶχε ποτὲ ἐξομολογηθεῖ καὶ λάβει Θεία Κοινωνία καὶ ἐκείνη ἀνησυχοῦσε τρομερὰ γιὰ τὴν ψυχή του. Σύντομα μετὰ τὴν ταφή του, ἡ Ὁσία Ξένια ἐξαφανίστηκε ἀπὸ τὴν Ἁγία Πετρούπολη γιὰ ὀκτὼ χρόνια. Πιστεύεται ὅτι αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα τὸ πέρασε σὲ ἕνα ἐρημητήριο ἢ σὲ ἕνα μοναστήρι, μαθαίνοντας τὸ δρόμο τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ πρώην Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας εἶχε ἀξιόπιστη πληροφορία ὅτι ἡ μακαρία Ξένια γιὰ τὴν πνευματική της τελείωση δαπάνησε αὐτὰ τὰ χρόνια μεταξὺ τῶν Στάρετς προετοιμάζοντας τὸν ἑαυτό της γιὰ τὸν δύσκολο ἀγώνα τῶν διὰ Χριστὸν σαλῶν καὶ ἦταν κάτω ἀπὸ τὴν πνευματική τους καθοδήγηση. Ποῦ ἦταν οἱ Στάρετς; Ἴσως ἦταν στὸ Hermitage ἣ σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ μοναστήρια ποὺ αὐτὸν τὸν καιρὸ εἶχαν Στάρετς, μαθητὲς τοῦ Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ. Ὕστερα ἀπὸ ὀχτὼ χρόνια πάλι ξαναγύρισε στὴν πατρίδα της, τὴν ἁγία Πετρούπολη, καὶ δὲν τὴν ξανάφησε στὰ ἄλλα τριάντα ἑπτὰ χρόνια τῆς ζωῆς της σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο. Ὅταν ἐπέστρεψε στὴν Ἁγία Πετρούπολη, χάρισε τὰ ὑπάρχοντά της, τὸ σπίτι της, τὰ χρήματά της, τὰ ὄμορφα ροῦχα της. Κατὰ πρώτον ἄρχισε νὰ βεβαιώνει σὲ ὅλους ὅσους τὴν περιτριγύριζαν ὅτι ὁ σύζυγός της δὲν πέθανε, ἀλλὰ ὅτι πέθανε αὐτή. Φόρεσε τὰ ροῦχα τοῦ νεκροῦ συζύγου της καὶ ἄρχισε νὰ ὀνομάζει τὸν ἑαυτὸ τῆς Ἀνδρέα Φεοντόροβιτς. Οἱ συγγενεῖς της τὴν θεώρησαν περισσότερο γιὰ παράφρονα , ὅταν αὐτὴ ἄρχισε νὰ μοιράζει τὴν περιουσία της στοὺς πιὸ φτωχοὺς καὶ ὅταν ἔδωσε τὸ σπίτι της στὴν Παρασκευὴ Ἀτόνοβα. Οἱ ἐνδιαφερόμενοι γιὰ τὴν περιουσία της συγγενεῖς της στράφηκαν στὶς ἀρχὲς καὶ ζήτησαν ἀπὸ αὐτὲς νὰ λάβουν μέτρα ἐναντίον μιᾶς τέτοιας διάθεσης τῆς κληρονομιᾶς της ἀπὸ αὐτήν. Μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀναφορὰ τῶν συγγενῶν οἱ ἀρχὲς τὴν κάλεσαν καὶ ἀφοῦ συζήτησαν μαζί της, συμπέραναν ὅτι ἦταν πολὺ καλὰ στὰ λογικά της καὶ εἶχε ἑπομένως κάθε δικαίωμα νὰ κάνει ὅτι ἤθελε τὴν περιουσία της (σημειώνεται τὸ συμβὰν: οἱ συγγενεῖς τῆς Ξένιας τὴν πῆγαν στὸ δικαστήριο ἀλλὰ ὁ δικαστὴς βρῆκε ὅτι ἔχει καλὸ καὶ γερὸ νοῦ ὅσο αὐτὴ συνέχιζε νὰ βοηθᾶ τοὺς φτωχούς.)  Ἀλλὰ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχουμε ἕνα ὄνομα γιὰ τοὺς ἁγίους ἀνθρώπους ποὺ οἱ ἄλλοι πιθανὸν νὰ νομίζουν ὅτι εἶναι τρελοί. Ἐμεῖς τοὺς ὀνομάζουμε «διὰ Χριστὸν σαλούς». Αὐτοὶ συχνὰ δὲν εἶναι τρελοί, ἀλλὰ προσποιοῦνται ὅτι εἶναι, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ κρύψουν τὰ πνευματικά τους χαρίσματα. Τί συνέβηκε πράγματι μὲ τὴν Ξένη Γκριγκόριεβνα; Ἀσφαλῶς συνέβηκε μέσα της μιὰ πλήρης πνευματικὴ ἀντιστροφή, πού, κατὰ τὰ ἴδια της τὰ λόγια, ἡ Ξένη Γκριγκόριεβνα Πέτροβα εἶχε πεθάνει!...Βάζοντας τὰ ροῦχα τοῦ συζύγου της καὶ παίρνοντας τὸ ὄνομά του ἦταν κατὰ τὴ γνώμη της, σὰν νὰ παρατεινόταν ἡ δική του ζωὴ στὸ πρόσωπό της γιὰ νὰ συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες του μὲ τὴ δική της ἀφιερωμένη στὸ Θεὸ ζωή. Τώρα αὐτὴ παρουσίαζε τὸν ἑαυτό της στὸν κόσμο μὲ τὴν δύσκολη ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ ὡς «κατὰ Χριστὸν τρελή». Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης λέγει: «Ὑπάρχει μία ἀληθινή, πραγματικὴ ζωὴ καὶ μία φαινομενική, ψεύτικη ζωή. Τὸ νὰ ζεῖς γιὰ νὰ τρῶς, νὰ πίνεις, νὰ ντύνεσαι, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνεις καὶ νὰ γίνεσαι πλούσιος, τὸ νὰ ζεῖς γενικὰ γιὰ ἐγκόσμιες χαρὲς καὶ φροντίδες, αὐτὸ εἶναι μία φαντασία. Τὸ νὰ ζεῖς ὅμως γιὰ νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ προσεύχεσαι καὶ νὰ ἐργάζεσαι μὲ κάθε τρόπο γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν τους, αὐτὴ εἶναι πραγματικὴ ζωή! Ὁ πρῶτος τρόπος ζωῆς εἶναι ἀκατάπαυστος πνευματικὸς θάνατος. Ὁ δεύτερος εἶναι ἀκατάπαυστη ζωὴ τοῦ πνεύματος» (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης, Περὶ τῆς ἐγκοσμίου ζωῆς) . Ἀπὸ αὐτὸ βλέπουμε ὅτι τὸ «χτύπημα» ποὺ «χτύπησε» τὴν δούλη τοῦ Θεοῦ Ξένια ἦταν μία ὤθηση ἀπὸ τὴν μὴ πραγματικὴ ζωὴ στὴν ζωὴ τοῦ Πνεύματος. Ἡ μακαρία Ξένια, ποὺ ἦταν πλούσια πρῶτα, ἔζησε τώρα μιὰ φτωχική, πολὺ φτωχικὴ ζωή. Ζοῦσε χωρὶς σπίτι, περιπλανώμενη στοὺς δρόμους τῆς πόλης ἐμπαιζόμενη καὶ κακομεταχειριζόμενη ἀπὸ πολλούς. Ἡ μόνη τροφή της ἐρχόταν ἀπὸ γεύματα ποὺ μερικὲς φορὲς δεχόταν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ γνώριζε. Τὸ βράδυ ἀποσυρόταν σὲ ἕναν ἀγρὸ ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ ἐκεῖ γονατιστὴ προσευχόταν ὡς τὸ πρωί. Δὲν εἶχε πραγματικὰ ποὺ νὰ κλίνη τὴν κεφαλή της. Γιὰ σκέπη της εἶχε τὸν μελαγχολικὸ βροχερὸ οὐρανὸ τῆς ἁγίας Πετρούπολης, ἐνῶ γιὰ κρεβάτι της εἶχε τὸ ὑγρὸ γυμνὸ ἔδαφος. Περνοῦσε τὶς νύχτες της προσευχόμενη γονατισμένη στὸ γυμνὸ ἔδαφος τῶν χωραφιῶν. Αὐτὸ τὸ μαρτυροῦσαν ἡ ἀστυνομία καὶ οἱ κάτοικοι, ποὺ τὴν ἀνακάλυψαν, γιατί εἶχαν τὴν περιέργεια νὰ μάθουν ποὺ ἐξαφανιζόταν τὶς νύχτες. Κάποτε κάποιος ἀστυνομικὸς τὴν παρακολούθησε καὶ τὴν εἶδε νὰ κλίνη τὰ γόνατά της σ’ ἕνα ἀνοιχτὸ χωράφι καὶ νὰ προσεύχεται. Ἄρχισε νὰ προσεύχεται ἀπὸ τὸ βράδυ καὶ δὲν σηκώθηκε μέχρι τὸ πρωί. Κατὰ τὴ διάρκεια τῶν προσευχῶν της ἔκανε μετάνοιες σὲ ὅλες τὶς διευθύνσεις προσευχόμενη γιὰ ὅλους τους ὀρθόδοξους χριστιανούς. Κατὰ τὴν ἡμέρα συνήθως γύριζε γύρω στοὺς δρόμους τῆς ἁγίας Πετρούπολης. Τὰ κουρελιασμένα ροῦχα της δύσκολα τὴν σκέπαζαν – μιὰ κόκκινη φούστα καὶ τὸ στρατιωτικὸ σακάκι τοῦ ἄντρα της. Στὰ πόδια της εἶχε χαλασμένα παπούτσια καὶ γύρω ἀπὸ τὸ κεφάλι της εἶχε δεμένο ἕνα παλιὸ μαντήλι. Ἀκόμα καὶ κατὰ τὸν βαρὺ χειμώνα δὲν φοροῦσε ζεστὰ ροῦχα καὶ παπούτσια, ἂν καὶ ἡ καλοσύνη τοῦ λαοῦ τῆς πρόσφερε πολλὰ ἀπ’ αὐτά. Σὲ ὅλες τὶς περιόδους τοῦ ἔτους τὴν ἔβλεπαν ντυμένη στὰ ἴδια κουρέλια. Τὸ κρύο στὴν ἁγία Πετρούπολη ἦταν δυνατὸ καὶ διαπερνοῦσε τὰ κόκαλα. Ἀλλὰ ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ χύνεται μὲ ἀφθονία στοὺς ἁγίους του Θεοῦ, τοὺς ἔκανε νὰ νικοῦν τοὺς νόμους τῆς φύσεως. Αὐτὴ ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔδινε ζεστασιὰ καὶ δύναμη στὴ μακαρία Ξένη. Πολλοὶ ἀγαποῦσαν αὐτὴν τὴν ἥσυχη, τὴν ἤρεμη, τὴν ταπεινὴ καὶ τὴν εὐγενικὴ δούλη τοῦ Θεοῦ Ξένια. Ἀρκετοὶ τὴν λυπόντουσαν καὶ τῆς ἔδιναν ἐλεημοσύνη, ἀλλὰ αὐτὴ δὲν τὴν ἔπαιρνε. Ἐὰν δεχόταν κανένα μικρὸ κέρμα, ἀμέσως τὸ ἔδινε σὲ κάποιον φτωχὸ ζητιάνο. Δεχόταν ἐλεημοσύνη ἀπὸ φιλεύσπλαχνους ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἀμέσως τὰ χάριζε στοὺς φτωχούς, κάνοντας καλὸ στοὺς ἀνθρώπους στὸ ὄνομα τοῦ Ἀντρέα, ἔτσι ὥστε ἂν ἡ ψυχή του ὑπέφερε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του τὶς ὁποῖες δὲν εἶχε μετανοήσει, οἱ πράξεις της καὶ οἱ προσευχές της θὰ τὸν βοηθοῦσαν. (Οἱ Χριστιανοὶ συχνὰ δίνουν χρήματα ἢ προσεύχονται γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν κεκοιμημένων. Αὐτὸ λέγεται ἐλεημοσύνη ἀλλὰ δὲν εἶναι τόσο σύνηθες νὰ ἐγκαταλείπει κάποιος ὅλη του τὴ ζωὴ γιὰ ἕνα ἄνθρωπο, ὅπως ἀκριβῶς ἔπραξε ἡ Ξένια). Τὸ ἐνδιαφέρον εἶναι ὅτι κάνοντας καλὲς πράξεις καὶ προσφέροντας προσευχὲς γιὰ τοὺς ἄλλους, πλησιάζεις πολὺ τὸ Θεό, καὶ αὐτὸ συνέβηκε καὶ μὲ τὴν Ξένια. Προσευχόταν τόσο πολὺ γιὰ τὸν ἄντρα της καὶ αὐτὸ τὴν ἔκανε Ἁγία!             Ὁ Κύριος εἶχε δώσει στὴν Ξένια πολλὰ πνευματικὰ δῶρα καὶ αὐτὴ ἄρχισε νὰ κάνει περίεργα πράγματα ὅπως περπατοῦσε ξυπόλυτη στὸ χιόνι καὶ φοροῦσε ἀσυνήθιστα ροῦχα ἔτσι ὥστε οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴν νομίσουν ὅτι ἐκείνη εἶναι κάτι τὸ ἐξαιρετικό. Αὐτὴ μερικὲς φορὲς γνώριζε τί πρόκειται νὰ συμβεῖ πρὶν αὐτὸ συμβεῖ, ἢ ἂν οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἕνα πρόβλημα καὶ δὲν γνώριζαν τί θέλει ὁ Θεὸς νὰ κάνουν, αὐτὴ μποροῦσε νὰ τοὺς τὸ πεῖ. Συχνὰ κοιτάζοντας μὲ μία ματιὰ τοὺς ἀνθρώπους, αὐτὴ ἤξερε ἂν αὐτοὶ ἔλεγαν τὴν ἀλήθεια ἢ ὄχι.                                      Σιγὰ σιγά, οἱ ἄνθρωποι τῆς πόλης παρατήρησαν τὰ σημάδια ἁγιότητας ποὺ ἦταν τὸ ὑπόστρωμα τῆς φαινομενικὰ διαταραγμένης τῆς ζωῆς: παρουσίαζε τὸ χάρισμα τῆς προφητείας καὶ ἡ ὅλη παρουσία της σχεδὸν πάντα ἐπιβεβαίωνε τὴν εὐλογία της. Τὸ Συναξάρι λέει : «Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ φαινόταν νὰ τὴ συνοδεύει ὁπουδήποτε ἐκείνη πήγαινε: ὅταν ἔμπαινε σὲ ἕνα μαγαζὶ οἱ εἰσπράξεις τῆς ἡμέρας αὐξάνονταν σημαντικά. Οἱ ἔμποροι τὴν παρακαλοῦσαν νὰ πάρει κάτι ὡς δῶρο ἢ τουλάχιστον νὰ μπεῖ στὸ κατάστημά τους. Ἤξεραν ὅτι ἐκείνη τὴ μέρα οἱ δουλειές τους θὰ πήγαιναν πολὺ καλὰ καὶ τὰ κέρδη τους θὰ ἦταν πολλά. Ὅταν περπατοῦσε στὸν δρόμο, ἀπὸ ὅλες τὶς μεριές, ἀπὸ ὅλα τὰ ἁμάξια ποὺ περνοῦσαν ἄκουγε νὰ φωνάζουν: «Ἀνδρέα Φεοντόροβιτς, σταμάτα, θέλω νὰ σὲ πάρω στὸ ἁμάξι μου ἔστω καὶ γιὰ λίγα βήματα». καὶ ὅταν ἔμπαινε σὲ κάποιο αὐτοκίνητο, τὸ εἰσόδημα τοῦ αὐτοκινήτου αὐτοῦ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἦταν πολὺ μεγάλο. Ἡ μακαρία Ξένη προτιμοῦσε νὰ κάθεται σὲ αὐτοκίνητα ἀνθρώπων ποὺ εἶχαν ἀνάγκη βοηθείας. Ἐὰν μιλοῦσε μὲ κανέναν ποὺ ἦταν στενοχωρημένος, ἀμέσως αὐτὸς καταπραϋνόταν καὶ τοῦ ἐρχόταν μία θαυματουργικὴ βοήθεια. Ὅταν ἀγκάλιαζε ἕνα ἄρρωστο παιδί, ἀμέσως αὐτὸ γινόταν καλά. Ἡ πολὺ καὶ μακροχρόνια συμπόνια της, ἄνοιξε τὸ δρόμο τοῦ σεβασμοῦ καὶ τῆς εὐλάβειας πρὸς τὸ πρόσωπό της καὶ οἱ ἄνθρωποι γενικὰ ἔφτασαν νὰ τὴν θεωροῦν ὡς τὸ φύλακα ἄγγελο τῆς πόλης.» Κάποτε, τὸ ἔτος 1764, ταράχτηκε πολὺ καὶ ξέσπαγε κάθε μέρα σὲ δάκρυα. Οἱ ἄνθρωποι τὴν ρωτοῦσαν τὴν αἰτία ποὺ κλαίει καὶ αὐτὴ ἀπαντοῦσε: «Αἷμα, αἷμα, αὐλάκι ἀπὸ αἷμα!». Τότε ὅλοι ἦταν ἀνήσυχοι γιὰ τὸ τί ἄραγε θὰ συνέβαινε. Ἀλλὰ τρεῖς ἑβδομάδες ἀργότερα οἱ πολίτες τῆς ἁγίας Πετρούπολης ἔμαθαν τί σήμαιναν τὰ λόγια της. Ἀπὸ τὴν ρωσικὴ ἱστορία γνωρίζουμε ὅτι ἡ προσπάθεια τοῦ ἀξιωματικοῦ Μίροβιτς νὰ ἐλευθερώσει τὸν αἰχμάλωτο βασιλέα Ἰβὰν Ἀντώνοβιτς, ποὺ ἦταν φυλακισμένος στὸ φρούριο Schlusselburg, ἀπέτυχε καὶ ὁ Ἰβὰν Ἀντώνοβιτς φονεύθηκε. Στὶς 24 Δεκεμβρίου 1761, τὴν παραμονὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἡ μακαρία Ξένη περιερχόταν τοὺς δρόμους τῆς πρωτεύουσας καὶ ἔλεγε στὸν καθένα νὰ κάνη τηγανίτες. Τὴν ἑπομένη μέρα ἀκούστηκε τὸ φοβερὸ νέο: ἡ αὐτοκράτειρα Ἐλισάβετ Πέτροβα πέθανε ξαφνικά. Οἱ τηγανίτες θὰ ἦταν γιὰ τὴν ἀγρυπνία, ποὺ ἡ προικισμένη μὲ τὸ προορατικὸ χάρισμα ὁσία Ξένη προφήτευσε. Τέτοιες περιπτώσεις ποὺ ἐκδηλωνόταν τὸ προορατικὸ χάρισμά της καὶ περιπτώσεις βοηθειῶν ποὺ πρόσφερε στὸν λαὸ μὲ τὸ χάρισμά της αὐτό, ἔχουμε πολλές.             