ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΑΛΕΟΥΤΟΣ (ΑΛΑΣΚΑΣ, + 12 Δεκεμ.) και ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΑΛΑΣΚΑΣ

Συναξάρι του αγίου Πέτρου του Αλεούτου

(1815, + 12 Δεκεμβρίου)

 

«…Μιαν άλλη φορά, συνεχίζει ο Γιανόφσκυ, τού ’λεγα (του αγίου Γερμανού) πως οι Ισπανοί αιχμαλώτισαν στην Καλιφόρνια 14 Αλεούτους. Οι Ιησουίτες τους πίεζαν ν’ ασπαστούν την πίστη των Καθολικών, εκείνοι όμως δε δέχονταν με τίποτα. «Είμαστε χριστιανοί», απαντούσαν. Οι Ιησουίτες αντέτειναν: «Όχι, είστε αιρετικοί και σχισματικοί. Αν δεν υποκύψετε, θα σας βασανίσουμε μέχρι θανάτου». Τελικά τους έβαλαν στη φυλακή ανά δύο. Το βράδυ ήρθαν στη φυλακή οι Ιησουίτες με λάμπες και αναμμένα κεριά και άρχισαν πάλι να τους πιέζουν για ν’ ασπαστούν την πίστη των Καθολικών. «Είμαστε χριστιανοί», απαντούσαν οι Αλεούτοι, «δεν αλλάζουμε την πίστη μας». Οι Ιησουίτες άρχισαν να βασανίζουν τον έναν, μπροστά στα μάτια των άλλων. Έσπαζαν μια άρθρωση των ποδιών του, μετά μια άλλη και στη συνέχεια τις αρθρώσεις των δαχτύλων, τη μια μετά την άλλη. Μετά κομμάτιασαν τα πόδια και τα χέρια του. Το αίμα έτρεχε, ο μάρτυρας όμως υπόμενε κι επαναλάμβανε σταθερά την απάντηση: «Είμαι χριστιανός». Τελικά, από τα βασανιστήρια και την απώλεια του αίματος, πέθανε.
Την άλλη μέρα οι Ιησουίτες απείλησαν πως θα βασανίσουν το φίλο του με τον ίδιο τρόπο. Την ίδια νύχτα όμως έλαβαν εντολή από το Μόντερεϋ να μεταφέρουν όλους τους αιχμαλώτους Αλεούτους εκεί. Έτσι, την άλλη μέρα, όλοι εκτός από κείνον που θανατώθηκε, έφυγαν. Αυτό μου το διηγήθηκε ο φίλος εκείνου που μαρτύρησε. […].
Όταν τελείωσα την περιγραφή, ο π. Γερμανός με ρώτησε:
–Ποιο ήταν το όνομα του Αλεούτου;
–Πέτρος, απάντησα, αλλά δε θυμάμαι το επώνυμό του.
Ο Γέροντας σηκώθηκε όρθιος, στάθηκε μπροστά στην εικόνα, έκανε μ’ ευλάβεια το σταυρό του και είπε:
–Άγιε νεομάρτυρα Πέτρε, πρέσβευε υπέρ ημών».

Από το "Ο άγιος Γερμανός της Αλάσκας", μετάφραση-επιμέλεια Πέτρου Μπότση, σειρά «Φιλοκαλία των Ρώσων νηπτικών», Αθήνα 1995, σελ. 38-39. 

Οι Αλεούτοι είναι κλάδος της φυλής των Εσκιμώων, που ζει στα Νησιά των Αλεούτων της Αλάσκας· είναι χριστιανοί ορθόδοξοι· δυστυχώς, ακολουθώντας τη μοίρα των ιθαγενών όλου του κόσμου, έχουν απομείνει ελάχιστοι.

πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar//orthodoxy/agiologion/contemporary_saints.htm#_ednref116
 

 Διαβάστε για τους ορθόδοξους Αγίους της Αλάσκας

πατώντας πάνω στην εικόνα.

Προσέξτε....

"Ενώ ένας άνδρας γυάλιζε το νέο αυτοκίνητό του, ο ηλικίας 4 ετών γιος του, πήρε μια πέτρα και γρατσούνισε με γραμμές μέρος του αυτοκινήτου. Στο θυμό του απάνω, ο άνδρας αυτός πήρε το χέρι του παιδιού του και χρησιμοποιώντας ένα γαλλικό κλειδί, το χτύπησε πολλές φορές .

Στο νοσοκομείο, το παιδί έχασε όλα τα δάχτυλά του λόγω των πολλαπλών σπασιμάτων. Όταν το παιδί είδε τον πατέρα του με τα παραπονεμένα μάτια του γεμάτα πόνο τον ρώτησε:

" Μπαμπά... πότε τα δάχτυλά μου θα μεγαλώσουν πάλι ?"

Το άτομο βουβό, πήγε πίσω στο αυτοκίνητό του και το κλώτσησε πολλές φορές .

Σκεπτόμενος αυτό που έκανε, βρισκόμενος μπροστά στο αυτοκίνητο του και βλέποντας ξανά τις γρατζουνιές, αντιλήφθηκε ότι το παιδί του είχε γράψει με την πέτρα "ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ".

Την επόμενη ημέρα ο άνδρας αυτός αυτοκτόνησε .

Ο θυμός και η αγάπη δεν έχουν κανένα όριο. Επιλέξτε τα τελευταία για να έχετε μιαν όμορφη, καλή ζωή.

Τα πράγματα υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται, ενώ οι άνθρωποι είναι να για να αγαπηθούν.

Προσέξτε τις σκέψεις σας, γίνονται λέξεις.

Προσέξτε τις λέξεις σας, γίνονται ενέργειες.

Προσέξτε τις ενέργειές σας, γίνονται συνήθειες.

Προσέξτε τις συνήθειές σας που γίνονται χαρακτήρας .

Προσέξτε το χαρακτήρα σας, γίνεται το πεπρωμένο σας..."

πηγή: http://orthodoxgreek.blogspot.com/2011/06/blog-post_3018.html
 

Το Βατοπαίδι ήταν μέρος του σχεδίου Αμερικανών – Παπανδρέου (;) !

Σήμερα διαβάσαμε το εν λόγω δημοσίευμα στην εφημερίδα «Εστία» και το δημοσιεύομε, χωρίς από την πλευρά μας να κάνουμε κάποιο σχόλιο τα οποία τα αφήνουμε σε εσάς.

Το δημοσίευμα έχει ως εξής: 

Νέα τροπή φαίνεται να παίρνει και η υπόθεση Βατοπεδίου μετά και τις νέες αποκαλύψεις του περιοδικού "ΕΠΙΚΑΙΡΑ".
Το περιοδικό επιμένει ακόμα και στο χθεσινό του ρεπορτάζ ότι ο κ. Άλεξ Ρόντος είχε ενημερώσει τον Γιώργο Παπανδρέου για τα σχέδια των μυστικών υπηρεσιών που είχαν στόχο την πολιτική αποσταθεροποίηση και την πολιτική ή ακόμα και την φυσική εξόντωση του Κώστα Καραμανλή.
"Είναι προφανές" τονίζει ο κ. Προκοπής Παυλόπουλος μιλώντας στο Newpost.gr "ότι οι εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές θα πρέπει να εξετάσουν σε βάθος και πάλι την υπόθεση υπό το πρίσμα των νέων αποκαλύψεων".
Μάλιστα ο κ. Παυλόπουλος επεσήμανε οτι "όταν για ένα δημοσίευμα μιας εφημερίδας γίνεται ολόκληρη εισαγγελική έρευνα τι θα πρέπει να γίνει για ένα επίσημο έγγραφο μιας κρατικής μυστικής υπηρεσίας ".
Αξίζει να σημειωθεί οτι η αλυσίδα των εμπλεκομένων προσώπων ακόμα είναι υπό σκιά. Ουσιαστικά τίποτα δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας.
Γιατί είναι πασίδηλο ότι κάποια πολιτικά πρόσωπα εκείνη την περίοδο διακίνησαν τις πληροφορίες περί σκανδάλου και τις έδωσαν σε δημοσιογράφους. Και φυσικά οι δημοσιογράφοι ενίοτε και με μεγάλες δόσεις υπερβολής παρουσίασαν το θέμα ως όφειλαν.
Άλλωστε όταν κάποιοι παρέλαβαν ολόκληρο φάκελο και μάλιστα από πολιτικά πρόσωπα δεν θεώρησαν σκόπιμο να ελέγξουν την αξιοπιστία των πληροφοριών.
Πάντως πήραν τις πληροφορίες από συγκεκριμένους διακινητές. Το ερώτημα είναι ποιοι άραγε διακίνησαν τις πληροφορίες αυτές;
Ένα δεύτερο ερώτημα εξ ίσου κρίσιμο είναι αν οι διακινητές είχαν ή όχι συνεργασία με ξένα κέντρα.
Και κάτι τέτοιο προκύπτει από πληροφορίες που θέλουν τον Αμερικανό πρόξενο στην Θεσσαλονίκη να επισκέπτεται το Άγιο Όρος.
Αυτό το γνωρίζει ή όχι ο κ. Προκοπής Παυλόπουλος ο οποίος ήταν ο τότε ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ;
Αλλά και γιατί μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε με το έγγραφο της μυστικής ρωσικής υπηρεσίας δεν έχουν κληθεί ακόμα όσοι γνώριζαν;
"Ναι ο αρμόδιος εισαγγελέας πρέπει να διερευνήσει σε βάθος το θέμα" επιμένει ο κ. Παυλόπουλος αλλά ταυτόχρονα διατυπώνει το ερώτημα: "Γιατί άραγε στον φάκελο της δικογραφίας δεν συμπεριλαμβάνεται το όνομα του γαμβρού της κ. Μαντέλη ο ποίος υπηρετούσε στην ΕΥΠ και έχει παίξει ρόλο στην ιστορία;"
Κορυφαίος πολιτικός παράγοντας διερμηνεύοντας τα γεγονότα σημειώνει ότι: "Το ζήτημα αφορούσε γενικά την πολιτική αποσταθεροποίηση στην χώρα και κυρίως τον Κώστα Καραμανλή. Άλλωστε αυτός είναι ο λόγος που αντιμετωπίστηκε με τόση αυστηρότητα άδικη κατά την γνώμη μου ο κ. Γιάννης Αγγέλου.
Η ίδια πηγή τονίζει ότι "όλοι μιλούσαν για συντονιστή και έδειχναν το Θεόδωρο Ρουσόπουλο. Αλλά η Βουλή τον απήλλαξε.
Οι ίδιοι κύκλοι έλεγαν οτι είχε πλουτίσει εξ αιτίας αυτής της υπόθεσης.
Τόσο το ΣΔΟΕ όσο και η αρμόδια Επιτροπή της Βουλής που διενήργησαν επί ενάμισι χρόνο έλεγχο στα λογιστικά του βιβλία δεν βρήκαν απολύτως τίποτα.
Τελικά υπήρχε συντονιστής αλλά άλλου τύπου. Πρέπει η δικαιοσύνη να ψάξει και να ξετυλίξει το κουβάρι και σίγουρα θα έχουμε πολλές εκπλήξεις.

πηγή: http://www.romfea.gr/

Άγιον Όρος- Mount Athos. 3ο Mέρος (CBS 60' Overtime) (Ελλ.υπότιτλοι)

Γιά το κυρίως ντοκυμαντέρ κάντε κλικ παρακάτω:
http://koinoniaagion.blogspot.com/2011/05/cbs.html 

"ΠΩΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ;" (π. Ἱερωνύμου Mayiυyan)

ΠΩΣ  ΟΙ  ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ  ΑΡΜΕΝΙΟΙ

ΕΓΙΝΑΝ  ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ;

π. Ἱερώνυμος Mayiυyan

Ἐφημέριος Ι. Ν. Ἄγ. Γεωργίου (Χατζηκώστα)
(Παρεκκλήσιο Ι. Ν. Ἄγ. Ἀσωμάτων Θησείου)

Πρὶν ἀρχίσω τὴν παρουσία τοῦ θέματος θὰ ἤθελα νὰ εὐχαριστήσω ἐκ  βαθέων τὸν σεβαστὸ καὶ ἀγαπητὸ π. Βασίλειο Βολουδάκη τὸν ὁποῖο ἔχω τὴν χαρὰ καὶ εὐλογία νὰ γνωρίσω τελευταία, ἰδίως στὸ πλαίσιο τοῦ σεμιναρίου τῆς Ἐξομολογητικῆς, ποὺ ὀργανώνει τὸ Ἵδρυμα Ποιμαντικῆς Ἐπιμορφώσεως τῆς Ι. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν.

 Ὁ π. Βασίλειος ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς γνωριμίας μας μοῦ ἔδειξε τὴν ἀγάπη του καὶ μόλις πληροφορήθηκε γιὰ τὸ παρελθόν μου, ἰδίως γιὰ τὴν ἐπιστροφή μου ἀπὸ τὴ πλάνη καὶ αἵρεση τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ στὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ὀρθοδοξία, ἀμέσως μου ἔκανε τὴν πρόταση νὰ γράψω κάποιο κείμενο, παρουσιάζοντας μία συνοπτικὴ ἱστορία τῆς πατρίδας μου τῆς Ἀρμενίας καὶ νὰ ἀναφερθῶ ἰδίως στὴν πίστη τῶν Ἀρμενίων.

Εἶναι ἡ πρώτη φορά, πού μου δίνεται αὐτὴ ἡ εὐκαιρία νὰ συμμετάσχω μὲ αὐτὸ τὸ εἰδικὸ θέμα στὸ ἐπίκαιρο καὶ πλούσιο περιεχόμενο τοῦ περιοδικοῦ «Ἐνοριακὴ Εὐλογία», τοῦ Ι. Ν. Ἄγ. Νικολάου Πευκακίων.

Στὸ μικρό μου αὐτὸ ἄρθρο δὲν παρουσιάζω μία συστηματικὴ ἱστορία τῆς Ἀρμενίας. Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ σκοπός μου. Θὰ ἀναφερθῶ, ὅμως, σὲ τρεῖς κυρίως χρονολογίες (301, 406 καὶ 451 μ.Χ.) καὶ στὰ γεγονότα ποὺ συνδέονται μὲ αὐτὲς καὶ εἶναι βαρυσήμαντες γιὰ τὴν ἱστορία τῆς Ἀρμενίας καὶ μᾶς ἐνδιαφέρουν ἐδῶ ἄμεσα.

Γιὰ νὰ ἔχει ὁ ἀγαπητός μας ἀναγνώστης τοῦ Περιοδικοῦ «Ἐνοριακὴ Εὐλογία» μία γενικὴ εἰκόνα τοῦ τόπου καὶ τῆς ἔκτασης τῆς ἱστορικῆς καὶ σημερινῆς Ἀρμενίας, θὰ ποῦμε τὰ λίγα ποὺ ἀκολουθοῦν.

Στὸ Μηναῖο τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου διαβάζουμε: «Τὴ Λ΄  τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Γρηγορίου τῆς Μεγάλης Ἀρμενίας...». Σήμερα δὲν ὑπάρχει ἡ Μεγάλη Ἀρμενία, ἡ ὁποία εἶχε γεωγραφικὴ ἔκταση ἄνω τῶν 300.000 m². Ἡ τωρινὴ Δημοκρατία τῆς Ἀρμενίας κυριαρχεῖ μόνο στὰ 29.800 m² γεωγραφικὰ ἐδάφη, τὰ ὁποῖα εἶναι λιγότερα ἀπὸ τὸ 1/10 τῆς ἱστορικῆς Ἀρμενίας χωρὶς τὸ Ναγκόρνο (=Ὀρεινὸ) Καραμπάχ, στὸ ὁποῖο θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ μία ἄλλη εὐκαιρία.

Ἡ Μεγάλη Ἀρμενία, πρὶν νὰ κατακτηθεῖ ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς, περιελάμβανε ἕνα σημαντικὸ μέρος τῶν ἐκτάσεων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἢ σημερινῆς ἀνατολικῆς Τουρκίας μὲ κοινὰ σύνορα μὲ τὴν Καππαδοκία1, τὸν Πόντο, τὴν Ἀσσυρία, τὴν Γεωργία, τὴν Ἀλβανία τοῦ Καυκάσου, τὴν Περσία, τὴν Μικρὴ Ἀρμενία καὶ ἄλλες κατὰ καιροὺς χῶρες καὶ ἐκτείνετο μέχρι τὴν Κασπία θάλασσα. Ἐνῶ ἡ σημερινὴ Ἀρμενία περιορίζεται στὸ Νότιο Καύκασο, σ’ ἕνα πολὺ μικρὸ κομμάτι τῆς ἱστορικῆς της ἔκτασης καὶ συνορεύει ἀνατολικὰ μὲ τὴν Τουρκία, δυτικὰ μὲ τὸ Ἀζερμπαϊτζᾶν, βόρεια μὲ τὴν Γεωργία καὶ νότια μὲ τὸ Ἰρᾶν.

Οὔτε λίγο οὔτε πολύ, πρόκειται γιὰ τὴν δεύτερη κοιτίδα τῆς ἀνθρωπότητας, κατὰ τὴν Βιβλικὴ διήγηση, ἀφοῦ μετὰ τὸν κατακλυσμό, ποὺ ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς γιὰ τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, «...ἐκάθισεν ἡ κιβωτὸς ἐν μηνὶ τῷ ἑβδόμη, ἑβδόμη καὶ εἰκάδι τοῦ μηνός, ἐπὶ τὰ ὅρη τὰ Ἀραρὰτ» (Γέν. 8, 4), ἀπ’ ὅπου καὶ ἀρχίζει μία νέα ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Μέχρι σήμερα ὑπάρχουν γεωγραφικοὶ τόποι, τῶν ὁποίων οἱ ὀνομασίες ἄμεσα ἢ ἔμμεσα σχετίζονται μὲ τὸν ἴδιο τὸν Νῶε. Ὅπως π.χ. ἡ πρώτη κατοικία τῆς εὐλογημένης οἰκογένειας ὀνομάστηκε ἀπὸ τὸν Νῶε Nakhijevan, δηλαδὴ «πρώτη κατοικία», ἢ τὸ ὄνομα τῆς σημερινῆς πρωτεύουσας τῆς Ἀρμενίας Yeravan σημαίνει «τόπος ἐμφανίσεως».

Ἔτσι, μετὰ τὸν κατακλυσμό, ξαναρχίζει ἡ ἱστορία τῶν ἐθνῶν ἀπὸ τοὺς τρεῖς γιοὺς τοῦ Νῶε, οἱ ὁποῖοι διασκορπίστηκαν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη κυρίως μετὰ τὸν πύργο τῆς Βαβὲλ καὶ τὴν σύγχυση τῶν γλωσσῶν.

Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους ἀρμενικοὺς θρύλους ἀναγνωρίζει ὡς προπάτορα τῶν Ἀρμενίων τὸν Χάϊκ, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς γιοὺς τοῦ Torgom (=Θοργάμα), γιοῦ τοῦ Γάμερ, γιοῦ τοῦ Ἰάφεθ. Ὁ Ἰάφεθ ἦταν τρίτος γιὸς τοῦ Νῶε (βλ. Γέν.10, 1-3).

Τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν Ἀρμενία συνδέεται ἀρχικὰ μὲ τὰ ὀνόματα δύο Ἀποστόλων Τοῦ «ἐκ τῶν Δώδεκα», τοῦ Θαδδαίου καὶ τοῦ Βαρθολομαίου. Ὁ Θαδδαῖος, ἀδελφός του Ἰακώβου (Μάτθ. 10.1-3, Μάρ. 3.13-19) μαρτυρεῖται ὅτι κήρυξε στὴν Ἀρμενία ἀπὸ τὸ 43-66 μ.Χ καὶ μαρτύρησε στὴν κωμόπολη Shavarshavan τῆς ἐπαρχίας Artaz (σήμερα στὸ βόρειο Ἰρᾶν). Ὁ Ἀπόστολος Βαρθολομαῖος κήρυξε στὴν Ἀρμενία ἀπὸ 60-68 μ.Χ. καὶ μαρτύρησε στὴν πόλη Ourbanos (σήμερα στὴν Ἀνατολικὴ Τουρκία). Οἱ Ἀπόστολοι φυσικὰ ἵδρυσαν τὶς πρῶτες χριστιανικὲς κοινότητες.

Ἀλλάζει ἐντελῶς τὸ σκηνικὸ στὴν Ἀρμενία στὶς ἀρχὲς τοῦ Δ΄  αἰ. μὲ πρωταγωνιστῆ καὶ Ἰσαπόστολο τὸν Γρηγόριο Πέρση (=ἅγ. Γρηγόριος ὁ Φωτιστῆς). Ὁ Ἀρμένιος βασιλιὰς Tiridat ὁ Γ΄ (=Τιριδάτης (287- 330 περίπου)) τὸ 287 εἶχε τιμωρήσει αὐστηρὰ τὸν Γρηγόριο2, πρῶτα, ἐπειδὴ ἐκεῖνος δὲν ἤθελε νὰ θυσιάσει στὴν θεὰ Anahit ὡς ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης μετὰ τὴν νίκη τοῦ κατὰ τῶν Περσῶν, καὶ κατόπιν, ὅταν ἔμαθε ὁ Τιριδάτης τὴν καταγωγή του, ὅτι ἦταν δηλαδὴ ὁ γιὸς τοῦ Anak τοῦ Πέρση, φονιὰ τοῦ πατέρα τοῦ βασιλιᾶ Xosrov A΄  (211-259). Γιὰ νὰ τὸν ἐκδικηθεῖ, ὁ Τιριδάτης ἔριξε στὸ πηγάδι τοῦ Xor Virap3, ποὺ ἦταν προωρισμένο γιὰ τοὺς καταδικασμένους σὲ θάνατο.

Στὸ πηγάδι αὐτὸ παρέμεινε ὁ Γρηγόριος 13 (κατὰ μερικοὺς 15) ὁλόκληρα χρόνια! Φυσικὰ μὲ θαυμαστὸ τρόπο καὶ μὲ θεϊκὴ παρηγοριὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ παραμείνει ζωντανὸς σ’ ἕνα τέτοιο τόπο. Μία χήρα κρυφά του ἔριχνε ἕνα κομμάτι ψωμὶ καθημερινὰ καὶ ἡ παρουσία ἑνὸς Ἀγγέλου ἐνεθάρρυνε τὸν ἐκλεκτὸ μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν ἑτοίμαζε γιὰ τὴν μεγάλη ἀποστολή του νὰ γίνει φωτιστῆς ἑνὸς λαοῦ.

Στὴν ἀρχὴ τῆς βασιλείας τοῦ ὁ Τιριδάτης ἦταν φιλικὰ διατεθειμένος πρὸς τοὺς χριστιανοὺς ὑπηκόους του, ἀλλὰ μετὰ ἐπηρεάστηκε ἀπὸ τὸν Διοκλητιανὸ στράφηκε ἐναντίον τοὺς μὲ διωγμοὺς καὶ μαρτύρια. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ στάση τοῦ ἀπέναντι στοὺς διωκομένους ἀπὸ τὸν Διοκλητιανό, ὅπως στὴν ὁμάδα παρθένων μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Γαϊανή, ποὺ ἦταν ἡ καθηγουμένη καὶ τὴν Ριψιμία (μνήμη στὶς 30 Σεπ. μὲ τὸν ἅγ. Γρηγόριο τὸν Φωτιστῆ). Μετὰ τὸν μαρτύριο τῶν 32 παρθένων στὴν πόλη Vagarshapat, ὁ Τιριδάτης καὶ οἱ αὐλικοὶ συνεργάτες τοῦ ἀρρωσταίνουν καὶ σὲ λίγες μέρες οὐσιαστικὰ δαιμονίζονται. Ἡ ἀδελφή του Τιριδάτη, ἡ Xosrovidoukht (=θυγατέρα τοῦ Xosrov), ἡ ὁποία δὲν συμφωνοῦσε μὲ τὴν στάση τοῦ ἀδελφοῦ της ἔναντι τῶν χριστιανῶν, σ’ αὐτὸ τὸ διάστημα ἀκριβῶς βλέπει ἕνα ὅραμα ἐπαναλαμβανόμενο 5 φορές, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο τοὺς δαιμονιζόμενους μποροῦσε νὰ θεραπεύσει μόνον ὁ Γρηγόριος. Ἔτσι ἐξέρχεται ὁ Γρηγόριος ἀπὸ τὸ πηγάδι καὶ θεραπεύει ὅλους τους δαιμονιζόμενους!

Ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς ὁ ἤδη θεραπευμένος βασιλιὰς σταματάει τοὺς διωγμούς, ἕνα μεγάλο κομμάτι τοῦ λαοῦ τοῦ εὐαγγελίζεται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Γρηγόριο καὶ βαπτίζεται. Καὶ ὄχι μόνο αὐτὸ, ὁ Τιριδάτης ἀνακηρύσσει τὸν Χριστιανισμὸ ὡς ἐπίσημη θρησκεία τῆς βασιλείας του4 τὸ 301μ.Χ5 καὶ μὲ τὴν ἄμεση συμπαράστασή του, ὁ ἅγ. Γρηγόριος ἀναδιοργανώνει τὴν ἐπίσημη πλέον Ἐκκλησία τῆς Ἀρμενίας, τῆς ὁποίας καὶ καθίσταται πρῶτος ἐπίσκοπος (=καθολικός). Ἐπειδὴ ὁ Γρηγόριος δὲν ἦταν ἱερεύς, μὲ τιμὲς καὶ βασιλικὴ πομπὴ ὁδηγεῖται στὴν Καισάρεια, ὅπου καὶ χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος ἀπὸ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Καισαρείας ἅγ. Λεόντιο καὶ πλέον ὡς ἐπίσκοπος ἐγκαθίσταται στὸ Vagarshapat (σήμερα Echmiadzin) ὡς συνεχιστὴς τοῦ ἔργου τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Θαδδαίου καὶ Βαρθολομαίου.

Ἐδῶ πρέπει νὰ τονίσω ὅτι ἡ λατρεία στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀρμενίας μέχρι στὶς ἀρχὲς τοῦ Ε΄  αἰ. γινόταν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον στὰ Ἑλληνικὰ ἀλλὰ καὶ στὰ Συριακά, κυρίως στὶς ἀνατολικές της περιοχές. Ἡ ἀνάγκη τῆς κατανόησης τῆς λατρείας καί, κυρίως, τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀπὸ τὸν ἁπλὸ λαὸ ὁδήγησαν τὸν βασιλιὰ Vramshapuh καὶ τὸν Καθολικὸ ἅγ. Sahak (=Ἰσαὰκ) νὰ σκεφθοῦν λύσεις τοῦ προβλήματος. Ἔπρεπε νὰ μεταφρασθοῦν τὰ ἱερὰ κείμενα στὴν γλώσσα τοῦ λαοῦ.

Ἡ Ἀρμενικὴ γλώσσα ὡς προφορικὴ παράδοση ὑπῆρξε ἀπὸ πολὺ νωρίς, ἀλλὰ δὲν εἶχε γραπτὴ μορφή. Τὸ ποθητὸ καὶ δύσκολο ἔργο τῆς δημιουργίας τοῦ ἀρμενικοῦ ἀλφαβήτου ἐτέθη στοὺς ὤμους τοῦ Mesrop Mashtoc, ἑνὸς λογίου ἀσκητοῦ κληρικοῦ, μὲ ἄριστη ἑλληνικὴ παιδεία. Ἔτσι, μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιοδεῖες στὰ γνωστὰ κέντρα τῆς ἐποχῆς (Ἀμίντ, Ἔδεσσα τῆς Συρίας, Σαμόσατα) ὁ Mesrop Mashtoc μὲ κάποιους μαθητές του, μετὰ ἀπὸ θεία ἀποκάλυψη, τὸ ἔτος 406 δημιούργησε τὸ ἀρμενικὸ ἀλφάβητο μὲ 36 γράμματα6. Ἡ πρώτη φράση, ποὺ μεταφράστηκε στὰ ἀρμενικά, ἦταν τὸ «Γνῶναι σοφίαν καὶ παιδείαν, νοῆσαι τὲ λόγους φρονήσεως» (Παροιμ. 1, 2). Ἀμέσως μεταφράζεται ἡ Ἁγία Γραφή, πρῶτα ἀπὸ τὰ συριακὰ καὶ μετὰ ὁλοκληρώνεται ἀπὸ τὰ ἑλληνικά. Κατόπιν μεταφράζονται τὰ λατρευτικὰ βιβλία, ἔργα τῶν Ἑλλήνων Πατέρων (Ἀποστολικοὶ Πατέρες, Μέγας Ἀθανάσιος, Καππαδόκες κ.ο.κ ) καὶ τῶν φιλοσόφων (Πλάτωνος, Ἀριστοτέλη κ.λ.π). Ο Ε΄  αἵ. γιὰ τὸν ἀρμενικὸ πολιτισμὸ θεωρεῖται ὁ «χρυσοὺς αἰών».

Φθάνουμε στὸ 451 μ.Χ. Γιὰ τὴν Ἀρμενία καὶ τὸ λαὸ της μία πολὺ σημαντικὴ χρονολογία. Οἱ Ἀρμένιοι καλοῦνται νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν πίστη τους στὸν Χριστὸ ἐνώπιον τῶν ἀλλοθρήσκων. Οἱ Πέρσες μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν βασιλιὰ τοὺς Ἰσδιγέρδη Β΄ (438-457) θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν τὸν Ζωροαστρισμὸ (=πυρολατρεία) στὴν Ἀρμενία7. Οἱ Ἀρμένιοι ἤδη εἶχαν ἀρνηθεῖ μία τέτοια πρόταση τοῦ Πέρση βασιλιᾶ Σαπὼρ τοῦ Β΄  (310-378) νωρίτερα καὶ εἶχαν ὑπερασπισθεῖ μὲ μάχη τὴν πίστη τοὺς τὸ 339 μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν στρατάρχη Vache Mamikonyan. Ἡ δεύτερη μάχη ὑπὲρ τῆς πίστεως παίρνει πιὸ μεγάλες διαστάσεις τὸ Μάϊο τοῦ 451. Αὐτὴ τὴ φορὰ στὸ Avarayr, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸ στρατάρχη Bardan Mamikonyan, οἱ Ἀρμένιοι ἀπέδειξαν στὸν ἀλλόθρησκο κατακτητή, ὅτι ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ζωή τους καὶ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τοὺς τὴν ἀφαιρέσει, ὅσο δυνατὸς καὶ ἂν εἶναι. Ἡ μνήμη τῶν ἠρωϊκῶς πεσόντων μαρτύρων (1036) ὑπὲρ τῆς Πίστεως καθιερώθηκε ἀργότερα ὡς ἑορτὴ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀρμενίας.

Τὸ δεύτερο σημαντικὸ γεγονὸς τὸ 451 συνδέεται μὲ τὴν Δ' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Νὰ ποῦμε ἐπιγραμματικὰ ὅτι ἡ Σύνοδος συγκλήθηκε γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν Μονοφυσιτισμό, τὴν αἵρεση τοῦ Εὐτυχοῦς, ὁ ὁποῖος πίστευε, ὅτι ὁ Χριστὸς μετὰ τὴν ἐνανθρώπηση δὲν ἔχει πλέον δύο φύσεις, ἀλλὰ μόνο μία, τὴν Θεία, μέσα στὴν ὁποία διαλύθηκε ἡ ἀνθρώπινη φύση καὶ ἀπορροφήθηκε ἀπὸ τὴν θεότητά Του, σὰν σταγόνα στὸν ὠκεανό. Ἡ διδασκαλία αὐτὴ τοῦ Εὐτυχοῦς ἦταν ἐπικίνδυνη γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπισθεῖ συνοδικῶς.

Στὸν Μονοφυσιτισμὸ κατάντησε ὁ Εὐτυχὴς ἀπὸ μία ἀκραία ἑρμηνεία τῆς Χριστολογίας τοῦ ἁγ. Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, τοῦ ὁποίου ἦταν συνεργάτης στὸν ἀγώνα του ἐναντίον τοῦ Νεστοριανισμοῦ. Ἡ διδασκαλία τοῦ Νεστορίου καταδικάστηκε ἀπὸ τὴν Γ΄Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Ἐφέσου (431) μὲ πρωταγωνιστῆ καὶ πρόεδρο τῆς Συνόδου τὸν ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας. Ὁ Νεστόριος πίστευε, ὅτι ὑπάρχουν δύο διαφορετικὰ πρόσωπα στὸ Χριστό, ἐφ’ ὅσον ἔκανε διαχωρισμὸ τῶν δύο φύσεων τοῦ Κυρίου (τῆς θείας καὶ τῆς ἀνθρωπίνης) καὶ δεχόταν, ὅτι οἱ φύσεις ἔχουν ἐνωθεῖ «ἠθικῶς» μόνο. Κατὰ τὸν Νεστόριο ὑπάρχουν δύο Χριστοί, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Ἰησοῦς, καὶ ὅτι ἡ Μαρία γέννησε μόνο τὸν ἄνθρωπο Χριστὸ καὶ ὁπωσδήποτε ὄχι τὸν Θεὸ Λόγο. Ἄρα, ἔλεγε ὁ Νεστόριος, δὲν μποροῦμε νὰ ἀποκαλοῦμε τὴν Μαρία Θεοτόκο, ἀλλὰ «ἀνθρωποτόκο» ἢ «Χριστοτόκο». Η Δ' Οἰκοιμενικὴ Σύνοδος μὲ τὸ Χριστολογικὸ της Ὄρο οὐσιαστικὰ ἀντιμετώπισε ὄχι μόνο τὸν Μονοφυσιτισμό, ἀλλὰ ἀπέκλεισε καὶ τὸν Νεστοριανισμό. Ἔτσι ὁ Χριστός, κατὰ τὴν Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνας, ἔχει δύο φύσεις, οἱ ὁποῖες «ἀσυγχύτως», «ἀτρέπτως» ἀχωρίστως καὶ «ἀδιαιρέτως» ἔχουν ἐνωθεῖ στὴν ὑπόσταση τοῦ Θεοῦ Λόγου (καθ’ ὑπόστασιν ἕνωσις).

Συνήθως ὑποστηρίζεται ἀπὸ μία σημαντικὴ μερίδα τῶν Ἀρμενίων μελετητῶν, κυρίως ἱστορικῶν, ὅτι στὴ Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνας δὲν μποροῦσαν νὰ συμμετάσχουν οἱ Ἀρμένιοι λόγω τῆς μεταπολεμικῆς κατάστασης, ποὺ εἶχε ἐπέλθει στὴν χώρα μετὰ ἀπὸ τὸν σφοδρὸ ἀγώνα τους κατὰ τῆς περσικῆς εἰσβολῆς. Δὲν εἶναι ὅμως ἔτσι τὰ πράγματα8. Δὲν ἀποτελεῖ ἄλλωστε αὐτὸ δικαιολογία γιὰ τὴ μὴ ἀποδοχὴ τῆς Συνόδου. Εἶναι γεγονός, ὅτι οἱ Ἀρμένιοι δὲν συμμετεῖχαν οὐσιαστικὰ οὔτε στὶς δύο προηγούμενες Οἰκουμενικὲς Συνόδους τῆς Κωνσταντινουπόλεως (381) καὶ τῆς Ἐφέσου (431), ἀλλὰ ἀποδέχθηκαν τὶς Ἀποφάσεις των, ἐπειδή, ὅπως ἀναφέρουν οἱ πηγές, δὲν βρῆκαν τίποτε, ποὺ νὰ ἀντίκειται στὴν πίστη τους.

Οἱ Ἀρμένιοι παραμένουν στὴν ὀρθὴ πίστη τῶν Πατέρων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων μέχρι νὰ ἀρνηθοῦν ὁριστικά, στὴν δεύτερη σύνοδο τοῦ Ντβίν9 (553-555), τὸ Χριστολογικὸ δόγμα τῆς Χαλκηδόνας καὶ ἔτσι νὰ ἀποκοποῦν ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἐδῶ σταματάει ἡ Ὀρθοδοξία τῆς Ἀρμενικῆς Ἐκκλησίας10.

Βασικά, παρερμηνεύουν τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας καὶ τὴ φράση του «μία φύσις τοῦ Λόγου σεσαρκωμένη» καὶ ὑποστηρίζουν ὅτι μετὰ τὴν ἕνωση τῶν δύο φύσεων ὑπάρχει μία ἑνωμένη φύση στὸ Χριστὸ καὶ ἔτσι καταλήγουν σὲ μία «σύνθετη φύση». Αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ ὁ ὅρος «σύνθετος φύσις» σημαίνει ὅτι χάνουν τὰ ἰδιώματα οἱ δύο φύσεις ποὺ ἑνώνονται. Ἀκόμα καὶ σήμερα οἱ Ἀρμένιοι θεολόγοι ὑποστηρίζουν ὅτι, λέγοντας «μία φύση», ἡ Ἀρμενικὴ ‘‘ἐκκλησία’’ ἐννοεῖ τὴν «ἄρρηκτη ἕνωση τῶν δύο φύσεων».

Γιατί ὅμως τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς Ἀρμενικῆς ‘‘ἐκκλησίας’’ δὲν δέχθηκε τὴν Δ΄Οἰκουμενικὴ Σύνοδο; Ἐπειδή:

α. Κατ’ ἐπίδρασιν τῶν ἤδη μονοφυσιτῶν Σύρων πίστευαν, ὅτι μὲ τὴν Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνας ἀναβίωσε ὁ Νεστοριανισμός.

β. ερμήνευσαν –καὶ ἀκόμα δυστυχῶς συνεχίζουν νὰ ἐρμηνεύουν– λανθασμένα τὴν Χριστολογία τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας καὶ ἰδίως τὴν γνωστή του φράση «μία φύσις τοῦ Λόγου σεσαρκωμένη»11.

γ. αγνόησαν τὸν «Ὄρο τῶν Διαλλαγῶν» (433) μεταξύ του ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας καὶ Ἰωάννη Ἀντιοχείας. Αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἔχει τεράστια σημασία γιὰ ὅλη τὴν μετέπειτα ἀντιχαλκηδόνια-μονοφυσιτικὴ πορεία τῆς Ἀρμενικῆς ‘‘ἐκκλησίας’’.

Λεπτομερῆ ἀνάλυση δὲν θὰ κάνω ἐδῶ. Ἂν χρειασθεῖ θὰ δοῦμε στὸ μέλλον. Νὰ τονίσω ὅμως, ὅτι οἱ μονοφυσίτες Ἀρμένιοι ἔχουν μία ἰδιάζουσα μορφὴ Χριστολογίας, ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ δεχθοῦν τὴν διδασκαλία τοῦ Σεβήρου Ἀντιοχείας καὶ τὸν καταδίκασαν ὡς αἱρεσιάρχη στὴν ἄρμενο-συριακὴ ἑνωμένη σύνοδο τοῦ Manazkert (726). Ἐπίσης δὲν ἀναγνωρίζουν τὸν Διόσκορο ὡς «ἅγιο».

Ὅλες οἱ ἄλλες θεωρίες, ποὺ στηρίζονται στὶς πολιτικὲς σκοπιμότητές12 τῆς μὴ ἀποδοχῆς τῆς Χαλκηδόνας ἀπὸ τοὺς Ἀρμενίους, ναὶ μὲν μαρτυροῦνται στὶς πηγές, ἀλλὰ δὲν συνέβαλαν στὴν ὁριστικὴ ἀπόφαση.

Οἱ προσπάθειες τῶν βυζαντινῶν γιὰ τὴν ἕνωση τῆς ἀποκομμένης ἤδη Ἀρμενικῆς ‘‘ἐκκλησίας’’ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἔφεραν καρπούς, ὅπως καὶ οἱ ἀνεπίσημοι (1964, 1967,1970 καὶ 1971) καὶ οἱ ἐπίσημοι διάλογοι (1985, 1989, 1990 καὶ 1993) τοῦ 20ου αἰ. μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ἀντιχαλκηδονίων.

Πρώτη φορὰ γραπτῶς σημειώνω καὶ τονίζω τὴν προσωπική μου ἄποψη καὶ –γιατί ὄχι– καὶ τὴν ἐμπειρία μου γιὰ τὰ θέματα τῆς πίστεως, κατ’ ἀκρίβειαν τοῦ δόγματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἐν γένει Παραδόσεως Αὐτῆς ὡς δόγματος Ἀληθείας καὶ τρόπου ζωῆς, σὲ σχέση μὲ τὴν πίστη τῆς Ἀρμενικῆς ‘‘ἐκκλησίας’’.

Ὅποιος ἀμερόληπτα, ἀπροϋπόθετα καὶ ἀντικειμενικὰ μελετήσει τὰ κείμενα (δογματικὰ καὶ μὴ) τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καὶ τῆς Ἀρμενικῆς παραδόσεως, ἀπὸ τὸ σχίσμα (οὐσιαστικὰ καὶ ὁριστικὰ μετὰ τὸ 553-555 μ.Χ. τῆς συνόδου τοῦ Ντβὶν) ἕως καὶ σήμερα, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἀντιληφθεῖ ποὺ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια καὶ τί οὐσιαστικὰ πρεσβεύει κάθε πλευρά. Δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἀντιληφθεῖ τὸ χάσμα ἑρμηνείας τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Ἀρμενικῆς παραδόσεως. Τὸ γράφω καὶ τονίζω αὐτὸ μὲ ὑπευθυνότητα γνωρίζοντας καλὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν θεολογία τῆς Ἀρμενικῆς ‘‘ἐκκλησίας’’.

Τελειώνοντας αὐτὸ τὸ μικρό μου ἄρθρο θὰ ἤθελα νὰ καταθέσω τὴ γνώμη μου ἐπὶ τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ἀντιχαλκηδονίων Μονοφυσιτῶν, ὅτι ὄχι μόνο οἱ Ὀρθόδοξοι, μὲ συνεχεῖς, δυστυχῶς, ὑποχωρήσεις στὴν πίστη, ὄχι μόνο δὲν βοήθησαν τοὺς ἀδελφούς μας νὰ καταλάβουν τὴν βασικὴ καὶ ὀντολογικῶς ἀληθινὴ καὶ ἀμετάκλητη Χριστολογία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῆς Δ΄ καὶ ΣΤ΄, ἀλλὰ καὶ τῆς συνόλου Παραδόσεως καὶ ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀπορρέει φυσικὰ ἀπὸ τὰ σωτήρια δόγματα, ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς ὁδήγησαν στὸ μεγάλο ἀδιέξοδό της λεπτῆς καὶ πολλὲς φορὲς ἀνεπανόρθωτης ἐκ δεξιῶν πλάνης.

Κλείνοντας, θέτω μερικὲς παρατηρήσεις καὶ προβληματισμούς.

1. Μήπως εἶναι τυχαῖο, ὅτι μετὰ τὴν ὁριστικὴ ἄρνηση τῆς Δ΄ καὶ τῶν λοιπῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων (=ἄρνηση Ὀρθοδοξίας καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ὀρθοπραξίας) σταδιακὰ ἔπαυσε νὰ ὑφίσταται στὴν Ἀνατολικὴ κυρίως Ἀρμενία13 ὁ ἀσκητικὸς καὶ κυρίως ὁ ἡσυχαστικὸς μοναχισμός, ποὺ ἔχει σκοπὸ τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴ θέωση, ὅπως παρατηροῦμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ὀργανωμένης Μοναχικῆς Πολιτείας (Δ΄ αἰ.) ἕως καὶ σήμερα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία;

Σημειωτέον ὅτι ἡ Ἀνατολικὴ Ἀρμενία, σχεδὸν πάντοτε μετὰ τὴν ἅλωση τῆς βασιλείας τῶν Bagratouni (885-1045), ἐξ’ ὁλοκλήρου βρισκόταν ὑπὸ τὸν ἔλεγχο ἀλλοθρήσκων (Ὀθωμανῶν καὶ Περσῶν) ἀπὸ τὴν μία καὶ αὐστηρῶν ἀντιχαλκηδονίων14 μονοφυσιτῶν ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ἡ στάση αὐτὴ εἶναι ἀντίθετη ἀπὸ αὐτὴν τῶν δυτικῶν περιοχῶν τῆς Ἀρμενίας, οἱ ὁποῖες ἄμεσα καὶ ἔμμεσα ἐπικοινωνοῦσαν μὲ τοὺς βυζαντινοὺς καὶ ἔτσι εἴχαμε ὄχι μόνο Ὀρθόδοξες ἐπαρχίες μὲ ἀρμενικὸ πληθυσμὸ κατὰ τὸ πλεῖστον (π.χ. στὴ Θεοδοσούπολη) καὶ μοναστικὲς ἀδελφότητες, ἀλλὰ καὶ ἁγίους ἀρμενικῆς καταγωγῆς (καταγεγραμμένους ἢ μὴ) στὸ ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο καὶ στοὺς Συναξαριστὲς, π.χ ὁ Μέγας Εὐθύμιος (20 Ἰαν.). Οἱ ἅγιοι ποὺ δὲν γιορτάζονται ἐπίσημα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἤδη ἦταν στὸ ἀρμενικὸ ἑορτολόγιο, δὲν εἶναι καὶ λίγοι καὶ μάλιστα ἐξέχουσες προσωπικότητες, ὅπως σχεδὸν ὅλα τὰ μέλη τῆς οἰκογένειας τοῦ Γρηγορίου Φωτιστῆ, ὅπως οἱ δύο γιοὶ του, ὁ ἅγ. Ἀριστακὲς καὶ ὁ ἅγ. Βροτανὲς μέχρι τὸν ἅγ. Σαχάκ.

2. Ποιὸς ἰσχυρίζεται  ὅτι τὸν 20΄ αἰ. ἐνδιέφερε σοβαρὰ τὴ διοίκηση τῆς Ἀρμενικῆς ‘‘ἐκκλησίας’’, ὁ θεολογικὸς διάλογος, ἐκτὸς ἐλαχίστων μεμονωμένων φωνῶν, ὅπως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Tiran Nersoyan. Προσωπικὰ δὲν τὸν γνώρισα. Γνωρίζω ὅμως ἀπὸ κάποια γραπτά του, ὅτι ἤθελε πολὺ τὴν ἕνωση, βάσει τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος τῶν Δ΄ καὶ ΣΤ΄ Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

3. Ποῦ ὑπάρχουν στὴν Ἀρμενικὴ γλώσσα τὰ κείμενα τῶν κοινῶν Δηλώσεων τοῦ διαλόγου γιὰ νὰ ἐνημερωθεῖ ὁ λαὸς γιὰ τὸ σοβαρὸ αὐτὸ θέμα καὶ νὰ πεῖ τὴν γνώμη του; Πρὶν 6-7 χρόνια ἔψαχνα τὰ κείμενα τῶν Δηλώσεων στὰ Ἀρμενικὰ γιὰ νὰ μελετήσω σχετικὰ μὲ τὸ θέμα γιὰ μία πανεπιστημιακή μου ἐργασία καὶ δὲν βρῆκα τίποτε πουθενά (!) ἐνῶ ἡ τελευταία κοινὴ Δήλωση εἶχε γίνει τὸ 1993 στὸ Σαμπεζὺ καὶ ἡ τελευταία ἐπίσημη συνάντηση μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ἀντιχαλκηδονίων ἔγινε τὸ 1998 στὴ Δαμασκό. Ἔτσι ἔπρεπε νὰ ἐνημερωθεῖ ὁ ἀρμενικὸς λαὸς καὶ ἰδίως οἱ ἐνδιαφερόμενοι;

4. Μήπως εἶναι τυχαῖο, ὅτι σήμερα δὲν ὑπάρχουν στὰ Ἀρμενικὰ οὔτε καν τὰ Πρακτικὰ τῶν ἀποφάσεων τῶν τριῶν πρώτων Οἰκουμενικῶν Συνόδων; Ἢ μήπως εἶναι τυχαῖο ὅτι δίνεται στὶς ἀποφάσεις αὐτὲς μία πολιτικοφιλοσοφικὴ ἑρμηνεία;

5. Μήπως εἶναι πάλι τυχαῖο, ὅτι μὲ τὴν ἄρνηση τῶν Συνόδων ἡ Ἀρμενικὴ ‘‘ἐκκλησία’’ καταντάει μία ἐθνοφυλετικὴ ὁμολογία στὴν ὁποία προστίθενται καινοτομίες ὅπως ἡ χειροτονία καὶ τὸ χρίσμα τοῦ Ἀρμενίου καθολικού15 καὶ ἡ χρήση τοῦ ἀζύμου κατὰ τὴν τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας;

6. Μήπως εἶναι τυχαῖο, ὅτι δὲν τελεῖται οὐσιαστικὰ τὸ μυστήριο τῆς Μετανοίας (=ἐξομολόγηση16) καὶ ἔπαψαν αἰῶνες τώρα τὰ κωλύμματα τῆς ἱερωσύνης;

Μποροῦν νὰ προστεθοῦν ἀκόμα πολλὰ «μήπως», ἀλλὰ γιὰ τὴν ὥρα θέλω νὰ σταματήσω ἐδῶ...

Οἱ προσωπικές μου μαρτυρίες (καὶ ὄχι μόνο δικές μου) στὸ μέλλον θὰ καταγραφοῦν πιὸ ἐπιστημονικὰ καὶ μὲ ἀνάλογες παραπομπὲς καὶ σημειώσεις γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ βοηθήσουμε πρῶτα τους συμπατριῶτες μας, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὄντως ψάχνουν κάτι ἀληθινὸ καὶ γνήσιο στὴν πίστη καὶ δὲν εