Αφιέρωμα στην ζωή του οσίου γέροντα Πορφυρίου (21. 4. 2011-Mega)

Αφιέρωμα στην ζωή του οσίου γέροντα Πορφυρίου, έκανε σήμερα Μ. Πέμπτη 21 Απριλίου η εκπομπή "Κοινωνία ώρα Mega".
Ο τίτλος του ααφιερώματος είναι: "Πορφύριος "ο άγιος της Ομόνοιας".
Αξίζει να σημειωθεί, ότι μιλούν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ο Αρχιμ. Γεώργιος Αλευράς (υποτακτικός του γέροντας), ο Καθ. κ. Κρουστάλακης και άλλοι.
Δείτε τα σχετικά βίντεο:







ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7920:----mega----&catid=25:2009-12-18-08-37-46

Απαράδεκτη η "εικαζόμενη συναίνεση"... (για τις δωρεές οργάνων).

Το θέμα είναι πολύ σημαντικό. Προωθούν με Νόμο την υποχρεωτική αφαίρεση οργάνων από "εγκεφαλικά νεκρούς", οι οποίοι δεν θα έχουν δηλώσει ότι δεν επιθυμούν να είναι δωρητές οργάνων.

Σκεφτείται να αρρωστήσει ή να κτυπήσει το παιδί σας, ο/η σύζυγό σας,  οι γονείς σας, ο αδελφός σας κλπ. σε κάποιο ατύχημα και να μείνει "εγκεφαλικά νεκρός" ("φυτό") και χωρίς να σας ρωτήσουν να διακόψουν την μηχανική υποστήριξη, δηλ. να διακόψουν βίαια τη ζωή του άνθρώπου σας, γιά να του πάρουν τα όργανα...

Διαβάστε ενδεικτικά και αυτά: 

("Εγκεφαλικά νεκρός» ανένηψε! προσοχή στις επιλογές σας!"

http://misha.pblogs.gr/2008/07/egkefalika-nekros-anenhpse-prosohh-stis-epiloges-sas.html )

και: ("Ένας νέος εγκεφαλικά νεκρός ανέζησε"

http://www.oodegr.com/oode/asynithista/thavmata/egefal_nekros1.htm ).

 

Και, σκεφτείτε το... 

Απαράδεκτη η "εικαζόμενη συναίνεση"

Ανοικτή επιστολή καθηγητών ιατρικής

στους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές,

Στο προσχέδιο του νόμου «Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων και άλλες διατάξεις», άρθρο 9, παρ. 3, νομοθετείται η «εικαζόμενη συναίνεση» σύμφωνα με την οποία πραγματοποιείται η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, «θανόν πρόσωπο» εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του στην αφαίρεση αυτή. Η «εικαζόμενη συναίνεση», με σαφέστερη διατύπωση, εφόσον νομοθετηθεί θα πραγματοποιείται η αφαίρεση των ζωτικών οργάνων οποιουδήποτε ενήλικα στην περίπτωση που τεθεί γι’ αυτόν η διάγνωση του «εγκεφαλικού θανάτου», εάν αυτός δεν είχε δηλώσει γραπτώς, στην προγενέστερη ζωή του, την αντίθεσή του για τη λήψη των ζωτικών του οργάνων.

Θα πρέπει να καταστεί σαφές στον Ελληνικό λαό ότι ο «θανών δότης» (άρθρο 9) -από τον οποίον αφαιρούνται τα κατάλληλα προς μεταμόσχευση ζωτικά όργανα- είναι μόνον ο «εγκεφαλικά νεκρός» ασθενής, ο οποίος, όμως, αναπνέει ακόμη με τη βοήθεια του αναπνευστήρα, υποστηρίζεται με κατάλληλη φαρμακευτική υποστήριξη στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και στον οποίον επιτελούνται οι περισσότερες βιολογικές του λειτουργίες.

