Επειδή γίνετε πολύς θόρυβος γιά την προσφορά βοήθειας στην ΑΪΤΗ διαμέσου της UNISEF, παραθέτουμε το σχόλιο της Ι. Μ. Γλυφάδας, γιά προβληματισμό, και πληροφορούμε τους αδελφούς μας ότι στην Αϊτή υπάρχουν Ορθόδοξες Ενορίες με σχολεία-ορφανοτροφεία και εκκλησίες, που καταστράφηκαν (βλ. σχετικά παρακάτω).
"ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ UNICEF
(από την Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας)
Μεγάλη είναι η προσφορά της Unicef στον τρίτο
κόσμο. Διερωτώμεθα, όμως, αν είναι αλήθεια πως σε χώρες που έχουν
υπερπληθυσμό με προβλήματα πείνας χρηματοδοτούνται προγράμματα
περιορισμού των γεννήσεων και εκτρώσεων; Είναι αλήθεια ότι η Unicef
έχει αλλάξει χαρακτήρα και υποστηρίζει τις εκτρώσεις και μάλιστα ότι
έκανε έκκληση για τη νομιμοποίησή τους; Διάφορες ειδησεογραφικές
ρωμαιοκαθολικές ιστοσελίδες, οργανώσεις για την οικογένεια και τα
ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και αμερικανικές ενώσεις που προασπίζουν το
δικαίωμα στη ζωή αποκαλύπτουν σχετικά στοιχεία. Σύμφωνα με
ρωμαιοκαθολικό ειδησεογραφικό πρακτορείο, «αντιπρόσωποι της Unicef
πρότειναν “στρατηγική συμμαχία” με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στη
Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, αλλά χωρίς να αποκηρύσσουν τις
εκτρώσεις, το χάπι της επόμενης μέρας … και πολλά άλλα θέματα που
προσκρούουν στις διδασκαλίες της Εκκλησίας». To Βατικανό μάλιστα από
δεκαετίας απέσυρε την ετήσια και κυρίως συμβολική δωρεά που έκανε στη
Unicef, ενώ ο αρχιεπίσκοπος Jose Antonio Eguren, πρόεδρος της
Περουβιανής Επιτροπής επισκόπων για θέματα Ζωής, Οικογένειας και
Παιδιών δήλωσε πρόσφατα : «Πολλοί ρωμαιοκαθολικοί που δεν γνωρίζουν τις
τακτικές κατά της ανθρώπινης ζωής αυτών των διεθνών οργανισμών αξίζουν
να έχουν πλήρη γνώση της ιδεολογίας τους και των συγκεκριμένων πράξεών
τους και κατά πόσο αυτές είναι εντελώς ασυμβίβαστες με το πιστεύω και
τη διακονία της Εκκλησίας. Η Unicef και η PHO (Pan-American Health
Organization) δε φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι είμαστε απόστολοι και
όχι απλώς κοινωνικοί εργάτες. Μεταδίδουμε, επίσης, τον Κύριο της Ζωής
σε κάθε κοινωνικό έργο που κάνουμε…Όσον μας αφορά, μπορούν να κρατήσουν
τα χρήματά τους. Εμείς θα κρατήσουμε την πίστη μας και τη δέσμευσή μας
στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.» Μήπως κάποιες φορές ακόμα και ένας
μη-ορθόδοξος, ακόμα και ένας αιρετικός, έχει να πει κάτι σωστό;". (ΠΗΓΗ: http://www.im-glyfadas.gr/03/01/03010014.asp).
Όποιος αδελφός μας θέλει να προσφέρει στην πολύπαθη ΑΪΤΗ, μπορεί να το κάνει διαμέσου του Ορθοδόξου Ιεραποστολικού Συνδέσμου "Άγιος Κοσμάς", γιά να πάνε τα χρήματα στους φτωχούς και πονεμένους και όχι (ίσως) σε κάποιο πρόγραμμα "ελέγχου των γεννήσεων"!!!. (Βλ. παρακάτω, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε).
