ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (+ 10 Φεβρουαρίου, ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ))

"Κακοπάθησον ουν ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού". Αυτά τα λόγια παραγγέλει ο απόστολος Παύλος στην ποιμαντική επιστολή του προς τον πρεσβύτερο της Εφέσου και απόστολο Τιμόθεο. "Να κακοπαθήσει ως καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού". Η κακοπάθεια, βέβαια, και ο βίος των διωγμών και των θλίψεων, η επιλογή της θυσίας, η ίδια η έννοια του στρατιώτη, είναι για μας τους λογικούς ανθρώπους, ταυτόσημη μιας νεαρής ηλικίας, όπου ο άνθρωπος βρίσκεται στην ακμή της δύναμης του και στην ισχύ του ζήλου του, για ιεραποστολή και αυτοθυσία. Και όμως, η πραγματικότητα των συναξαρίων μας διαψεύδει. Είναι και τα γερατειά μάρτυρες ομολογίας στα πρόσωπα πολλών αγίων και μάλιστα του γηραιού ιερομάρτυρα Χαραλάμπους , πόυ μαρτύρησε για τον Χριστό σε ηλικία 113 ετών!
Στον συναξαριστή της Εκκλησίας , διαβάζουμε: " Ο άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στη Μαγνησία και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίιου Σεβήρου. Όταν το 198 ο Σεβήρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανός συνέλαβε τον άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. O άγιος όχι μόνο δεν αρνήθηκε την πίστη του, αλλά αντίθετα ειρωνευόταν τον έπαρχο λέγοντάς του ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται ν` αρνηθεί τον αρχηγό της πίστης του. O Λουκιανός εξοργίστηκε και παίρνοντας ο ίδιος σιδερένια νύχια, προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του αγίου και ως εκ θαύματος, τα χέρια του κόπηκαν και έμειναν κρεμασμένα πάνω στο σώμα του αγίου, ο οποίος ωστόσο παρακάλεσε το Θεό να αποκαταστήσει την αρτιμέλεια του έπαρχου. Τότε αρκετοί δήμιοι βλέποντας το θαύμα πίστεψαν στον αληθινό Θεό. Φοβισμένος τότε ο έπαρχος του χάρισε την ελευθερία. Όμως αργότερα ο ίδιος ο Σεβήρος, μη δυνάμενος να αντεπεξέλθει στο θάρρος και την παρρησία του αγίου, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν σε ηλικία 113 ετών".
Λοιπόν , μας φαίνεται ίσως παράδοξο και θαυμαστό ένας γηραιός ιερέας, λίγο πριν την δύση της ζωής του, όχι μόνο να μην εκλιπαρεί για την ησυχία του, όχι μόνο να μην θέτει ως πρόφαση τα γεράματα του και την επιθυμία για "ασκητική απομόνωση και τέλη ειρηνικά", να παρουσιάζεται με θάρρος μπροστά στους ισχυρούς του κόσμου, να ομολογεί τον Χριστό σαν δεκαοχτάχρονο παλληκαράκι και να υποβάλλεται στα πιο φρικτά μαρτύρια. Όμως η αγιότητα και η αγάπη για τον Χριστό , πού βρίσκεται σε ψυχές εκλεκτές και εξασκημένες της νήψεως και της θεϊκής αγάπης είναι σαν το παλιό κρασί, όσο ωριμάζουν τόσο πιο πολύτιμες και μεστές γίνονται.
Χωρίς να έχω την διάθεση να ηθικολογήσω άγονα, αλλά και με συστολή ώς νέος στην ηλικία ενώπιον γερόντων, σας καλώ αγαπητοί αδελφοί , να δούμε καθαρά δύο αντικειμενικές αλήθειες:
- Αυτός ο κόσμος της ανηθικότητας και της εκμετάλλευσης του ανθρώπου, του στείρου συντηρητισμού και της εξουθένωσης του ανθρώπου, του ψευδωνύμου προοδευτισμού και των πολλών και τραυματικών αδιεξόδων, είναι ένας κόσμος που δημιούργησαν οι τέως νέοι και πού τον συντηρούν οι νυν γέροντες. Παραδίδουμε και συντηρούμε έναν άσπλαχνο κόσμο για τις νεότερες γενιές, γεμάτο απελπισία και ζοφώδεις προοπτικές , μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε συμφέροντα υλικά και πνεύμα αυταρχικότητας. Όμως η ευθύνη των γηραιοτέρων και δη των κρατούντων γηραιοτέρων είναι μεγάλη. Αληθινά, σκεφτόμαστε να παραδώσουμε έναν διεστραμμένο και σάπιο κόσμο στα παιδιά μας, τα οποία "φιλοδοξούμε" να τα κάνουμε "κατ'εικόνα και καθ'ομοίωσιν μας" δούλους στην ανομία και την απελπισία;
-Όπως η αγιότητα μεστώνει και αυξάνεται στις εκλεκτές ψυχές με την πάροδο του χρόνου, έτσι και η λαγνεία και η απληστία της αμαρτίας. Άλλοι άνθρωποι ωριμάζοντας εν τω γήρατι γίνονται σοφότεροι και τιμιώτεροι ως χρυσίον, ενώ οι περισσότεροι καταντούν πιο αχόρταγοι και περισσότερο λάγνοι, σε όλες τις μορφές και τα είδη της λαγνείας και της απληστίας. Το μεγάλο στοίχημα είναι να μείνει κάποιος εν τη καρδία, αεί και πάντα νέος. Αγνός,αγωνιστικός να παλευεί ως εσχάτων με τους δαίμονες της ψυχής του και τους πειρασμούς της ζωής του. Ας σκεφτούμε πόσο σεβαστοί και αγαπητοί μας είναι οι σοφοί και κόσμιοι και νουνεχείς γέροντες και πόσο θλιβεροί και γελοίοι γίνονται εκείνοι που παλιμπαιδίζουν ή τρέφουν μίση και πάθη και μάλιστα τα εκφράζουν δημόσια με αστοχίες και παραλυσίες και ασωτείες.
Ο άγιος Χαραλάμπης, ο γέρων τη ηλικία και σοφός τη πίστει, αλλά αεί νέος και θάλλων τη καρδία, ας γίνει πρότυπο λαμπρό όχι μόνο για τους γέροντες αλλά για όλους μας. Το έχουμε ανάγκη. ΑΜΗΝ.