Ανεξάρτητα από τις αντιρρήσεις που εκφράζονται διεθνώς για την ταύτιση του ...«εγκεφαλικού θανάτου» με το βιολογικό θάνατο του ανθρώπου, με βάση ποιά λογική θα πρέπει να αποκαλύπτει ο κάθε Έλληνας πολίτης τις πεποιθήσεις του για μείζονα φιλοσοφικά θέματα, τα οποία σχετίζονται με τη ζωή και το θάνατο και τα οποία συνιστούν αυστηρά προσωπικά δεδομένα; Ποιά είναι εν προκειμένω η θέση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων;

Πολύ περισσότερο τίθεται πρόβλημα, όταν η γνωστοποίηση των πεποιθήσεων αυτών είναι δυνατόν να έχει συνέπειες στην επιλογή των ασθενών για εισαγωγή στις Μονάδες Εντατικής θεραπείας, οι οποίες ανεπαρκούν για την κάλυψη των αναγκών. Σε ανάλογη περίπτωση, ποιός θα προτιμηθεί για εισαγωγή; Αυτός για τον οποίον εικάζουμε ότι συναινεί στην αφαίρεση των ζωτικών του οργάνων ή αυτός, ο οποίος έχει δηλώσει αντίθεση στην αφαίρεση των οργάνων του; Εννοείται ότι θα προτιμηθεί ο υποτιθέμενος συναινών, οπότε γίνεται πλέον ανεπίτρεπτη διάκριση των ασθενών με κριτήριο τις φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις.

Η τακτική της  «εικαζόμενης  συναίνεσης» πάσχει εμφανώς από έλλειμμα δημοκρατικού φρονήματος και θα προκαλέσει μείζονες αντιδράσεις. Ποιός γιατρός θα τολμήσει να αφαιρέσει ζωτικά όργανα «εγκεφαλικά νεκρού» ασθενούς, εάν υπάρχει σαφής αντίρρηση των αμέσων συγγενών του; Συναίνεση υπάρχει μόνον όταν αυτή έχει δηλωθεί ρητώς και εγγράφως και όχι όταν τεκμαίρεται. Φαίνεται ότι από το ίδιο δημοκρατικό έλλειμμα έπασχαν και αυτοί, οι οποίοι μερικά χρόνια πριν είχαν χαρακτηρίσει τα ζωτικά όργανα των Ελλήνων «εθνικό πλούτο»!

Εάν οι προηγούμενοι προβληματισμοί δεν πείθουν για τη ματαίωση της νομιμοποίησης της «εικαζόμενης συναίνεσης», ας λάβουν υπ’ όψη τους οι εισηγητές του νόμου αυτού τη γνώμη της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής της χώρας μας. Η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής, στη συνεδρίασή της, στις 16 Δεκεμβρίου 2005, συζήτησε την πρόταση νόμου, η οποία είχε τότε κατατεθεί στη Βουλή για την «τροποποίηση και συμπλήρωση του ν.2737/1999 «Μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων ιστών και οργάνων και άλλες διατάξεις» απέρριψε την πρόταση για νομοθέτηση της «εικαζόμενης συναίνεσης». Σύμφωνα με το σκεπτικό της Επιτροπής αυτής «..η ενδεχόμενη καθιέρωση του συστήματος της “εικαζόμενης συναίνεσης”, για την εξασφάλιση μοσχευμάτων από νεκρούς δότες, θα δυσκολέψει μάλλον, παρά θα διευκολύνει αυτόν τον σκοπό… Oι μεταμοσχεύσεις σήμερα βασίζονται στον θεσμό της δωρεάς οργάνων και ακριβώς γι’ αυτό περιβάλλονται με ιδιαίτερη κοινωνική αίγλη. Αν, στο θεσμό της δωρεάς, υποκατασταθεί μια απόλυτη κρατική επιταγή που επιβάλλει την αφαίρεση των οργάνων… οι μεταμοσχεύσεις μοιραία θα στερηθούν αυτή την αίγλη… Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι …η “εικαζόμενη συναίνεση” δεν έχει εφαρμοσθεί ποτέ σε χώρες που ήδη την έχουν καθιερώσει νομοθετικά (π.χ. Ισπανία)…».       