ΕΚΚΛΗΣΗ ΑΓΑΠΗΣ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΟΥΣ ΤΗΣ ΑΪΤΗΣ
Πρόσφατα ο Ιεραποστολικός Σύνδεσμος «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» έλαβε δύο επιστολές: α) του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεξικού κ. Αθηναγόρα (15-1-2010), στον οποίο υπάγεται εκκλησιαστικώς η Αϊτή, και β) του φοιτητή κ. Χριστοφόρου Σάπρο (20-1-2010), που κατάγεται από την Αϊτή και βρίσκεται τα τελευταία χρόνια εδώ, για σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Οι επιστολές αφορούν τις ανυπολόγιστες καταστροφές που προκάλεσε ο φονικός σεισμός των 7 (επτά) ρίχτερ στην Αϊτή.
Διαβάζοντας κανείς τις επιστολές αυτές, αλλά και προσέχοντας τις σχετικές ειδήσεις που μέσω των Μ.Μ.Ε. καταφθάνουν από τη μακρινή χώρα συγκλονίζεται, προβληματίζεται, συμπάσχει και αναζητεί τρόπους συμπαράστασης. Κινητοποιεί νου και καρδιά για να προστρέξει, να βοηθήσει, στον βαθμό που η συνείδησή του τελεί σε εγρήγορση, νιώθει πολίτης του κόσμου και βιώνει την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας.
Καταρχήν γιατί π ρ ο β λ η μ α τ ι ζ ό μ α σ τ ε. Διότι είναι δεκάδες χιλιάδες οι νεκροί, που θάβονται όπως-όπως σε ομαδικούς τάφους, για τον φόβο των επιδημιών. Είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι τραυματίες, που κλαίνε και οδύρονται, αδύναμοι να κατασιγάσουν τους αβάστακτους πόνους από τα πολλαπλά κατάγματα, καθώς τα Νοσοκομεία κατέρρευσαν, εκτός από ένα, και δεν μπορούν να βρουν ούτε ένα απλό παυσίπονο. Είναι εκατομμύρια οι άστεγοι πολίτες, που έχασαν τα σπίτια τους και τα υπάρχοντά τους και περιφέρονται εδώ κι εκεί προσπαθώντας να εξασφαλίσουν κάτι φαγώσιμο, για να μην πεθάνουν από την πείνα. Είναι αμέτρητες οι διαλυμένες οικογένειες, γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, παιδιά που ορφάνεψαν, πολίτες που ψάχνουν τους δικούς τους. Παντού χαλάσματα, αίμα και δάκρυα, η απόλυτη εξαθλίωση!
Είναι επόμενο λοιπόν να σ υ μ π ά σ χ ο υ μ ε. Εμείς οι Έλληνες, που έχουμε κατ’ επανάληψη χτυπηθεί από σεισμούς, διαθέτουμε το θλιβερό προνόμιο να διατηρούμε στη μνήμη μας παρόμοιες προσλαμβάνουσες παραστάσεις. Μόνο που στην περίπτωση της Αϊτής θα πρέπει να πολλαπλασιάσουμε και να μεγεθύνουμε τις επιπτώσεις στον ύψιστο βαθμό. Γιατί δεν είναι μόνο τα πολλά «ρίχτερ». Είναι η «χάρτινη» υλικοτεχνική υποδομή και η ανύπαρκτη αντισεισμική θωράκιση της χώρας –από τις φτωχότερες στον κόσμο– που μεγιστοποίησε το κακό.
