Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗ ΚΑΙ ΜΕ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ....

ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΤΟΥ.

Στή δεκαετία τοῦ 1980, βρισκόμασταν δηλαδή πρός τό τέλος καί πρός τήν κατάρρευση τοῦ ἀθέου κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος, ἕνας μοναχός της Λαύρας, ὀνειρεύθηκε ἕναν ὅσιο μοναχό του παρελθόντος, μέσα σέ οὐράνιο φῶς καί δόξα πολλή.
Ὁ ὁποῖος τοῦ ὑπέδειξε ἕνα συγκεκριμένο μέρος μέσα στήν αὐλή τῆς μονῆς καί τοῦ ζήτησε νά σκάψουν ἐκεῖ καί νά ξεθάψουν καί νά κάνουν ἀνακομιδή τοῦ λειψάνου του.

Ὁ μοναχός τό εἶδε αὐτό ...
τρεῖς τέσσερις φορές, στήν ἀρχή δέν τοῦ ἔδινε σημασία, κατόπιν ἀναγκάστηκε νά τό πεῖ στόν ἡγούμενο τῆς Λαύρας.
Ἐντυπωσιάστηκε ἐκεῖνος, ἀλλά δέν προέβει στήν ἀνακομιδή.
Τότε ὁ Ἅγιος ἐμφανίστηκε καί στόν ἡγούμενο, καί τοῦ ἐπανέλαβε τήν ἐντολή τῆς ἀνακομιδῆς.
Τοῦ ’πε μάλιστα καί τ’ ὄνομά του.
Καί ὅτι εἶχε ζήσει πρίν ἀπό τετρακόσια χρόνια στή Λαύρα.
Χίλια πεντακόσια ὀγδόντα (1580).
Καί τελείωσε ὡς ἑξῆς:

«Θέλω νά κάνετε ἀνακομιδή καί νά μέ βάλετε μαζί μέ τούς ἄλλους μοναχούς ἀδελφούς μου».

Ὁ ἡγούμενος βέβαια κάλεσε τό ἡγουμενοσυμβούλιο, καί σχεδόν τό σύνολο τῶν μοναχῶν νά πάρουν μία ἀπόφαση.
Τελικά τήν πῆραν νά προβοῦν στήν ἀνακομιδή.
Καί πράγματι σκάβοντας τό χῶμα, στό σημεῖο ἀκριβῶς πού ὑπέδειξε ὁ ἀνώνυμος ἐκεῖνος ὅσιος, ὁ ἅγιος, πλημμύρισε εὐωδία ὁ τόπος, καί μόλις σήκωσαν τό σκέπασμα ἀνεκάλυψαν ὅτι τό λείψανό του ἦταν ἄφθορο.
Τούς κατέλαβε, ὅπως ἦταν ἑπόμενο, ἱερό δέος, καί δέν προχώρησαν στήν τελική ἀνακομιδή. Ἐρεύνησαν τά παλιά μοναχολόγια καί βρῆκαν τό ὄνομα τοῦ ὁσίου, ὁ ὁποῖος εἶχε ζήσει καί τόν δέκατο ἕκτο αἰώνα.
Ὁ ἅγιος τότε, τόν σκέπασαν πρόχειρα, καί εἶπε ὁ ἅγιος ἡγούμενος ὅτι ἐγώ θά πάω νά ἐνημερώσω τόν Πατριάρχη.
Ἀλλά πρίν πάει ὅμως, εἶδε στόν ὕπνο τοῦ Πατριάρχου, ἐμφανίστηκε πάλι ὁ Ἅγιος αὐτός μοναχός, καί ἐπανέλαβε τό αἴτημά του.
Ε, ὕστερα ἀκολούθησε καί ἡ ἐνημέρωση τοῦ Πατριάρχου, ἀπό τόν ἡγούμενο τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου.

Τότε ἐκεῖνος ἔστειλε τρεῖς ἐπισκόπους, ἔγινε ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, μέ ἀγρυπνία καί εὐλάβεια πολλή, καί κατόπιν οἱ ἐπίσκοποι, ἔβγαλαν ἀπό τά σπλάχνα τῆς γής, πού τό εἶχε καί πού τό κατεῖχε ἡ γῆ γιά τετρακόσια καί πλέον χρόνια, εὐωδιαστό μέ εὐωδία Χριστοῦ, ἄφθορο τό ὀσιακό σῶμα αὐτοῦ του Ἁγίου.

Τό ἔβαλαν σέ λάρνακα, καί ἀπέδωσαν πλῆθος τιμῶν, ἦρθαν ὅσοι μποροῦσαν πιστοί, τά πράγματα πήγαιναν πρός μία χαλαρότητα, ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, κι ἔτσι μπόρεσαν καί παρευρέθησαν σ’ αὐτή τήν τελετή ἀρκετοί πιστοί.

Μετά ἀπ’ αὐτά παρουσιάστηκε ὁ ὅσιος στόν ὕπνο πάλι τοῦ ἡγουμένου καί μ’ ἕνα ἀγγελικό μειδίαμα τόν εὐχαρίστησε καί τοῦ εἶπε τό ἑξῆς θαυμαστό καί ὑπερθαύμαστο.

«Σ’ εὐχαριστῶ ἡγούμενε γιά ὅτι ἔκανες γιά μένα τώρα. Θέλω ὅμως νά σέ παρακαλέσω γιά κάτι ἀκόμη. Στίς Θεῖες Λειτουργίες πού κάνεις σύ καί οἱ ἄλλοι ἱερεῖς στή Λαύρα νά προσεύχεσθε γιά τούς κεκοιμημένους γονεῖς μου, Ἀνδρέου καί Ναταλίας, στήν Ἱερά Προσκομιδή, γιατί ἔχουν ἀνάγκη καί ἀκόμα περισσότερον, νά προσεύχεσθε γι’ αὐτούς μέ τό κομποσχοίνι σας».

Ἐντυπωσιακό εἶναι αὐτό, πολύ ἐντυπωσιακό, ἕνας καταξιωμένος ἅγιος ζητά τίς προσευχές τῶν ἱερέων πού ζοῦν κάτω στή γῆ, νά μνημονεύσει τούς κεκοιμημένους γονεῖς, στή Θεία Λειτουργία καί στό κομποσχοίνι.

Ἄλλη μία ἀπόδειξη γιά τή δύναμη πού ἔχουν οἱ εὐχές τῆς Ἐκκλησίας, ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων, καί δῶ στήν Ἁγία Προσκομιδή, ὅπου τά ψιχουλάκια πού ἀντιπροσωπεύουν, τίς ψυχές τῶν ὀνομάτων πού σεῖς δώσατε, ρίπτονται μέσα στό Ἅγιο Ποτήριον, μετά τή Θεία Κοινωνία, λέγοντας:
«ἀπόπλυνον τάς ἁμαρτίας τῶν ἐνθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου, ζώντων τέ καί τεθνεώτων, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον, πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων». 

Ἀναρτήθηκε ἀπό τό ΔΙ' ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ.

ΠΗΓΗ: http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com/2010/02/blog-post_2193.html