  

Με εξαιρετική τιμή

Οι υπογράφοντες

   1. Κ. Γ. Καρακατσάνης, Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.

   2. Ι. Κουντουράς, Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.

   3. Χρ. Γήτας, Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.

   4. Δημ. Τσαντήλας, Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.

   5. Νικ. Κωνσταντινίδης, Διευθυντής Ιατρός Ε.Σ.Υ.

Πηγή: http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/04/blog-post_4204.html

και http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5790&Itemid=1

ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ 

ΤΟΝ ΛΕΓΟΜΕΝΟ "ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ" 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΕΔΩ:

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=Content&pa=list_pages_categories&cid=18

ΚΑΙ ΕΔΩ 

http://www.orthodoxnet.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=89

ΚΑΙ ΕΔΩ

http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/03/yparhei-pragmati-egkefalikos-thanatos-h-megalh-pagida.html

 

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΟΜΙΛΕΙ... ΑΣ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

Ντοκιμαντέρ για το Γέροντα Παΐσιο στην ΕΡΤ-3.

***

Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία της ΕΡΤ-3:

Θα μεταδώσει την Μεγάλη Εβδομάδα ντοκιμαντέρ

αφιερωμένο στη ζωή και το έργο

του Γέροντος Παϊσίου!

Οι δύο εκπομπές – αφιερώματα θα μεταδοθούν την Μ. Τετάρτη και Μ. Πέμπτη ώρα 21:00

και  σε επανάληψη το Μ. Σάββατο ώρα 10 – 12:00.

Ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη ζωή, το έργο και τις προφητείες του Πάτερ Παΐσιου ετοιμάζει ο δημοσιογράφος και Ειδικός Σύμβουλος Διοίκησης της ΕΤ3 Γιώργος Φερέτης. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο μέτρ του είδους, κ.Φερέτης με τη δημοσιογραφική έρευνα που έκανε στο Άγιο Όρος, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια ο Γέρων Παΐσιος, και.... μέσα από μαρτυρίες άλλων μοναχών, θα κάνει γνωστές στους τηλεθεατές άγνωστες πτυχές από τη ζωή του Γέροντα.

Ο γέροντας Παΐσιος υπήρξε... μια από τις πιο φωτισμένες Άγιες μορφές της σύγχρονης ιστορίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, το 1924 και προτού γίνει μοναχός ονομαζόταν Αρσένιος. Ο πατέρας Παΐσιος εισήλθε πρώτη φορά στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του.

Το 1950 αποφασίζει να επιστρέψει στο Άγιο Όρος και η πρώτη μονή στην οποία κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές. Στη συνέχεια κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Λίγο αργότερα αποχώρησε από τη μονή και κατευθύνθηκε στη Μονή Εσφιγμένου, απ' όπου έφυγε το 1954 για να κατευθυνθεί προς την Ιερά Μονή Φιλοθέου. Μετά από δύο χρόνια, το 1956, πήρε το λεγόμενο «Μικρό Σχήμα» και ονομάστηκε «Παΐσιος».  Από το 1958 έως το 1964 ο Γέροντας βρίσκεται εκτός του Αγίου Όρους, ενώ αργότερα πηγαίνει στο Όρος Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Το 1964 επιστρέφει στο Άγιο Όρος και λίγα χρόνια αργότερα, το 1979, μονάζει σε ένα κελί στην περιοχή «Παναγούδα».  Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες και κυρίως από τον καρκίνο γίνονταν όλο και περισσότεροι. Τελικά, ο Γέροντας Παΐσιος απεβίωσε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:00. Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. ΠΗΓΗ. Την ώρα που η Κρατική Τηλεόραση κάνει αντεθνική προπαγάνδα και "κόβει" τις Ελληνορθόδοξες εκπομπές από το πρόγραμμά της, η παραπάνω είδηση είναι μια ευχάριστη έκπληξη: Περιμένουμε με ανυπομονησία το ντοκιμαντέρ, για έναν πραγματικά φωτισμένο Γέροντα της Ορθοδοξίας μας!  