Μερικὲς φορές, ὅταν οἱ Χριστιανοὶ κάνουν καλὲς πράξεις, τὶς κάνουν κρυφὰ ὥστε μόνο ὁ Θεὸς νὰ βλέπει. Αὐτὸ γιατί ὁ Κύριος εἶπε: «Μὴν ἀφήνεις νὰ γνωρίζει ἡ ἀριστερά σου χεὶρ τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» καί, «Κάνε τὶς καλές σου πράξεις μυστικὰ ὥστε ὁ Πατέρας ποὺ σὲ βλέπει μυστικὰ νὰ σὲ ἀνταμείψει φανερά.» Αὐτὸ εἶναι ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὴν εἰκόνας τῆς Ἁγίας Ξένιας. Πρὶν πολλὰ χρόνια, ὅταν οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἁγίας Πετρούπολης ἔχτιζαν μία ἐκκλησία στὸ κοιμητήριό του Smolensk, ἡ Ἁγία Ξένια συνήθιζε νὰ πηγαίνει κατευθείαν τὸ βράδυ καὶ νὰ κουβαλάει βαριοὺς πλίνθους οἱ ὁποῖοι χρειάζονταν τὴν ἑπόμενη μέρα γιὰ τὸ χτίσιμο τῆς στέγης τῆς ἐκκλησίας. Ὅταν οἱ τεχνίτες ἔρχονταν κάθε πρωί, ἔβρισκαν τὸ σκληρότερο μέρος τῆς δουλειάς τους ἤδη τελειωμένο καὶ αὐτοὶ ἀναρωτιόνταν ποιὸς νὰ ἦταν ποὺ ἔκανε αὐτὴ τὴν εὐγενικὴ πράξη. Τελικά, δύο ἀπ’ αὐτοὺς ἀποφάσισαν νὰ περάσουν τὸ βράδυ τους στὸ κοιμητήριο. Περίμεναν καὶ περίμεναν, καὶ ὅταν ἔγινε σκοτάδι, ἡ Ἁγία Ξένια ἐμφανίστηκε. Ὅλο τὸ βράδυ, τὴν παρακολουθοῦσαν νὰ ἀνεβαίνει καὶ νὰ κατεβαίνει μὲ τὰ τοῦβλα της, τοὺς τοίχους τῆς μισοτελειωμένης ἐκκλησίας.             Ἡ ἐκκλησία ποὺ ἡ Ἁγία Ξένια βοήθησε στὸ χτίσιμο εἶναι ἀκόμη στὸ κοιμητήριο τοῦ Smolensk καὶ δίπλα της ὑπάρχει ἕνα μικροσκοπικὸ παρεκκλήσιο στὸ ὁποῖο ἔχει ταφή. Προσκυνητὲς ἀπὸ ὅλη τὴ Ρωσία ἀκόμη ἔρχονται ἐκεῖ νὰ προσευχηθοῦν καὶ νὰ ζητήσουν νὰ τοὺς βοηθήσει. Κατὰ τὴ διάρκεια τῶν φρικτὰ δύσκολων χρόνων στὴ Ρωσία, ὅταν οἱ ἐκκλησίες ἦταν κλειστὲς λόγω τοῦ ὅτι ὁ Κομουνισμὸς δὲν ἤθελε οἱ ἄνθρωποι νὰ λατρεύουν τὸ Θεό, προσκυνητὲς ἔρχονταν κρυφὰ στὴν Ἁγία Ξένια. Ἡ πόρτα τοῦ παρεκκλησίου ἦταν κλειδωμένη καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ μποῦν μέσα, ἔγραφαν τὶς προσευχές τους σὲ μικρὰ χαρτάκια καὶ τὰ ἄφηναν μέσα στὶς ρωγμὲς τῶν τοίχων. Στὸν Κομουνισμὸ δὲν ἄρεσε αὐτὸ καθόλου, ἀλλὰ σύντομα κατάλαβαν ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ σταματήσουν τοὺς Χριστιανοὺς νὰ ἀγαπᾶνε τοὺς Ἁγίους, ἢ νὰ σταματήσουν οἱ Ἅγιοι νὰ τοὺς βοηθοῦν!             Σαράντα πέντε χρόνια μετὰ τὸ θάνατο τοῦ ἄντρα της, ἡ Ἁγία Ξένια ἀναπαύθηκε ἐν εἰρήνῃ, στὴν ἡλικία τῶν ἑβδομήντα ἐνὸς ἐτῶν, κάπου στὰ 1800. Ὑποθέτουν ὅτι ἀναπαύθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1806 καὶ 1814. Δὲν ὑπάρχει ἀκριβῆς πληροφορία σχετικὰ μὲ αὐτὸν τὸν χρόνο καὶ εἶναι ἀδύνατο νὰ καθορίσουμε ἀκριβῶς τὴν χρονολογία τοῦ θανάτου της. Γνωρίζοντας τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμὸ μὲ τὸν ὁποῖο τὴν περιέβαλε ὁ κόσμος μποροῦμε νὰ ὑποθέσουμε μὲ βεβαιότητα ὅτι ἡ κηδεία της εἶχε μεγάλη ἐπισημότητα καὶ ὅτι πολὺς κόσμος θὰ συγκεντρώθηκε, γιὰ νὰ τῆς δώσει τὸν τελευταῖο χαιρετισμό.  Ὁ τάφος της, ἀμέσως, ἔγινε τόπος προσκυνήματος: ἔτσι πολλοὶ προσκυνητὲς ἔπαιρναν χῶμα ἀπὸ τὸν τάφο της ὡς εὐλογία καὶ νέο χῶμα ἔπρεπε νὰ τροφοδοτεῖται τακτικά. Τελικὰ τοποθετήθηκε ἐπάνω στὸν τάφο της μιὰ πλάκα ἀπὸ γρανίτη μὲ τὴν ἐπιγραφὴ : «Εις τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐδῶ ἀναπαύεται τὸ σῶμα τῆς δούλης τοῦ Θεοῦ, Ξένης Γκριγκόριεβνα, γυναικὸς τοῦ αὐτοκρατορικοῦ πρωτοψάλτη, συνταγματάρχου Ἀνδρέα Φεοντόροβιτς Πετρώφ. Χήρα σὲ ἡλικία 26 ἐτῶν, μία προσκυνήτρια γιὰ 45 χρόνια, ἔζησε 71 χρόνια. Ἦταν γνωστὴ μὲ τὸ ὄνομα Ἀνδρέα Φεοντόροβιτ». Αὐτὰ γράφονται στὸ λακωνικὸ ἐπιτύμβιο πάνω στὸν τάφο τῆς μακαρίας Ξένης, γραμμένα ἀπὸ ἕνα ἄγνωστο πρόσωπο. Ὅμως καὶ αὐτὴ ἡ πλάκα ἐπίσης βαθμιαία χαράσσονταν καὶ φθείρονταν ἀπὸ τοὺς πιστούς. Ἔπειτα χτίστηκε στὸν τάφο της ἕνα ἐκκλησάκι μὲ τὶς προσφορὲς τῶν πιστῶν. Πολλοὶ πιστοὶ ἄρχισαν νὰ γράφουν πιὸ τοίχους τοῦ ναϋδρίου διάφορα αἰτήματα, ὥστε ἀναγκάστηκαν νὰ τὸν χρωματίσουν. Οἱ ἱερεῖς ἔκαναν παννυχίδες στὸ ναὸ ἀπὸ νωρὶς τὸ βράδυ μέχρι ἀργὰ τὸ πρωί. Τὰ χέρια τῶν ἀθεϊστῶν δὲν σεβάστηκαν τὸν τόπο τῆς ἀναπαύσεως τῆς ἁγίας. Γι’ αὐτὸ τὰ παράθυρα ἦταν κλειστὰ μὲ σανίδες καὶ ἡ εἴσοδος ἦταν κλειστή, ἀλλὰ ὁ δρόμος πρὸς τὸ νεκροταφεῖο Σμόλενκ ἦταν πάντοτε ἀνοιχτός. Νέοι καὶ γέροι πήγαιναν στὸ παρεκκλήσιο, ψιθύριζαν τὰ αἰτήματά τους γιὰ βοήθεια καὶ ἔσκυβαν στὸ ἔδαφος κοντὰ στὸν τάφο. Καὶ ἡ μακαρία Ξένη τοὺς βοηθοῦσε ὅλους. Θαύματα, θεραπεῖες καὶ ἐμφανίσεις τῆς Ἁγίας Ξένιας συμβαίνουν καὶ σήμερα σὲ ἐκείνους ποὺ ἐπισκέπτονται τὸν τάφο της ἣ ποὺ ἁπλὰ ζητᾶνε τὶς πρεσβεῖες της. Ὁ Θεὸς θεραπεύει πολλοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ ἀσθένειες καὶ πάθη μέσω τῶν πρεσβειῶν τῆς Ἁγίας Ξένιας. Αὐτὴ τοὺς βοηθᾶ νὰ βροῦν δουλειά, σπίτι ἢ σύζυγο (ὅλα αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποία ἐκείνη ἀπαρνήθηκε στὴν δική της ζωή). Ἡ Ἁγία Ξένια δὲν εἶχε σπίτι καὶ ἔτσι γνωρίζει πόσο σκληρὸ εἶναι νὰ ἔχεις ἀνάγκη ἕνα σπίτι καὶ νὰ ζεῖς ἄστεγος. Στὴν ἐκκλησία τὴν ἡμέρα τῆς γιορτῆς της τὴν καλοῦμε «ἄστεγη περιπλανώμενη», γιατί ἐγκατέλειψε νωρὶς τὸ σπίτι της γιὰ τὸν παράδεισο. Πρόσφατα μία γυναίκα στὴν Ἀγγλία,  νεοφώτιστη στὴν ὀρθοδοξία, ἔψαχνε νὰ βρεῖ σπίτι κοντὰ σὲ ἐκκλησία γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ παρακολουθεῖ καθημερινὰ τὴ Θεία Λειτουργία. Αὐτὴ καὶ ὁ πνευματικός της προσευχήθηκαν στὴν Ἁγία Ξένια καὶ ὦ τοῦ θαύματος σὲ λίγες μέρες ἡ γυναίκα αὐτὴ βρῆκε ἕνα διαμέρισμα σὲ ἕνα σπίτι ἀκριβῶς δίπλα ἀπὸ τὴν  ἐκκλησία! Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ!             Ἕνα εὐσεβὴ ἔθιμο εἶναι ἡ προσφορὰ Τρισάγιου ὑπὲρ ἀναπαύσεως τοῦ συζύγου της Ἀντρέα, γιὰ τὸν ὁποῖο ἐκείνη προσευχόταν πυρετωδῶς ἕως τὸ τέλος τῆς ζωῆς της.            Ἡ Ἁγία Ξένια  δοξάστηκε ἐπίσημα πρῶτα ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἔξω ἀπὸ τὴν Ρωσία, τὸ 1978 καὶ μετέπειτα τὸ 1988 ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας. ΠΗΓΗ: http://www.synaxarion.gr/gr/sid/1880/sxsaintinfo.aspx

Ένας ψυχολόγος-ψυχίατρος δίχως (ή μ' ελάχιστους) ασθενείς...

Τα τελευταία χρόνια παρατηρεί κανείς μια εκρηκτική αύξηση του αριθμού των συνανθρώπων μας, οι οποίοι επισκέπτονται κάποιον ψυχολόγο ή ψυχαναλυτή και στην περίπτωση επιδείνωσης της ψυχολογικής τους κατάστασης προχωρούν ακόμη περισσότερο απευθυνόμενοι σ’ ένα νευρολόγο/ψυχίατρο. Σαφώς δεν επιθυμώ με το παρόν κείμενο να υποβαθμίσω τον τομέα αυτό της ψυχιατρικής και σαφέστατα υπάρχουν συνάνθρωποί μας χρήζοντες στενής ιατρικής παρακολούθησης. Σκοπεύω όμως να αναφερθώ σε αυτή τη μόδα των τελευταίων ετών όπου κατα κύματα ο κόσμος απευθύνεται στους άνωθεν ειδικούς, αρχικά στους ψυχολόγους και εν συνεχεία απουσία βελτίωσης της κατάστασής τους στους ψυχιάτρους.

Μου έχει προκαλέσει μεγάλη εντύπωση το γεγονός αυτό αλλά περισσότερο με παραξενεύει το εξής. Τα άτομα τα οποία παρατήρω τόσο προσωπικά όσο και άλλοι να στρέφονται σε αυτή τη βοήθεια είναι άνθρωποι δίχως προβλήματα ζωτικής σημασίας. Δεν πρόκειται για ανέργους, δεν είναι άνθρωποι με οικονομικά προβλήματα – τουλάχιστον με την έννοια ότι τα αντιλαμβάνονται! – και γενικά δεν έχουν υποχρεώσεις οι οποίες υπό τη μορφή σκέψεων τους ακολουθούν μέχρι την ώρα του ύπνου το βράδυ. Δε γνωρίζω ούτε ένα βιοπαλαιστή, εργάτη, καθαρίστρια, άνθρωπο του μόχθου που παλεύει να τα φέρει βόλτα κερδίζοντας τον επιούσιο, να έχει τέτοιας υφής προβλήματα. Δεν έχουν λοιπόν οι παραπάνω αναφερθέντες τέτοια βάσανα αλλά πολλάκις παρουσιάζουν χαρακτηριστικά κατάθλιψης ή γενικώς μεγαλοποιούν τα μικρότερης εμβέλειας προβλήματά τους για να στραφούν σε ειδικούς.