π. Παντελεήμων
ΠΗΓΗ: http://logosparakliseos.blogspot.com/2010/02/10.html

Σύγχρονα  θαύματα του Αγίου Χαραλάμπους πολιούχου του Πύργου της Ηλείας.

Η διάσωση των κατοίκων του Πύργου από την φοβερή επιδημία πανώλης το 1860.Η νόσος αυτή εξαλείφθηκε από τον Αγιο Χαράλαμπο μετά από θερμή προσευχή προς αυτόν και παράκληση.Λένε μάλιστα ότι οι Πύργιοι είδαν καταπληκτικό θέαμα.Ο Αγιος με την ράβδο του εσπρωχνε ένα λευκό σαν βαμβάκι νέφος στον ουρανό μέχρι που το έρριψε στην θάλασσα.Ηταν η ασθένεια που καταδίωξε ο Αγιος.Και σε άλλα μέρη όμως κατά καιρούς ήταν εμφανής η παρουσία του Αγίου Χαραλάμπους στην εκδίωξη της πανώλης,όπως στην θεσσαλία στο χωριό Σαβάλια και στη Δημητσάνα όπου μετονομάστηκε ο Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου σε Ναό Αγίου Χαραλάμπους ,εξαιτίας της θαυματουργικής παρέμβασης του Αγίου.

Στον Αγιο Χαράλαμπο αποδόθηκε η εκδίωξη της θανατηφόρας επιδημίας της γρίπης το 1918,από την Ηλεία και την Ελλάδα,εξαιτίας της οποίας χιλιάδες ανθρώπων πέθαιναν για μήνες.