Πηγή: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5772&Itemid=1

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2011/04/3.html

Και από: http://paspartoy.blogspot.com/2011/04/3.html

"Κρεῖσσον λέοντι συνοικεῖν ἢ ἀνθρώπῳ ὑπερηφάνῳ"...

 

Εἶδα κάποιον μοναχὸ ποὺ μέσα στὴν ἐκκλησία πολεμήθηκε ἀπὸ τὸν δαίμονα τῆς ἀκηδίας ποὺ τὸν ἔριξε στὸν ὕπνο. Ξαφνικὰ βλέπω τὸν δαίμονα τῆς κενοδοξίας νὰ διώχνῃ τὸν δαίμονα τῆς ἀκηδίας καὶ νὰ στέλνῃ τὸν μοναχὸ στὸ ψαλτήριο. Καὶ ἐνῶ πρώτα νύσταζε, τώρα ἦταν καλλίφωνος. 
Καὶ ἀπόρησα καὶ εἶπα: "Ποιὸς δαίμονας εἶναι δυνατότερος;''.
Πολλὲς φορὲς ἀκόμη καὶ ἡ συναναστροφὴ μὲ ἐμπαθὴ ἄνθρωπο μπορεῖ νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν ἐμπάθεια.  
Γι᾿ αὐτὸ καὶ τονίζουν οἱ Πατέρες: "Κρεῖσσον λέοντι συνοικεῖν ἢ ἀνθρώπῳ ὑπερηφάνῳ".
Ύπερηφάνῳ μὴ συνοικήσῃς διὰ νὰ μὴν ἀφαιρεθῇ ἀπὸ πάνω σου ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ ἀλληλεγγύη μεταξὺ τῶν παθῶν εἶναι μεγάλη. 

(Κλίμαξ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου)

ΠΗΓΗ: http://diadiktyakhpaterikhsaghnh.blogspot.com/ 

ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΑΝΤΙΠΑΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ (+ 11 Απριλίου).

Ἦταν ἐπίσκοπος Περγάμου τῆς Μ. Ἀσίας καὶ κυβέρνησε τὴν ἐκεῖ Ἐκκλησία μὲ πολὺ ζῆλο καὶ ἀγάπη Χριστοῦ.

Ἀξίζει, ἐδῶ, νὰ ἀναφέρουμε ὅτι τὸ ἔργο τοῦ Ἀντίπα στὴν Πέργαμο ἦταν πολὺ δύσκολο. Διότι ἡ πόλη αὐτὴ ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα κέντρα ειδωλολατρείας. Θρόνο τοῦ σατανᾶ τὴν ὀνομάζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψη. Ἀλλὰ ὁ μαχητὴς ἐπίσκοπος προχώρησε τὸ δρόμο του μὲ ἐπιμονή, ὑπομονὴ καὶ μὲ τὴν θεία χάρη ἐμφύτευσε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ σὲ πολλὲς καρδιὲς ἀνθρώπων.