Και βέβαια δεν χρειάζεται να ζει κάποιος σε σεισμογενή περιοχή για να συμμεριστεί τον πόνο, την οδύνη και τη δυστυχία των συνανθρώπων του. Γιατί πράγματι, αν μια τέτοια κατάσταση, που δεν είναι πλάσμα της φαντασίας μας, αλλά πραγματικότητα, δεν είναι σε θέση να ταρακουνήσει και να ξεσηκώσει τα φιλάνθρωπα αισθήματά μας, δεν έχουμε ίσως ελπίδα να «συγκινηθούμε» από ακόμα περισσότερα «ρίχτερ».
Πιο πολλά επίσης θα ήταν δυνατόν να ειπωθούν για τις βαθύτερες αιτίες που προκάλεσαν τη μεγάλη αυτή καταστροφή. Αποστολή ωστόσο του Χριστιανού δεν είναι να πολυπραγμονεί και να αποφαίνεται για ποιους λόγους επιτρέπει ο Θεός το ένα ή το άλλο. Διότι «τίς έγνω νουν Κυρίου ή τίς εγένετο αυτού σύμβουλος» (Ησ. 40:13); «ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού» (Ρωμ. 11:33).
Αντίθετα, εντολή σαφής και κατηγορηματική του Χριστού είναι το «αγαπάτε αλλήλους» (Ιω. 13:34). Κατά δε την προτροπή του αποστόλου Ιακώβου, «Γίνεσθε δε ποιηταί λόγου και μη μόνον ακροαταί, παραλογιζόμενοι εαυτούς» (Ιακ. 1:22). Καλούμαστε δηλαδή να κάνουμε πράξη τον λόγο του Θεού, και όχι μόνον να τον ακούμε ξεγελώντας τους εαυτούς μας. Παρόμοια φρονούν και οι Πατέρες της Εκκλησίας. Κατά τον Διάδοχο Φωτικής «Πίστις άεργος και έργον άπιστον τον αυτόν τρόπον αποδοκιμασθήσονται». Ενώ κατά τον ιερό Χρυσόστομο «Ου πάντες εφ’ οίς λέγομεν προσέχουσιν, αλλ’ εφ’ οίς πράττομεν».
Και μετά τον αναγκαίο προβληματισμό και τη συνακόλουθη συμ-πάθεια και συν-οδύνη, έρχεται η ώρα της απάντησης στο μυριόστομο κάλεσμα των ανήμπορων πολιτών της Αϊτής για βοήθεια, συναντίληψη και σ υ μ π α ρ ά σ τ α σ η.
Μια ανταπόκριση που δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο στο γεγονός ότι ο κόσμος μας είναι μικρός. Ό,τι συμβαίνει στην άκρη του πλανήτη μάς αφορά όλους άμεσα. γιατί, πολύ πριν η μεγάλη εξάπλωση των Μ.Μ.Ε. ή τα τεχνολογικά επιτεύγματα μετατρέψουν τη γη σε «παγκόσμιο χωριό», η Ορθοδοξία με την οικουμενική της διάσταση και προοπτική μάς είχε διδάξει να βλέπουμε τον «άλλο», τον «ξένο», ως οικείο, γνωστό, δικό μας, «πλησίον», αδελφό μας.
Με τον τρόπο αυτό ακολουθούμε τα ίχνη του Χριστού. Από ύψιστη φιλανθρωπία κινούμενος και «εκ του ουρανού καταβάς» (Ιω. 3:19) «ο υψηλός Θεός επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος» (Ακάθιστος Ύμνος, οίκος 14ος) και «επεδήμησε δι’ εαυτού, προς τους αποδήμους της αυτού χάριτος» (οίκος 22ος). Έζησε ως «ξένος» ανάμεσα σε ξένους, χωρίς να έχει «πού την κεφαλήν κλίνη» (Ματθ. 8:20), για να μεταμορφώσει αυτόν τον ά-ξενο κόσμο σε σπίτι μας, με όλα τα καλά του Θεού και με το τελειότερο δώρο, την αγάπη του Θεού.