Το 1687 οι Αγαρηνοί με αρχηγό τον τρομερό Αχμέτ Εφέντη,πολιόρκησαν τον Πύργο.Μετά από παρακλήσεις των κατοίκων στον Αγιο Χαράλαμπο,επεσε ασθένεια λοιμική στον στρατό του Εφέντη και πολλοί από τους στρατιώτες του πέθαναν,με αποτέλεσμα να αποσυρθεί και να σωθεί η πόλη από την πολιορκοία.

Το 1821 οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στο λιμάνι και πολιόρκησαν τον Πύργο με σκοπό να προχωρήσουν προς την Τριπολιτσά και να καθαρίσουν την περιοχή από τα επαναστατικά στρατεύματα.Αφού έκαψαν ένα μέρος της πόλης,προσπάθησαν να προχωρήσουν προς τον κεντρικό δρόμο με τις άμαξες και τον οπλισμό τους.Ομως στα περίχωρα του μικρού Ναού του Αγίου Χαραλάμπους είχε λάβει θέσεις ένας μικρός αριθμός  αποφασισμένων ελλήνων στρατιωτών,οι οποίοι με τη βοήθεια του Αγίου εκδίωξαν τους πολυάριθμους Τούρκους.Τώρα οι Τούρκοι θα πρέπει για εβδομάδες να ψάχνουν άλλα περάσματα για να φτάσουν στην Τριπολιτσά.Το μόνο πέρασμα που έχει μείνει είναι το ηρωικό Πούσι,όπου οι Ελληνες έχουν παραταχθεί οργανωμένα,λόγω της καθυστέρησης των Τουρκων στον Πύργο και δίνουν το αποτελειωτικό χτύπημα στον εχθρό.

Στον Ιταλικό βομβαρδισμό το 1941,λίγες ώρες πριν γίνει,δημιουργόταν ένα πυκνό σύννεφο ομίχλης στον ουρανό του Πύργου με αποτέλεσμα τη συνεχή αναβολή του και τελικά τη ματαίωση του και τη διάσωση της πόλης.Πρίν καταλάβουν οι Γερμανοί τον Πύργο είχε προηγηθεί σφοδρός βομβαρδισμός.Κανείς όμως από τους κατοίκους δεν έπαθε τίποτα,γιατι οι βόμβες έπεσαν σε ακατοίκητα μέρη και πολλές δεν εξεράγησαν καθόλου.

Στις 26 Μαρτίου 1993 ο μεγάλος σεισμός του Πύργου στις 14:10Ωρα διαμοιράστηκε σε δύο σεισμούς των 5,5 και 5,8R και από άποψη χρόνου 3 λεπτά κενό  μεσολάβησαν μεταξύ των μεγάλων δονήσεων,με αποτέλεσμα οι ζημιές να μην είναι φοβερές.Αυτή η διαμοίραση του σεισμού ήταν επιστημονικά εντυπωσιακό φαινόμενο.Πολύ καιρό πριν γίνονταν συνεχείς μικρές δονήσεις τα βράδια,σαν προειδοποίηση ώστε οι κάτοικοι να έχουν πάρει τα στοιχειώδη μέτρα και να είναι σε ετοιμότητα για την ώρα του μεγάλου σεισμού.Την ώρα του σεισμού πολλά μικρά παιδάκια με τα αθώα μάτια τους είδαν όπως λένε τον <<παππού>> να κρατάει με απλωμένα τα χέρια του τα σπίτια του Πύργου για να μην πέσουν.Μετά το σεισμό πολλοί κάτοικοι είδαν στον ύπνο τους τον Αγιο Χαράλαμπο να τους αναφέρει ότι με δική του παρέμβαση ο μεγάλος σεισμός χωρίστηκε σε δύο μικρότερους και για αυτό έγινε και περιφορά της εικόνας του Αγίου στην πόλη.

Η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του την 10η Φεβρουαρίου.

Απολυτίκιον

Ως στύλος ακλόνητος της Εκκλησίας Χριστού, και λύχνος αείφωτος της οικουμένης, σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες. έλαμψας εν τω κόσμω δια του μαρτυρίου, έλυσας και ειδώλων την σκοτόμαιναν μάκαρ. διο εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς.

ΠΗΓΗ: http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/02/10-flebarh-eorth-toy-agioy-haralampoy-bios-kai-thaymata.html