Ἡ πορεία αὐτὴ τοῦ Ἀντίπα προκάλεσε ὀργὴ στοὺς εἰδωλολάτρες τῆς Περγάμου. Ὅταν, λοιπόν, ὁ Δομιτιανὸς κίνησε διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, φέρνουν τὸν Ἀντίπα μπροστὰ στὸν τότε διοικητή. Καὶ ὅλοι μαζί, φιλόσοφοι καὶ Ἱερεῖς τῆς εἰδωλολατρικῆς θρησκείας, προσπάθησαν μὲ διάφορα φιλοσοφικὰ ἐπιχειρήματα νὰ τὸν πείσουν νὰ ἀλλαξοπιστήσει. Ὁ Ἀντίπας με τὴν θεία φώτιση ἀντέταξε τόσο ἰσχυρὰ ἐπιχειρήματα, ποὺ κυριολεκτικὰ τοὺς κατατρόπωσε. Τότε διατάχθηκε ὁ θάνατός του, μέσα σὲ πυρωμένο χάλκινο βόδι, ὅπου οἱ γέρικες σάρκες τοῦ Ἀντίπα ἔλιωσαν, ἀλλὰ ἡ ψυχή του μετέβη δίπλα στὸ θρόνο τοῦ Χριστοῦ. Μάλιστα, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στὴν Ἀποκάλυψη ἀναφέρεται στὸν Ἀντίπα μὲ τὴ φράση: «Ἀντίπας ὁ μάρτυς μου ὁ πιστός».
Είναι προστάτης των Οδοντιάτρων.

ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2011/04/11.html

Απολυτίκιον

Μυροβλήτην τον θείον και Μαρτύρων τον σύναθλον, τον πανευκλεή Ιεράρχην και Περγάμου τον πρόεδρον, τιμήσωμεν Αντίπαν οι πιστοί, ως τάχιστον και μέγαν ιατρόν της δεινής οδόντων νόσου, και προς αυτόν από ψυχής βοήσωμεν. δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα. 

ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ...

Κοντάκιον εις τον Ευαγγελισμό, Ρωμανού του μελωδού

Μελοποίηση π. Θεόδωρος Τσαμπατζίδης 
Ψάλλει ο Τιμόθεος Ντιουέμα (Diwema)
Συμμετέχει η Νεανική Χορωδία Αγ. Παντελεήμονος Καλαμαριάς
 http://sites.google.com/site/choragpant/

Ο Χριστός με φράκο (αληθινή ιστορία). Και το "ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΡΑΒΔΙ".

Ο Χριστός με φράκο (αληθινή ιστορία) 

Το κείμενο πού ακολουθεί, είναι γραμμένο από το ρώσο λόγιο Βασίλειο Ιωαχείμοβιτς Νιχηφόρωφ (1901-1941), γόνο φτωχής οικογένειας της Τβέρ, που, μετά την επανάσταση του 1917, κατέφυγε στην Εσθονία. Από το 1921 ο νεαρός εμιγκρές άρχισε, να δημοσιεύει άρθρα και δοκίμια σε περιοδικά και εφημερίδες με το ψευδώνυμο Βόλγιν (επειδή ο μεγάλος ρωσικός ποταμός Βόλγας σχετιζόταν με τις παιδικές του αναμνήσεις). Το 1937 κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Τα ονομαστήρια της γης» και το 1938 «Το οδοιπορικό ραβδί». συνταρακτικής, «αποκαλυπτικής» για την πατρίδα του και την Εκκλησία της.

Ή επιβολή κομμουνιστικού καθεστώτος και στην Εσθονία, μετά την κατάληψή της από τα σοβιετικά στρατεύματα (1940), τον αναγκάζει να σταματήσει τη δημοσιογραφική-συγγραφική δραστηριότητα του. 'Ένα τρίτο βιβλίο του με τον τίτλο «Αρχαία πόλη», πού από το 1939 ετοιμαζόταν να εκδοθεί, δεν θα δει τελικά το φως της δημοσιότητας. Το Μάιο του 1941, ενώ δουλεύει σε ναυπηγείο, συλλαμβάνεται από τη μυστική αστυνομία και φυλακίζεται με την κατηγορία της αντισοβιετικής προπαγάνδας. Λίγο αργότερα μεταφέρεται στο Κύρωφ (Βιάτκα), οπού δικάζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Εκτελέστηκε με τουφεκισμό στις 14 Δεκεμβρίου του 1941 σαν εχθρός του λαού. Αποκαταστάθηκε το 1991. Το 1971 εκδόθηκε στη Νέα Υόρκη μια επίτομη συλλογή δημοσιευμάτων του Β. Νικηφόρωφ-Βόλγιν, στη ρωσική γλωσσά, με γενικό τίτλο «Το οδοιπορικό ραβδί». Ό συγγραφέας αναπλάθει λογοτεχνικά, με απαράμιλλη ενάργεια και περιγραφική δύναμη, αυθεντικές μαρτυρίες και πραγματικά περιστατικά της εποχής του — εποχής.

