Η μητέρα του εδειξε το δρόμο της σωτηρίας...

του π. Δημητρίου Ντούτκο.

"Μου το διηγήθηκε μια γυναίκα με πανεπιστημιακή μόρφωση:
 
Στίς δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία. Ηταν μια γριούλα. Καί ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο.
Ό παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας. Ή γριούλα ανοίγει την πόρτα καί μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο.
Καί να, ξαφνικά ό παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με μόνο τον άρρωστο.
Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα καί σκούζει.
- Φύγε από εδώ! Ποιος σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Καί άθεος θα πεθάνω.
Ο παπάς τα 'χασε.
- Μα δεν ήλθα από μόνος μου! Με κάλεσε η γριά!
- Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμμιά γριά!
Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του άρρωστου μια φωτογραφία με την γυναίκα που τον κάλεσε.
Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.
- Να αυτή!
- Ποια αυτή! Ξέρεις, τι λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου. Και 'χει πεθάνει χρόνια τώρα!
Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος. Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει. Καί αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί. Και μετά κοινώνησε.
Η μητέρα του είχε φροντίσει, από τον ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας".

Από το βιβλίο του Ρώσου ομολογητή  ιερέως π. Δημητρίου Ντούτκο, "Στό σταυροδρόμι", Μόσχα 1994. 

ΠΗΓΗ: http://proskynitis.blogspot.com/2010/03/blog-post_10.html