Παρατηρούμε επίσης σήμερα άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, μισθωτοί με απολαβές μετρίου επιπέδου να διαθέτουν πάραυτα μηνιαίως ένα ποσό της τάξης των € 150-200 για να πάνε στον ψυχολόγο / ψυχαναλυτή τους όπως λένε ή να επισκεφθούν τον ψυχίατρο, να κουβεντιάσουν, να συνταγογραφηθούν τα ηρεμηστικά τους και να φύγουν. Άραγε τι είδους συμβουλές είναι αυτές που τους δίνονται; Τί ακούνε;
Κι αυτό ακόμη είναι εν αμφιβόλω. Θυμάμαι κάποτε σε μια συζήτηση ένας συνομιλητής αναφέρθηκε στην περίπτωση μιας κοπέλας η οποία συνδεόταν με κάποιον άνδρα τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Μια μέρα διαπίστωσε ότι ο άνδρας αυτός είχε ταυτόχρονα σχέσεις και με άλλη γυναίκα. Εδώ βέβαια δε μιλάμε για απιστία καθώς δεν υπήρχε καν γάμος ευλογημένος από το Χριστό μας. Η γυναίκα αντί να πράξει τα αυτονόητα αποτάνθηκε σε ψυχολόγο. Διέθεσε τελικά χρόνο και σημαντικό χρηματικό ποσό για να ακούσει τον ψυχολόγο να την παροτρύνει να πληρώσει τον εραστή της με το ίδιο νόμισμα. Αυτή ήταν η προτροπή του ψυχολόγου ο οποίος φαντάζομαι εναρμονιζόμενος με το πνεύμα της εποχής θα έχει ένα τοίχο γεμάτο πτυχία, MBA, πιστοποιητικά παρακολούθησης σεμιναρίων και άλλα χαρτιά. Στην ήδη τραυματισμένη και πονεμένη ψυχή αντί για οινόπνευμα πήγε να ρίξει δηλητήριο, επιχείρησε να τη βαρύνει ακόμη περισσότερο με το αμάρτημα της πορνείας, να δείξει στη γυναίκα ορίζοντες ανήθικους και προοπτικές πονηρές. Ίσως όμως και να πρότεινε ότι πρότεινε για να προσφερθεί έπειτα οικειοθελώς στο οφθαλμόν αντί οφθαλμού. Ευχόμαστε ο καλός Θεός και πατέρας όλων μας να προστάτευσε το κορίτσι αλλά και να συναίτισε τον ψυχολόγο ώστε να μην δίνει τέτοιες συμβουλές στους ανθρώπους.
Τί είναι όμως αυτό που οδήγησε στην άνθηση των ψυχολόγων, ψυχιάτρων κτλ; Ποια είναι τα βαθύτερα αίτια; Βλέπετε και αυτοί ακόμη που καταλήγουν να χαρακτηριστούν βαριά περιστατικά, νοσηλεύονται και υφίστανται δυνατές θεραπείας, και αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι κάπου κάπως ξεκίνησαν και εκεί κάτι έγινε λάθος. Μου έρχεται στο νου η αναφορά ενός στενού μου φίλου σε ένα τέτοιο άνθρωπο. Κάποια παράπονα, κάποια προβλήματα που δεν έτυχαν σοβαρής αντιμετώπισης στην αρχή από το περιβάλλον του. Εξελίχθηκαν σε ψυχολογικά προβλήματα, μετά σε ψυχασθένεια και σήμερα σ’ ένα άνθρωπο φάντασμα που βρίσκεται διαρκώς υπό το κράτος ψυχοφαρμάκων όντας ενίοτε και επικίνδυνος. Ποιες είναι όμως οι βαθύτερες αιτίες για την έκρηξη του φαινομένου στις μέρες μας; Ας τις εξετάσουμε μία προς μία:
1ον. Γενικώς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να επινοούμε προβλήματα, ή αν όντως υφίστανται προβλήματα να τα μεγιστοποιούμε και γενικώς να τρογώμαστε με τα ρούχα μας.
2ον. Πολλοί ενώ γνωρίζουν τη λύση στο πρόβλημά τους δε την εφαρμόζουν από μόνοι. Θεωρούν εαυτούς αδύναμους, έχουν από μηδενική έως ελάχιστη αυτοεκτίμηση και πιστεύουν πως μόνο αν καταξοδευτούν για να ακούσουν αυτό που ήδη ξέρουν, τότε θα τα τηρήσουν με το δικαιολογητικό ότι τότε θα δραστηριοποιηθούν γιατί θα έχουν δώσει και κάποιο ποσό το οποίο δε θα πρέπει να πάει χαμένο. Κάτι αντίστοιχο που παρατηρούμε με τους υπέρβαρους συνανθρώπους μας οι οποίοι δεν έχουν τη δύναμη να βάλουν χαλινάρι στο στόμα τους καταφεύγοντας σε διαιτολόγους και ινστιτούτα γιατί αφενός όπως λένε θέλουν μπαμπούλα και αφετέρου θα λυπηθούν τα χρήματα τα οποία πρόκειται να ξοδέψουν. Ομοίως λοιπόν και εδώ. Ενώ γνωρίζουν το πρόβλημα καλύτερα από τον καθένα καθώς και τη λύση του, εντούτοις χρειάζονται κάποιον επί πληρωμή να τους τη δώσει. Να τους βάλει σε ένα καλούπι, να τους τονώσει την αυτοπεποίθηση.
3ον. Η ζωή μας. Πόσο έχει αλλάξει! Ποιος έχει υγιή όνειρα; Ποιος ονειρεύεται π.χ. ένα γάμο ή την απόκτηση τέκνων; Ίσως όλοι τα θέλουν γιατί απλά έτσι πρέπει. Αντίθετα ποιοι επιδιώκουν να κερδίσουν πολλά και ακόμη πιο πολλά; Ποιοι θέλουν να αποκτούν διαρκώς αγαθά που στην πράξη είναι άχρηστα; Τα πάντα έχουν αλλάξει. Από τα ιδανικά μας και τα όνειρά μας μέχρι τις υποχρεώσεις (εργασία) και την ψυχαγωγία μας… Με ιδανικό “τα πάντα για την πάρτη μας”, όνειρο την καλοπέρασή μας, στις υποχρεώσεις μας πατούμε επί πτωμάτων για να αναδειχθούμε μη υπολογίζοντας το παραμικρό και στην ψυχαγωγία μας δε μας ενδιαφέρει αν κάποιος πληγώνεται αρκεί εμείς να είμαστε καλά, τότε τι περιμένουμε; Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες λέει ο λαός μας. Αντίθετα όπως λέει ο απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους Β' (θ' 6): "Τούτο δε, ο σπείρων φειδομένως φειδομένως και θερίσει, και ο σπείρων επ’ ευλογίαις επ’ ευλογίαις και θερίσει".
4ον. Φτάνουμε αισίως στον τελευταίο αλλά σημαντικότερο παράγοντα. Η ζωή μας έχει άφθονο φαγητό, έχει ρούχα, έχει παπούτσια, έχει αξεσουάρ, έχει στέγη, έχει αυτοκίνητο, έχει πολυτέλειες, έχει τα πάντα εκτός από ένα. Δεν έχει Χριστό. Μα αν δεν υπάρχει Χριστός τότε δεν υπάρχει ζωή καθώς:
(Κατά Ιωάννην ια΄ 25) "είπεν αυτή ο Ιησούς· Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή".
(Κατά Ιωάννην ιδ΄ 6) "λέγει αυτώ ο Ιησούς· Εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή"·
Και όσο δεν υπάρχει Ζωή, δηλαδή Χριστός, οι άνθρωποι θα καταφεύγουν στη ανθρώπινη βοήθεια επιστημόνων κι ας λέει ο ψαλμωδός:
(Ψαλμός 145, 3) "μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ουκ έστι σωτηρία. 4 εξελεύσεται το πνεύμα αυτού. και επιστρέψει εις την γήν αυτού"·
Στη ζωή μας δεν υπάρχει πια το “δόξα τω Θεώ”, “πρώτα ο Θεός”, “αν θέλει ο Θεός”. Οι άνθρωποι όμως του μεροκάματου, του μόχθου, του ξυπνήματος την ώρα που άλλοι κοιμούνται έπειτα από διασκέδαση, τα παιδιά του νυχτερινού σχολείου, αυτοί που πράγματι αντιμετωπίζουν δυσκολίες και σηκώνουν σταυρό μεγάλο κάθε πρωί δεν οδηγούνται σε ειδικούς. Γιατί; Ένας λόγος σίγουρα είναι ότι το μυαλό τους δεν προλαβαίνει να σκεφτεί τέτοια πράγματα. Το βασικότερο όμως είναι ότι και για τα λίγα που έχουν, και για ότι αντιμετωπίζουν λένε δόξα τω Θεώ και συνεχίζουν. Κάνουν το σταυρό τους και πάνε παρακάτω. Κι αν κάποια στιγμή λυγίσουν και αισθανθούν κάτι στην ψυχή τους, τότε θα τρέξουν στον Πατέρα, όπως όλα τα παιδιά. Θα προσευχηθούν, θα κλάψουν, θα Του μιλήσουν και Αυτός θα ακούσει. Λέει άλλωστε το ποίημα:
"Όταν πονάς μη περπατάς
σε δρόμους πατημένους
διάλεγε κάποια ερημικά μονοπάτια
Κάτω από ξάστερο ουρανό
σε κάμπους ανθισμένους
φανέρωσε τους πόνους σου
στου Πλάστη εμπρός τα μάτια
Κι όταν το γλυκοχάραμα
ξυπνούν τα ρόδα, οι κρίνοι,
θα ιδής πόσο σε γιάτρεψε
η προσευχή σου εκείνη".

Υπάρχει κανείς που προσευχήθηκε κλαίγοντας, πονώντας και μετά ο Θεός δεν του χορήγησε την ενδεδειγμένη δόση γαλήνης ως τέλειος ιατρός που είναι; Προσευχήθηκε λοιπόν ποτέ κανείς; Ζήτησε με πίστη από τον Κύριο βοήθεια; Ο Ιησούς Χριστός ποτέ δεν αρνήθηκε σε κανένα τίποτε αν είναι προς όφελός του κάτι που μόνο ο Κύριος το γνωρίζει καλύτερα από εμάς:
(Κατά Λουκάν ια΄ 9) "καγώ υμίν λέγω, αιτείτε, και δοθήσεται υμίν· ζητείτε, και ευρήσετε· κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν"·
Πήγε ποτέ κανείς στον πνευματικό; Πήγε ίσως στον γκουρού, στον γιόγκι ή όπως αλλιώς λέγονται, στον πνευματιστή αλλά όχι στον πνευματικό. Σε όλους αυτούς μιλά άνετα κανείς, μόνο στον πνευματικό δε βρίσκει τι να πει ή δε θέλει να μιλήσει. Ο πνευματικός όμως δεν είναι μόνο για να σβήνει αμαρτίες με την εκ του Ιησού δοθείσα σε αυτόν μέσω αποστολικής διαδοχής δύναμη, για όσους φυσικά το πιστεύουν αυτό. Ο πνευματικός λόγω της μεγάλης του εμπειρίας είναι και πολύ καλός γνώστης της ανθρώπινης ψυχής διαθέτοντας τα κατάλληλα φάρμακα προς ίαση του ασθενούς.
Μπήκε λοιπόν κανείς συνειδητά στον αγώνα για πνευματική ζωή; Δηλαδή για εξομολόγηση, προσευχή, μετοχή στη Θεία Κοινωνία κτλ; Όχι. Για αυτά δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος.Αυτή άλλωστε η επιλογή από ουδέποτε έως σπανίως προβάλλεται ως εναλλακτική έστω όδος από τους ειδικούς. Μονάχα μια φορά άκουσα για ψυχολόγο που ενθάρρυνε την εν Χριστώ ζωή της πελάτισσάς του όντας κι ο ίδιος συνειδητός χριστιανός.

Κι ενώ λοιπόν τα σαλόνια των ειδικών είναι γεμάτα κόσμο, ο μεγαλύτερος ψυχολόγος – ψυχίατρος όλων των εποχών, ο “ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών”, ο οποίος ούτε επίσκεψη ζητά ούτε έχει ωράριο, αλλά βρίσκεται επί 24ωρου βάσεως στο ιατρείο του, σπάνια ακούει το κουδούνι της πόρτας. Άλλοι δεν Τον εμπιστεύονται, άλλοι Τον θεωρούν άδικο, άλλοι Τον αμφισβητούν και άλλοι δε δέχονται καν την ύπαρξή Του. Ορισμένοι όμως που απευθύνθηκαν σε Αυτόν δεν το μετάνιωσαν ποτέ ενώ αντίθετα Του φόρτωσαν αυτό που τους βασάνιζε, γιατί ερμήνευσαν κυριολεκτικά -και όρθα έπραξαν- μια ρήση Του στο Κατά Ματθαίον ια΄:
"(28) Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. (29) άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, ότι πράός ειμι και ταπεινός τή καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών· (30) ο γάρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν".

ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia.com.gr/or/?p=298
 

Άμεση συμμετοχή στη Δημόσια Διαβούλευση για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση

 

Άμεση συμμετοχή στη Δημόσια Διαβούλευση

 για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση

Ξεκίνησε την Κυριακή 9 Ιανουαρίου και ώρα 16:00 η Δημόσια Διαβούλευση για το Σχέδιο Νόμου για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και  Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης

http://www. open gov.gr/ypes/?p=984 

η οποία θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 30 Ιανουαρίου, 23:59, δηλαδή συνολικά 21 ημέρες μόνο.

Αφού έληξε η προηγούμενη διαβούλευση με τον καταιγισμό αρνητικών κρίσεων, το κείμενο του σχεδίου Νόμου, ύποπτα διατυπωμένα,  ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ σε κανένα άρθρο του την λέξη "ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ".

Όμως στο άρθρο 28 παρ.  6  αφήνει ανοιχτό το «παράθυρο» να μας έλθει η Κάρτα του Πολίτη με Υπουργική Απόφαση μέσα σε μια νύκτα και με άγνωστες τεχνικές προδιαγραφές που θα τις υποστούμε ξαφνικά (π.χ. την ενοποίηση με την φοροκάρτα, το 666, κλπ)

Η πρόθεση  αυτή του ΥΠΕΣ είναι ένας εμπαιγμός σ΄ όλους τους πολίτες, αλλά και στην Επιτροπή για την Κάρτα του Πολίτη της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην οποία υποσχέθηκε την 17-11-2010, ότι πρώτα σε νομοσχέδιο θα διατυπωθούν οι τεχνικές προδιαγραφές, και επ΄ αυτών θα υποβάλει η Εκκλησία της Ελλάδος τις προτάσεις της.

Για τον λόγο αυτό είναι αναγκαία η συμμετοχή όλων μας στην διαβούλευση επί του άρθρου 28 μόνον . Έτσι θα λάβουν οι κρατούντες του μήνυμα, ότι ο λαός είναι άγρυπνος και δεν ανέχεται περιστολή των ελευθεριών του.

ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΥΡΑΣΤΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ !

Είναι αναγκαίο  να εκφράσουμε τις αντιρρήσεις μας ότι :

-        Παραβιάζεται η αρχή της Διαφάνειας της δημοκρατίας, εφόσον για ζήτημα που έχει ανησυχήσει τόσο την ελληνική κοινή και διεθνή γνώμη, δεν θα έχει γνώμη το Κοινοβούλιο, αλλά εκχωρούνται όλες οι εξουσίες σε ένα εκτελεστικό όργανο (Υπουργός)  

-        Παραβιάζεται η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου, διότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια αθέμιτη υπερσυγκέντρωση προσωπικών δεδομένων σε μια βάση, που καταφανώς υπερβαίνει τους σκοπούς της επεξεργασίας τους και του συμφέροντος του Λαού,   τον οποίο οφείλει να υπηρετεί ο κος Υπουργός και η Κυβέρνηση.

-        Σε περίπτωση που περιληφθεί οποιοσδήποτε κώδικας που να περιέχει τον αριθμό 666 , παραβιάζεται η θρησκευτική ελευθερία και συνείδηση των Ορθοδόξων Χριστιανών.  (Σημειώνουμε ότι για την προστασία της θρησκ. συνείδησης των Μαρτύρων του Ιεχωβά,  έγινε ολόκληρη συνταγματική αναθεώρηση, και προστέθηκε ερμηνευτική δήλωση στο Σύνταγμά μας, που το κατάντησε  αντιφατικό μεταξύ αυτής και  του άρθρου. 13 παρ. 4 για την  θρησκ. ελευθερία ) .

ΕΦ΄  ΟΣΟΝ ΚΑΠΟΙΟΙ "ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ" ΜΕΡΑ - ΝΥΧΤΑ...

ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΥΡΑΣΤΩ

ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ !

Για πληρέστερη ενημέρωσή σας διαβάστε τα  άρθρα :

Φοροκάρτα - Κάρτα Πολίτη: Ἐμπαιγμὸς καὶ ἀπάτη!

http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=2093:2011-01-12-12-34-59&catid=55:politikitautothtes&Itemid=475

Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση: Ο Δούρειος Ίππος της Κάρτας του Πολίτη;

http://id-ont.blogspot.com/2011/01/blog-post_05.html#more

6 λόγοι για τους οποίους αξίζει να πεις ΟΧΙ στην «Κάρτα του Πολίτη» (ΚτΠ) και την «Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση

http://id-ont.blogspot.com/2011/01/blog-post_7806.html

και το άρθ. 28 παρ. 6 του Σχεδίου Νόμου :

Άρθρο 28
Eγγραφή σε υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης
6. Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης/ Εναλλακτικά: του καθ’ ύλην αρμόδιου Υπουργού /Εναλλακτικά με κοινή απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και του καθ’ ύλην αρμόδιου Υπουργού καθορίζονται τα ειδικότερα τεχνικά και λεπτομερειακά ζητήματα που αναφέρονται στις ρυθμίσεις του παρόντος άρθρου. 

ΠΗΓΗ: http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=2101:2011-01-16-22-21-15&catid=55:politikitautothtes&Itemid=475

Πνευματική συζήτηση του Ρώσου Στάρετς (γέροντα) Σαμψών Σίβερς με αγρότισσα.

Πνευματική συζήτηση του Ρώσου Στάρετς (γέροντα) Σαμψών Σίβερς με αγρότισσα.

Από το βιβλίο του Μ. Mελινού
«Άνθη αγίας Ρωσίας»

- Στάρετς Σαμψών: Όταν πρόκειται να πας κάπου, κόρη μου, να προσεύχεσαι πολύ, πριν. Πριν το φαγητό, επίσης, πρέπει να προσευχόμαστε. Να ευχαριστούμε αδιάκοπα το Θεό που έχουμε την υγεία μας. Δώρο δικό Του είναι. Πρέπει να είμαστε ταπεινόφρονες. Να ξεριζώνουμε την υπερηφάνεια από την καρδιά μας. Πολλές φορές έρχεται μια αρρώστια και μας ταπεινώνει. Γι’ αυτό την επιτρέπει ο Θεός. Πρώτα ο Θεός, μετά ο συνάνθρωπος και μετά ο εαυτός μας. Ποτέ μην υπόσχεσαι ασυλλόγιστα. Ο υπερήφανος υπόσχεται αβασάνιστα, από εγωισμό. Ο ταπεινός λέει «θα προσπαθήσω».
- Αγρότισσα: Στάρετς, μπορώ να βάφω τα χείλη;
- σ. Σαμψών: Όχι. Βλέπεις και οι ιερείς δεν επιτρέπουν να πλησιάζουν γυναίκες στη Θεία Κοινωνία με βαμμένα χείλη.
- Αγρότισσα: Μα, πάτερ, στην εργασία μας λένε ότι είναι χλωμά τα χείλη μας και γι’ αυτό πρέπει να τα βάφουμε.
- σ. Σαμψών: Είναι ένας τρόπος για να προσελκύετε την προσοχή. Ένα στοιχείο του φλερτ, ας πούμε. Εγώ θα το έλεγα είδος πνευματικής πορνείας, διότι μ’ αυτόν τον τρόπο προκαλούνται οι άνδρες. Δεν υπάρχουν άσχημες κοπέλες. Ακόμα και αν έχει πρόσωπο αλόγου μια κοπέλα που σκέπτεται τον Θεό, είναι όμορφη! Κάποια κοπέλα ήλθε σ’ εμένα και παραπονιόταν γιατί ο Θεός την έπλασε άσχημη. Έλεγε πως ήταν απαίσια. Εγώ της είπα ότι ο Θεός της έδωσε με αγάπη την εμφάνιση αυτή κι ότι αν ήταν διαφορετική, ίσως ν’ αμάρτανε από τους ποικίλους πειρασμούς. Πολλές φορές, η ομορφιά είναι δυστυχία και για τις γυναίκες και για τους άνδρες. Συχνά, δίχως να το θέλει η γυναίκα γίνεται πειρασμός για τους άλλους. Είναι άθλος για τον όμορφο άνδρα και την όμορφη γυναίκα να διατηρήσουν την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Την αθωότητα. Όντως, είναι Θεού δώρο η ομορφιά. Όταν όμως δεν υπάρχει, δεν πρέπει να παρεμβαίνουμε στο δημιούργημα του Θεού με τεχνικά μέσα, για να το διορθώσουμε. Επίσης, δεν πρέπει να κάνουμε το δάσκαλο σε κανένα. Με τη θέλησή σου, κόρη μου, να φαίνεσαι κουτή από ταπείνωση. Ο ταπεινός δεν διδάσκει κανένα. Παριστάνει τον ανόητο κι ας έχει δύο πτυχία κι ας ομιλεί ένδεκα γλώσσες! Φοβάται μήπως μάθουν οι άλλοι ότι είναι τόσο έξυπνος και ικανός. Θέλει, το δώρο που του έδωσε ο Θεός, να το χρησιμοποιεί για να Τον δοξάζει κι όχι για την χαρά των δαιμόνων! Όλα για τη δόξα του Θεού. Πολλοί λένε ότι επειδή μια φορά μόνο ζούμε, πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τις γνώσεις, τα ταλέντα, την πείρα και να τα επιδεικνύουμε στους άλλους. Αυτοί δεν είναι άνθρωποι της πίστεως. Οι σκέψεις αυτές είναι αμαρτωλές. Πρέπει παντού και πάντα να υποτασσόμεθα στη θέληση του Θεού. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι αδιάκοπα μας βλέπει ο Θεός. Αν το σκεφτόμαστε συνέχεια, θα αμαρτάνουμε λιγότερο.
- Αγρότισσα: Αν τις μέρες της νηστείας βρισκόμαστε στο τραπέζι μαζί με ανθρώπους που δεν νηστεύουν λόγω πεποιθήσεως, τι θα κάνουμε; Θα φάμε για να μη τους φέρουμε σε δύσκολή θέση ή θα τηρήσουμε τη νηστεία;
- σ. Σαμψών: Βεβαίως και θα νηστέψουμε. Δεν στέκει η δικαιολογία ότι δεν πρέπει να τους φέρουμε σε δύσκολη θέση. Αυτά τα λόγια είναι, μπορώ να πω, τραγούδι των δαιμόνων. Πρέπει να τηρούμε αυστηρά τη νηστεία. Μα, φοβόμαστε, να μην κάνουμε κάτι που είναι αντίθετο στη θέληση του Θεού; Όταν βρεθούμε σε ένα τραπέζι με άθεους, θα τους πούμε: «Δεν μπορώ να φάω, γιατί απλούστατα δεν θέλω να προσβάλω τον Θεό»!
Οι μοναχοί την Τετάρτη και την Παρασκευή κάνουν ιδιαίτερη προσευχή, διότι αυτές τις ημέρες νηστεύουν πιο πολύ και συλλογίζονται τα Πάθη του Κυρίου. Ο Θεός βλέπει και ευλογεί. Όλοι πρέπει να τηρούμε τη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής, δείχνοντας έτσι την ευγνωμοσύνη μας στο Θεό.
- Αγρότισσα: Πάτερ, δεν μπορώ να πείσω τον πατέρα μου να πηγαίνει στην εκκλησία. Αν πεθάνει, δίχωσ να κοινωνήσει, τι γίνεται;
- σ. Σαμψών: Καλό είναι να του δίνεις πνευματικά βιβλία να διαβάζει και να προσεύχεσαι γι’ αυτόν…
- Αγρότισσα: Ο πατέρας μου αισθάνεται πολύ αμαρτωλός κι ότι γι’ αυτό δεν έχει το δικαίωμα να πηγαίνει στην εκκλησία.
- σ. Σαμψών: Οι δαίμονες του βάζουν αυτή τη σκέψη, για να τον κρατούν μακριά από τη σωτηρία. Αυτό είναι υπερηφάνεια.
- Αγρότισσα: Πάτερ, ο πατέρας μου είναι ανάπηρος. Έχει το ένα του χέρι. Αυτό, όπως είναι φυσικό, τον γεμίζει με θλίψη.
- σ. Σαμψών: Με την υπομονή, μπορεί να καλύψει πολλές αμαρτίες. Ο Θεός και βλέπει και ακούει… Κάθε πρωί που λες καλημέρα στους γύρω σου, πρέπει να πεις και στον Θεό. Να προσευχηθείς δηλαδή. Το βράδυ επίσης. Αυτά πες και στον πατέρα σου. Πάντα υπάρχει η παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Μη μαλώνεις τον πατέρα σου, αν σε κουράζει. Χρειάζεται λεπτότητα και ευαισθησία για να τον βοηθήσεις. Εμείς που γνωρίζουμε, δεν πρέπει να κάνουμε τους δικαστές στους άλλους και να τους κατηγορούμε. Με αγάπη και υπομονή να τους βοηθούμε να πλησιάσουν τον Θεό. Ο Θεός ζητά ευθύνες περισσότερες απ’ αυτούς που γνωρίζουν…
- Αγρότισσα: Δηλαδή στάρετς, είναι σε καλύτερη θέση αυτοί που δεν γνωρίζουν και δεν πιστεύουν;
- σ. Σαμψών: Δεν είναι έτσι, γιατί απλούστατα όλοι γνωρίζουμε τι θέλει ο Θεός. Κάνουμε όμως ότι δεν ακούμε. Είμαστε ηδονοθήρες. Σκεπτόμαστε μόνο την απόλαυση, γι’ αυτό δεν μπορούμε να δικαιωθούμε. Ο σατανάς καραδοκεί δίπλα μας. Ο άνθρωπος που αγωνίζεται πνευματικά, έχει μεγαλύτερο πόλεμο από τον διάβολο. Ο φύλακας άγγελος είναι ένας. Τα δαιμόνια γύρω μας πολλά. Συνεχώς. Φοβούνται το σταυρό. Κι όμως δεν χρησιμοποιούμε αυτό το όπλο. Να ‘χετε πάντοτε μαζί σας ένα μικρό σταυρό. Είναι δύναμη μεγάλη. Οι δαίμονες δεν τολμούν να πλησιάσουν τους ανθρώπους και τα σπίτια που προστατεύονται από το σταυρό.
- Αγρότισσα: Πάτερ, κάποιες φορές δυσκολεύομαι να δείξω καλοσύνη στους γύρω μου. Δεν ξέρω γιατί.
- σ. Σαμψών: Πρέπει ν’ αγαπάμε τον Θεό και τους ανθρώπους. Αυτή είναι η βάση της ζωής. Με καθαρή, όμως, καρδιά. Έτσι μπορούμε εύκολα να δεχθούμε και να εφαρμόσουμε τους νόμους του Θεού: Ταπείνωση, καθαρότητα, αυταπάρνηση. Η ταπείνωση γεννάει την αγάπη του Θεού. Η κοσμική αγάπη είναι απλά συναισθήματα. Η αγάπη του Θεού είναι βαθιά, ουσιαστική, πνευματική. Έχει άμεση σχέση με την πίστη. Στην πίστη και στην ταπείνωση βασίζεται η σωτηρία μας. Ο άθεος που συνειδητά δεν αναγνωρίζει τη σημασία της πίστεως και της ταπεινοφροσύνης, είναι υπηρέτης του σατανά. Γι’ αυτό κλαίμε για τη Ρωσία. Επειδή απομακρύνθηκε από το Θεό και στη θέση του έβαλε το διάβολο με την υπερηφάνειά του. Ο διάβολος είναι πρόσωπο. Ο νόμος του είναι η υπερηφάνεια, σε όλες τις εκφράσεις της. Ο κόσμος, δυστυχώς, φοβάται και μισεί την ταπεινοφροσύνη και την πίστη!
Πρέπει να έχουμε ως πρότυπα τους αγίους πατέρας. Έζησαν με την ευλογία του αγίου Πνεύματος. Γι αυτό η καρδιά τους είχε μέσα της μόνο αγάπη. Ο Θεός έχει φτιάξει χριστιανική την καρδιά μας. Το χαρακτηριστικό του χριστιανού, είναι να αγαπά και να προσεύχεται για τον άλλο. Όποιος κι αν είναι. Μερικοί λένε την Κυριακή Προσευχή συχνά. Αλλά μολονότι επαναλαμβάνουν το «αφες ημίν τα αφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών...», τελειώνοντας την προσευχή κάνουν τα ίδια σφάλματα, εξαιτίας της κακής καρδιάς τους. Αυτοί τηρούν μόνο τα της επιφανείας. Η ουσία, η πεμπτουσία του Χριστιανισμού είναι να συγχωρείς, να δικαιολογείς, να μη κατακρίνεις, να βοηθάς το συνάνθρωπο. Ο πόρνος, ο αλκοολικός, ο μοιχός, αν μετανιώσουν θα σωθούν. Αυτός όμως που έχει κακή καρδιά και δεν συγχωρεί, δεν θα απολαύσει τη ζεστασιά του Θεού. Οι χριστιανικές αρετές εμπνέονται στον άνθρωπο, από το άγιο Πνεύμα. Ιδιαίτερα οι μητρικές προσευχές εξοπλίζουν το παιδί με ενάρετη διάθεση. Πηγαίνοντάς το από μικρό στην εκκλησία και κοινωνώντας το, σταυρώνοντάς το και μιλώντας του συνεχώς για το Θεό και τους αγίους, το θωρακίζουμε. Όταν θηλάζει η μητέρα, πρέπει συγχρόνως να προσεύχεται. Έτσι το μωρό μαζί με το γάλα παίρνει και τους ευλογημένους καρπούς της μητρικής προσευχής.
Οι αλλόδοξοι δυτικοί, έχουν μπερδεμένες θέσεις. Συγχέουν την ψυχή με το πνεύμα.
Η Ορθοδοξία, κόρη μου, είναι η κιβωτός της σωτηρίας, την οποία σου εύχομαι!

Ο στάρετς Σαμψών, κοιμήθηκε στη Μόσχα στις 24 Αυγούστου 1979.

ΠΗΓΗ: http://periodikoendon.blogspot.com/2010/12/blog-post.html

 
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΜΨΩΝ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΤΕΚΝΑ...

"Εικόν' αχειροποίητη" - ερμηνεύει η Μαρία Κώτη.

Μελωποιημένο ποίημα του Αλέξ. Παπαδιαμάντη.

ΣΤΙΧΟΙ (με κόκκινο του τραγουδιού)

Εικόν' αχειροποίητη

που στην καρδιά μου σ' είχα

κι είχα για μόνο φυλαχτό

μια της κορφής σου τρίχα.

Όνειρα μες στον ύπνο μου
μαυροφτερουγιασμένα
σαν περιστέρι στη σπηλιά
με τάραξαν για 'σένα.

Τ' αηδόνια αυτά που κελαηδούν
μου φαίνονται να κλαίνε
κίνδυνο, μαύρο σύννεφο
οι μάγισσες μου λένε.

Να σε χαρεί κι η άνοιξη

μαζί με τα λουλούδια

όπου 'ναι σαν αμέτρητα

ζωγραφιστά τραγούδια.

Συ στο σχολειό δεν έμαθες
να γράφεις ραβασάκια
στα χείλη σου τα ρόδινα
πού τα 'βρες τα φαρμάκια.

Στα μάτια τα ψιχαλιστά
πωχ' έρωτας καρτέρι,
πόσο μεθύσι μέθυσα
ένας Θεός το ξέρει.

Τη χάρη σου τη σπλαχνική

μη μ' αρνηστείς πουλί μου

αγάπη μου αιώνια.

αγάπη μου στερνή μου.

"ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ..." (απόσπασμα ομιλίας π. Ανανία Κουστένη)

.......

Κυριακή μετά τα Φώτα δηλαδή σήμερα και γι' αυτό αναφέρεται σε αυτά τα ωραία το ιερό και άγιο Ευαγγέλιο (Ματθαίου Κεφ. δ', 12-17). Ο Χριστός έλαμψε ως «Φως μέγα», και στη Γαλιλαία αλλά και στην οικουμένη ολόκληρη. Και άρχισε ο Ιησούς Χριστός το κήρυγμά Του το μέγα, λέγοντας ακριβώς τα ίδια τα λόγια του Ιωάννου του Βαπτιστού: «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών», για να βεβαιώσει με αυτό ότι ο Ιωάννης ήτο ο Πρόδρομός Του, η αρχή του Ευαγγελίου Του.

Και άρχισε ο Κύριος απ' τη μετάνοια.

Μετάνοια είναι η αλλαγή του ανθρώπου, η αλλαγή της νοοτροπίας, η αλλαγή της ζωής, η στροφή και μεταστροφή στον βίο. Και μετάνοια είναι το ξύπνημα της αγάπης μέσα στην ψυχή μας και το δόσιμό του όχι αλλού ούτε στα είδωλα, ούτε στο σκοτάδι ούτε στον κάκιστο εαυτό μας, αλλά στον Ιησού Χριστό, στην πρώτη και στην υστερνή μας αγάπη, σε Κείνον που «εις τέλος μας ηγάπησεν», και είναι το Αλφα και το Ωμέγα, η αρχή και το τέλος της ζωής μας.

Και τους έλεγε ακόμα ότι έφθασε η Βασιλεία του Θεού. Και η Βασιλεία του Θεού δεν ήταν υλική, όπως την εφαντάζοντο και την επερίμεναν οι Ιουδαίοι, αλλά πνευματική.

Η Βασιλεία του Θεού είναι ο Ιδιος ο Χριστός μας, γι' αυτό ας Τον αγαπήσουμε, ας μείνουμε κοντά Του, ας ζητούμε πάντοτε το φως Του το σωτήριον, και ας Τον νιώθουμε δικό μας. Και ας ξέρουμε ένα πράγμα: ότι εδώ είμαστε περαστικοί και πηγαίνουμε για τη Βασιλεία Του και για τον Παράδεισό Του.

(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής)

Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΡΔΙΑ...

+ 10 Ιανουαρίου: Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἐπίσκοπος Νύσσης μετὰ τῆς συζύγου του Θεοσεβείας.

Γεννήθηκε στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου τὸ 332 καὶ ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Παίρνει τὴν ἴδια μόρφωση μὲ τὸν μεγάλο του ἀδελφό, ξεχωρίζει δὲ κι αὐτὸς γιὰ τὴν εὐφυΐα του, τὴν ἐπιμέλειά του καὶ τὴν φιλοσοφικότατη ἰδιοφυΐα του. Ὁ Γρηγόριος νυμφεύεται τὴν Θεοσέβεια, (πραγματικὰ ἁγία γυναῖκα), ποὺ γρήγορα τὴν ἁρπάζει ὁ θάνατος. Ἰσχυρὸς χαρακτῆρας καθὼς ἦταν, δὲν ἀπελπίζεται, καὶ στὰ σαράντα του χρόνια γίνεται ἐπίσκοπος Νύσσης, μίας κωμοπόλεως τῆς Καπαδοκίας. Ὁ Θεὸς τὸν ἀξιώνει νὰ γίνει τὸ κυριότερο ὄργανό Του στὴ Β΄ Οἰκουμενικὴ σύνοδο, τὸ 381 στὴν Κωνσταντινούπολη, καὶ κατατροπώνει στὴν κυριολεξία τοὺς πνευματομάχους τοῦ Μακεδονίου, μὲ «... τὴν μάχαιρα ποὺ δίνει τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ ὁποία εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ». Στὶς συζητήσεις ἐκεῖνες, ὁ Γρηγόριος ὁ Νύσσης τόσο πολὺ εἶχε διακριθεῖ, ὥστε ὀνομάστηκε «Πατὴρ Πατέρων καὶ Νυσσαέων Φωστήρ». Ὁ δὲ Μέγας Θεοδόσιος τὸν ὀνόμασε στῦλο τῆς Ὀρθοδοξίας. Πέθανε εἰρηνικά, ἀφοῦ ἄφησε πολὺ ἀξιόλογα ἔργα: ἑρμηνευτικά, δογματικά, κατηχητικά, λόγους ἠθικούς, ἑορταστικούς, ἐγκωμιαστικούς, ἐπιταφίους καὶ ἕναν ἐπιμνημόσυνο στὸν ἀδελφό του Μ. Βασίλειο.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ, ΑΠΟ ΕΔΩ:

http://rapidshare.com/files/441787836/_______________________.__________________________________10_______._.pdf