* * * * * * * * * * * * * * * * * *

Φαίνεται πώς είχαν σχεδιάσει από καιρό να κάνουν αντιπερισπασμό στη νυχτερινή ακολουθία της Αναστάσεως. Ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα ήταν αναρτημένα πλακάτ σ' όλα τα κεντρικά και πολυσύχναστα σημεία της πόλης:

Όρθρος της Κομσομόλ!

Ακριβώς στις 12 τα μεσάνυχτα!

Ελάτε να δείτε τη νέα κωμωδία του Αντώνη Ίζιουμωφ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΦΡΑΚΟ

Στον κεντρικό ρόλο o ηθοποιός του θεάτρου Μόσχας  Αλέξανδρος Ροστόβτσεφ.

Χείμαρρος ευφυολογίας! Τρελό γέλιο!

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, η δημοτική μπάντα πέρασε απ’ όλους τους δρόμους της πόλης, καλώντας το λαό στην παράσταση. Μπροστά από τους οργανοπαίχτες πήγαινε ένας σωματώδης νεαρός με Ιερατική αμφίεση και καλυμμαύχι. Κρατούσε ένα πλακάτ σαν λάβαρο, οπού ήταν ζωγραφισμένος ο Χριστός με φράκο και ψηλό καπέλο! Στα πλάγια βάδιζαν κομσομόλοι με αναμμένες δάδες. Όλη η πόλη είχε σηκωθεί στο
πόδι. Πλήθος άρχισε να καταφθάνει στο θέατρο. Πάνω από την κεντρική είσοδο του έγραφε με κόκκινα φωτεινά γράμματα: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕ ΦΡΑΚΟ

Στη μεγάλη αίθουσα τα μεγάφωνα μετέδιδαν ραδιοφωνική ομιλία από το σταθμό της Μόσχας με θέμα: «Ό αισχρός ρόλος του χριστιανισμού στην Ιστορία των λαών». Όταν σταμάτησαν τα μεγάφωνα, η χορωδία των κομσομόλων, με συνοδεία ακορντεόν, άρχισε να τραγουδάει:

Με την προσευχή δε βλέπω προκοπή.

Σβησμένο είναι το χέρι μου.

Δε θέλω, όχι, τον προφήτη Ηλία!

Δώστε μου το φως του Ηλία*!...

Το πλήθος ξέσπασε σε αλαλαγμούς, βρισιές και χαχανητά. Έβαλαν τα χέρια στους γοφούς, έτριξαν τα δόντια, βρυχήθηκαν:

— Κι άλλο, παιδιά! Πιο άγρια! Βαράτε!...

... Τρεις γριές ψωμολυσσιάρες

Δυο σαρακιασμένοι γέροι

Άδειο, άδειο το εκκλησάκι

Δεν μαζεύει πια πεντάρα!...

— Πιο δυνατά! Δώστε του! Πιο ζωντανά!

...Αχ, αυγουλάκι μου δεν έχεις τσουγκριστεί

Με πόσες θεϊκές κουταμάρες έχουμε ποτιστεί!...

— Πιό-δυ-να-τά! Καί-πιό-σκλη-ρά!

Πλησίαζαν μεσάνυχτα. Από τη μικρή εκκλησούλα, πού ήταν κοντά στο θέατρο, βγήκαν οι πιστοί για την τελετή της Αναστάσεως. Σκοτάδι. Οι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν — μονάχα οι φλογίτσες των κεριών, πού τρεμόπαιζαν και προχωρούσαν αργά-αργά.

«Την ανάστασίν σου, Χριστέ Σωτήρ, άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς...»

Σαν είδαν τη λιτανεία οι κομσομόλοι, ξελαρυγγιάστηκαν στα γιουχαίσματα και τα σφυρίγματα. Το 'στησαν πάλι στο τραγούδι:

Έ, συ, μηλαράκι μου, κυλίσου

Ό δρόμος είναι γλιστερός

Παράσυρε όλους τους αγίους

Πάσχα των κομσομόλων.

Οι φλόγες των κεριών ήταν τώρα ακίνητες μπροστά στην είσοδο του ναΐσκου. Από κει ήρθε η απόκριση στο τραγούδι των κομσομόλων:

«Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας καί τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»!

Ή μεγάλη αίθουσα του θεάτρου ήταν γεμάτη κόσμο. Ή παράσταση άρχισε... Πράξη πρώτη: Πάνω στη σκηνή είχαν αναπαραστήσει το ιερό ενός ναού. Στην υποτιθέμενη αγία τράπεζα βρίσκονταν μπουκάλια με κρασί και μεζέδες. Ολόγυρα, σε ψηλά καθίσματα — αυτά πού έχουν στα μπαρ — ήταν καθισμένοι οι ηθοποιοί, ντυμένοι με Ιερατικά άμφια. Τσούγκριζαν και έπιναν με άγια ποτήρια. Κάποιος άλλος, με διακονικό στιχάρι, έπαιζε φυσαρμόνικα. Στο πάτωμα κάθονταν σταυροπόδι μερικές τάχα καλόγριες κι έπαιζαν χαρτιά. Οι θεατές έσκαγαν στα γέλια. Κάποιος ζαλίστηκε. Την ώρα πού τον έβγαζαν από την αίθουσα, βρυχιόταν σαν θηρίο, γελώντας αγρία και κουνώντας το κεφάλι, μα έχοντας το βλέμμα πάντα καρφωμένο στη σκηνή, οι παράξενοι μορφασμοί του χλωμού προσώπου του προκάλεσαν περισσότερο γέλιο...

Στο διάλειμμα οι υπεύθυνοι της παραστάσεως έλεγαν:

— Όσα είδατε είναι μόνο τα λουλούδια, καρποί θα 'ρθουν σε λίγο! Περιμένετε... Στη δεύτερη πράξη θα βγει ο Ροστόβτσεφ, και τότε πραγματικά θα τρελαθείτε!...

Πράξη δεύτερη: Ό διάσημος ηθοποιός παρουσιάστηκε στη σκηνή κάτω από θύελλα ζητωκραυγών και χειροκροτημάτων. Φορούσε μακρύ, λευκό χιτώνα και στα χέρια του κρατούσε χρυσό Ευαγγέλιο. Παρίστανε το Χριστό. Σύμφωνα με το έργο, έπρεπε να διαβάσει δυο στίχους — μονό δυο στίχους — από τους Μακαρισμούς. Πλησίασε αργά, με ιεροπρέπεια, σ' ένα αναλόγιο και ακούμπησε το Ευαγγέλιο. Με τη βαθιά, κυματιστή φωνή του αναφώνησε:

- Πρόσχωμεν!

Στην αίθουσα ξαφνικά βασίλεψε απόλυτη σιωπή. Ό Ροστόβστεφ άνοιξε το Ιερό βιβλίο και άρχισε να διαβάζει:

— Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών… Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται...

Στο σημείο αυτό έπρεπε να σταματήσει. Εδώ ακριβώς θα απάγγελλε έναν φοβερό, χλευαστικό, βλάσφημο μονόλογο, πού θα τελείωνε με τη φράση: "Φέρτε μου το φράκο και το καπέλο!"

Δεν έγινε όμως αυτό!

Ό ηθοποιός απροσδόκητα σωπαίνει. Και η σιωπή του κρατάει τόσο πολύ, πού από τα παρασκήνια αρχίζουν ν' ανησυχούν. Του υπαγορεύουν τα λόγια πού έπρεπε να πει, του κάνουν απεγνωσμένα νοήματα... αυτός όμως στέκεται σαν μαρμαρωμένος. Δεν ακούει, δεν βλέπει, δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Τέλος, σε μια στιγμή, συνταράζεται ολόκληρος. Μετρομαγμένο βλέμμα κοιτάζει το ανοιχτό Ευαγγέλιο. Τα χέρια του τραβάνε σπασμωδικά το χιτώνα. Το πρόσωπο του αλλοιώνεται. Στυλώνει τα μάτια στο βιβλίο και αρχίζει πρώτα να ψιθυρίζει κι έπειτα να διαβάζει όλο και πιο δυνατά:

— Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται. Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται...

Είναι απίστευτο: Στο θέατρο, πού πριν από λίγο το δονούσαν οι βλαστήμιες και οι εμπαιγμοί, επικρατεί τώρα νεκρική σιγή. Και μέσα σ' αυτή τη σιγή κυκλοφορούν, σαν τις πασχαλινές λαμπάδες ολόγυρα στην εκκλησία, τα λόγια του Χρίστου:

— Υμείς έστε το φως του κόσμου... αγαπάτε τους εχθρούς υμών... προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς καΐ διωκόντων υμάς...

Ό Ροστόβτσεφ διάβασε αργά και καθαρά ολόκληρο το πέμπτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, και κανένας δεν κουνήθηκε, κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε. Μήπως η ιερόσυλη μεταμόρφωση του ηθοποιού είχε αποκαταστήσει μπροστά στα μάτια τους — όπως, άλλωστε, και στου ίδιου τα μάτια — τη γκρεμισμένη εικόνα του ζωντανού Κυρίου;...

Στα παρασκήνια ακούγονταν δυνατοί ψιθυρισμοί και νευρικοί βηματισμοί. Δεν είναι δυνατόν! Θ’ αστειεύεται ο Ροστόβτσεφ! Κάποιο κόλπο σκαρώνει! Να, τώρα, οπού να 'ναι, μ’ ένα χτύπημα στα γόνατα, με δυο του λέξεις, θα ξεσηκώσει το κοινό! θα τους κάνει να χτυπιούνται!... Μα στη σκηνή έγινε κάτι ακόμα πιο απροσδόκητο, πού έκανε αργότερα ολόκληρη τη χώρα να το συζητάει:

Ό Ροστόβτσεφ σχημάτισε μ’ ευλαβική επίδεκτικότητα πάνω στο σώμα του το σημείο του σταυρού, και είπε:

- Μνήσθητί μου. Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου!...

Κάτι ακόμα πήγε να πει, αλλά τη στιγμή εκείνη κατέβασαν την αυλαία. Μετά από λίγα λεπτά, μια νευρική φωνή ανακοίνωσε από τα μεγάφωνα:

— Λόγω ξαφνικής ασθένειας του συντρόφου Ροστόβτσεφ, η σημερινή θεατρική παράσταση ματαιώνεται!

__________________________________
* Υπονοούν τον Λένιν, του οποίου ο πατέρας λεγόταν Ηλίας.

ΠΗΓΗ:  http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/02/blog-post_2020.html

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, Βασιλείου Ιωαχείμοβιτς Νιχηφόρωφ (Βόλγιν), 

"ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΡΑΒΔΙ".

(ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 1999, Ενάτη έκδοση)

ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΒΙΒΛΙΟ. ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΣΕΤΕ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ.

http://www.tideon.org/attachments/1185_TO_ODOIPORIKO_RABDI-1.pdf

 

Οι τραγικές επιττώσεις των τυχερών παιγνιδιών...