Ἡ φοιτητική ζωή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στήν Ἀθήνα.

Ἡ φοιτητική ζωή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου

καί Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στήν Ἀθήνα.

Εἶ­χον ἡ­μᾶς Ἀ­θῆ­ναι, κα­θά­περ τι ῥεῦ­μα πο­τά­μιον, ἀ­πὸ μι­ᾶς σχι­σθέν­τας πη­γῆς τῆς πα­τρί­δος εἰς δι­ά­φο­ρον ὑ­πε­ρο­ρί­αν κα­τ' ἔ­ρω­τα τῆς παι­δεύ­σε­ως καὶ πά­λιν εἰς τὸ αὐ­τὸ συ­νελ­θόν­τας, ὥ­σπερ ἀ­πὸ συν­θή­μα­τος οὕ­τω Θε­οῦ κι­νή­σαν­τος...

Ὡς δὲ προ­ϊ­όν­τος τοῦ χρό­νου τὸν πό­θον ἀλ­λή­λοις κα­θω­μο­λο­γή­σα­μεν, καὶ φι­λο­σο­φί­αν εἶ­ναι τὸ σπου­δα­ζό­με­νον, τη­νι­καῦ­τα ἤ­δη τὰ πάν­τα ἦ­μεν ἀλ­λή­λοις, ὁ­μό­στε­γοι, ὁ­μο­δί­αι­τοι, συμ­φυ­εῖς, τὸ ἓν βλέ­πον­τες, ἀ­εὶ τὸν πό­θον ἀλ­λή­λοις συ­ναύ­ξον­τες θερ­μό­τε­ρόν τε καὶ βε­βαι­ό­τε­ρον.

Ἀ­γὼν δὲ ἀμ­φο­τέ­ροις, οὐχ ὅ­στις αὐ­τὸς τὸ πρω­τεῖ­ον ἔ­χοι, ἀλ­λ' ὅ­πως τῷ ἑ­τέ­ρῳ τού­του πα­ρα­χω­ρή­σει­εν· τὸ γὰρ ἀλ­λή­λων εὐ­δό­κι­μον ἴ­διον ἐ­ποι­ού­με­θα. Μί­α μὲν ἀμ­φο­τέ­ροις ἐ­δό­κει ψυ­χὴ δύ­ο σώ­μα­τα φέ­ρου­σα... Ἕν δ' ἀμ­φο­τέ­ροις ἔρ­γον ἡ ἀ­ρε­τή, καὶ τὸ ζῆν πρὸς τὰς μελ­λού­σας ἐλ­πί­δας...

Ἐ­ταί­ρων τε γὰρ ὡ­μι­λοῦ­μεν, οὐ τοῖς ἀ­σελ­γε­στά­τοις ἀλ­λὰ τοῖς σω­φρο­νε­στά­τοις... Μα­θη­μά­των δὲ οὐ τοῖς ἡ­δί­στοις πλέ­ον ἢ τοῖς καλ­λί­στοις ἐ­χαί­ρο­μεν· ἐ­πει­δὴ κἀν­τεῦ­θέν ἐ­στιν ἢ πρὸς ἀ­ρε­τὴν τυ­ποῦ­σθαι τοὺς νέ­ους ἢ πρὸς κα­κί­αν.

Δύ­ο μὲν ἐ­γνω­ρί­ζον­το ἡ­μῖν ὁ­δοί… ἥ τε πρὸς τοὺς ἱ­ε­ροὺς ἡ­μῶν οἴ­κους καὶ τοὺς ἐ­κεῖ­σε δι­δα­σκά­λους φέ­ρου­σα, καὶ ἡ πρὸς τοὺς ἔ­ξω­θεν παι­δευ­τάς. Τὰς ἄλ­λας δὲ τοῖς βου­λο­μέ­νοις πα­ρή­κα­μεν ἑ­ορ­τάς, θέ­α­τρα, πα­νη­γύ­ρεις, συμ­πό­σια... Ἡ­μῖν δὲ τὸ μέ­γα πρᾶγ­μα καὶ ὄ­νο­μα, Χρι­στια­νοὺς καὶ εἶναι καὶ ὀ­νο­μά­ζε­σθαι·

382 μ.Χ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου,

Εἰς τόν Μέ­γαν Βα­σί­λει­ον Ἐ­πί­σκο­πον Και­σα­ρεί­ας Καπ­πα­δο­κί­ας, Ἐ­πι­τά­φιος.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :

 Ἡ φοιτητική ζωή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου

καί Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στήν Ἀθήνα.

Ήταν γιά μᾶς ἡ Ἀθήνα, ὅπως ἕνα ρεῦμα πο­τα­μοῦ πού σχίσθηκε ἀπό μία πηγή τῆς πα­τρί­δος καί μᾶς ἀπέ­λασε ἀπό τά σύνορά της σέ δια­φο­ρετική κατεύ­θυν­ση καὶ πά­λι συναχ­θή­κα­με στό ἴδιο σημεῖο, σάν νά μᾶς κίνησε ὁ Θεός μέ κά­ποιο σύν­θη­μά του, ἐπειδή ἐρω­τευ­θήκαμε τήν ἐπι­στη­μονική μας παίδευση.

Καί καθώς περνοῦσε ὁ χρό­νος ὁμολογούσαμε οἱ δυό μας ὁ ἕνας στόν ἄλλον τὸν κοινό μας πόθο, ὅτι θά σπου­δά­σουμε τήν ἀληθινή σοφία.

Ἤμασταν ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο τό πᾶν, ὁ­μό­στε­γοι, ὁ­μο­δί­αι­τοι, ἀπόλυτα ἑνωμένοι. Καί ἀγωνι­ζό­μα­σταν καί οἱ δυό μας ὄχι ποιός θά ἔχει τὸ πρω­τεῖ­ο, ἀλλά πῶς νά τό πα­ρα­χω­ρήσουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο· αὐ­τό πού ποθοῦσε καί ἀγαποῦσε περισσότερο ὁ ἄλ­λος τό κάναμε δική μας ἐπι­θυ­μία. Ἤμασταν μία ψυχή σέ δύ­ο σώ­μα­τα... Ἕνα ἔρ­γο εἴχαμε καί οἱ δύο, τήν ἀ­ρε­τή, καὶ τὸ νά ζοῦμε μέ τίς ἐλπίδες τοῦ οὐρανοῦ...

Ὡς πρός τούς συμφοιτητές μας, μι­λού­σα­με ὄχι μέ τούς πιό ξεδιάντροπους ἀλ­λὰ μέ τούς πιό συνετούς... Καί χαιρόμασταν νά παρα­κο­λου­θοῦμε ὄχι τά πιό εὐ­χάριστα μα­θήματα, ἀλλά τά πιό καλά. Διότι ἀπό αὐ­τό ἐντυπώ­νε­ται στούς νέους ἡ ἀρετή ἤ ἡ κακία...

Δύ­ο δρόμους γνωρίζαμε… ἕναν πρός τούς ἱερούς να­ούς καί ἕναν πρός τό Πανεπιστήμιο. Τούς ἄλ­λους δρό­μους, αὐτούς πού ὁδηγοῦν στίς ἑ­ορ­τές, τά θέ­α­τρα, τά ποτά καί τά ξε­νύ­χτια, τούς περι­φρο­νού­σα­με. Διότι σέ μᾶς ἕνα πρᾶγμα ἦ­ταν με­γά­λο καί ἕ­να ὅνομα, νά εἴμαστε καί νά ὀνομαζό­μα­στε Χριστι­α­νοί·

382 μ.Χ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου,

Εἰς τόν Μέ­γαν Βα­σί­λει­ον Ἐ­πί­σκο­πον Και­σα­ρεί­ας Καπ­πα­δο­κί­ας, Ἐ­πι­τά­φιος. 

ΠΗΓΗ: http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1421:2010-01-26-00-37-03&catid=214:2010-01-25-00-05-31&Itemid=71

 όπου υπάρχει αρκετό υλικό γιά τους Εκπαιδευτικούς και όχι μόνο.

Αφιερώνεται στα νέα παιδιά, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, που αγωνίζονται να γίνουν σωστοί χριστιανοί και καλοί επιστήμονες. Ακολουθώντας το παράδειγμα των Αγίων και με τη βοήθειά Τους θα γίνει πιό εύκολος ο αγώνας σας.