Η Ορθοδοξία, λοιπόν, μας έχει διδάξει την άγια, την πρωταρχική, την κινητήρια δύναμη, την αγάπη, προσωποποιημένη στη σταυρική θυσία του Χριστού. Ο άνθρωπος της αγάπης νοιάζεται για τους άλλους. Δεν κωφεύει, αλλά ενημερώνεται συνεχώς για τις ανάγκες τους και αναλαμβάνει τις δικές του υποχρεώσεις, παρόλο που μπορούσε να επικαλεσθεί και αυτός πειστικά επιχειρήματα για την αδυναμία του να βοηθήσει. Και αυτή η αγαπητική ιδιότητα, η βαθύτερη ανθρωπιά, μας υπενθυμίζει ότι ο άνθρωπος, το «κατ’ εικόνα Θεού» δημιούργημα δεν είναι μόνο ύπαρξη αλλά και συνύπαρξη. Δεν υπάρχουμε μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για κάθε άλλον. Είμαστε τέκνα του ίδιου του Θεού-Πατέρα. «Πάντες συγγενείς, πάντες αδελφοί, πάντες ενός πατρός έκγονοι», όπως θα έλεγε ο Μ. Βασίλειος.
Έτσι όταν κάποιος άνθρωπος πεθαίνει στη μακρινή Αϊτή, μαζί του πεθαίνει και ο καθένας από μας. Αλλά και όταν ένα παιδί γεννιέται κάπου στον κόσμο, όλοι μας γινόμαστε πλουσιότεροι σε πιθανότητες και ελπίδες. Άρα είμαστε, πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι με όλους, ιδιαίτερα τους πάσχοντες.
Και βέβαια, δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε όλοι στη Λατινο-αμερικανική χώρα, για να περιθάλψουμε, να θρέψουμε τα ορφανά παιδιά ή να παρηγορήσουμε τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους. Μπορούμε όμως να τους στείλουμε τη θέρμη της καρδιάς μας, το υστέρημα ή περίσσευμα της αγάπης μας. Με τη δική μας συνδρομή, μικρή ή μεγάλη, θα στηριχθούν οι στερούμενοι τα πάντα πολίτες της Αϊτής στον αγώνα τους για επιβίωση. Θα βρουν κουράγιο να συνεχίσουν τη ζωή τους. Η δική μας προσφορά θα ανάψει ελπίδα, ελπίδα για ζωή.
Ας βοηθήσουμε λοιπόν, όλοι κατά τον τρόπο που προτρέπει ο απόστολος Παύλος. «Ο καθένας ας δώσει ό,τι του λέει η καρδιά του χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται, γιατί ο Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με ευχαρίστηση... Το λέει και η Γραφή: Σκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς, η αγαθοεργία του θα παραμείνει αιώνια...» (Β΄ Κορ. 9:13˙14).
Ας βοηθήσουμε, τέλος, παντοιοτρόπως, στοχαζόμενοι ότι στο πρόσωπο των συνανθρώπων μας περιθάλπουμε τον ίδιο τον Χριστό, κατά τον λόγο του Γρηγορίου του Θεολόγου. «Έως εστί καιρός, Χριστόν επισκεψώμεθα, Χριστόν θεραπεύσωμεν, Χριστόν θρέψωμεν, Χριστόν ενδύσωμεν, Χριστόν συναγάγωμεν, Χριστόν τιμήσωμεν» (Λόγος 14, Περί φιλοπτωχίας 40, PG 35, 909Β).
| Θεσσαλονίκη, 21-1-2010 Μνήμη Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού |
Δημήτριος Λάππας Επίκ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. |
- ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
235/296004 - 49
IBAN: GR9401102350000023529600449
SWIFT (BIC): ETHNGRAA - ALPHA BANK
479 - 002101 - 029168 - ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
5231 -013724 - 415 - ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
52839521
Οι αποδείξεις των καταθετών εκδίδονται όλες και φυλάσσονται στο αρχείο του Συνδέσμου.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου