Έξοδος ψυχής και τα εναέρια τελώνια...

Κάποιος μοναχός ζούσε σε μια σκήτη (συνοικία μοναχών) της Αιγύπτου, και για αρκετά χρόνια έκανε υπακοή σε γέροντα. Απο φθόνο όμως του μισόκαλου δαίμονα, αθέτησε την υπακοή του κι έφυγε απο την καθοδήγηση του γέροντα, χωρίς εύλογη και βλαπτική για την ψυχή του αιτία. Καταφρόνησε μάλιστα και το επιτίμιο, με το οποίο τον κανόνισε ο γέροντας για την αθέτηση της υπακοής.

Έφυγε λοιπόν και κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια. Αλλά εκεί τον έπιασε ο ειδωλολάτρης άρχοντας ( η περίοδος πιθανός να έιναι ο διωγμός των χριστιανών στην Αλεξάνδρεια επι Μαξιμιανού ανάμεσα στο 308- 311 οπου μαρτύρισαν πολλοί μοναχοί), του έβγαλε το μοναχικό σχήμα και τον πίεζε να θυσιάσει στα είδωλα. Καθώς όμως με κανένα τρόπο δεν τον έπειθε να το κάνει, πρόσταξε πρώτα να τον δείρουν αλύπητα με βούρδουλα, κι έπειτα να τον αποκεφαλίσουν με ξίφος. Έτσι και έγινε. Αρπάξαν το μοναχό οι παριστάμενοι ειδωλολάτρες, του έκοψαν το κεφάλι και πέταξαν το σώμα του έξω απο την πόλη για να το φάνε τα σκυλιά.

Μερικοί όμως ευσεβείς χριστιανοί ήρθαν τη νύχτα και το σήκωσαν. Το άλειψαν με μύρα, το τύλιξαν με σεντόνια και το έβαλαν μέσα σε μιά λάρνακα ( πέτρινος τάφος). Ύστερα το τοποθέτησαν στο άγιο βήμα ενός ναού της πολιτείας, για να τιμάται σαν μαρτυρικό λείψανο.

Κάθε φορά όμως που γινόταν Θεία Λειτουργία και ο διάκονος εκφωνούσε το "Όσοι κατηχούμενοι προέλθετε ", έβλεπαν όλοι τη λάρνακα να βγαίνει μόνη της έξω απο το ιερό! Χωρίς να την αγγίζει ανθρώπινο χέρι, έφτανε μέχρι το νάρθηκα της εκκλησίας κι έμενε εκεί μέχρι την απόληση. Έπειτα γυρνούσε πάλι μόνη της πίσω στο ιερό!

Όλοι έμεναν εκστατικοί μ' αυτό που γινόταν.

Το πληροφορήθηκε κι ένας απο τους διακριτικούς πατέρες, και παρακάλεσε τον Θεό να του δώση εξήγηση. Δεν άργησε να του φανερωθεί η αιτία του θαύματος. Άγγελος παρουσιάστηκε μπροστά του και του λέει:
- Γιατί θαυμάζεις και απορείς γι' αυτό που συμβαίνει; Δεν έλαβαν οι απόστολοι του Χριστού, καθώς γνωρίζεις, εξουσία " του δεσμείν και λύειν"; Κι απο κείνους πάλι οι διαδόχοι τους, κ.ο.κ; Αυτόν λοιπόν τον αδελφό, που αξιώθηκε να χύσει το αίμα του για το Χριστό, και όμως δεν του επιτρέπεται να βρίσκεται μέσα στο ιερό βήμα όσο τελείται η αναίμακτη θυσία, μάθε πως άγγελος τον διώχνει μέχρι το νάρθηκα. Γιατί, ενώ ήταν υποτακτικός του τάδε συνασκητή σου, αθέτησε την υπακοή. Κι όταν ο γέροντας του εύλογα τον επιτίμησε με κανόνα, εκείνος τον άφησε κι έφυγε δεμένος με το επιτίμια. Και, σα μάρτυρας μεν, έλαβε το μαρτυρικό στεφάνι. Σα δεμένος όμως από το επιτίμιο από το γέροντα του, δεν μπορεί να βρίσκεται μέσα στο ιερό, όταν τελείται η θεία λειτουργία. Εκτός κι αν του λύσει τον κανόνα ο γέροντας που τον έδεσε.

Σαν τα 'μαθε αυτά ο άγιος εκείνος ασκητής, πήρε το ραβδί του, πήγε στο γέροντα και του διηγήθηκε τα πάντα. Έπειτα τον πήρε και κατέβηκαν μαζί στην Αλεξάνδρεια. Πήγαν στο ναό, όπου βρισκόταν το μαρτυρικό λείψανο. Άνοιξαν τη θήκη που περιείχε το σώμα του μάρτυρα , και του έδωσαν κι οι δυό συγχώρηση. Έπειτα αφού τον ασπάστηκαν, στάθηκαν σε προσευχή δοξολογώντας το Θεό.

Απο τότε, όταν γινόταν Θεία Λειτουργία, παρέμενε ο μάρτυρας μοναχός ασάλευτος στη θέση του, μέσα στο άγιο βήμα. Εκεί παραμένει μέχρι σήμερα (12ος αιώνας).

ΠΗΓΗ: http://namarizathema.blogspot.com/2010/03/blog-post_947.html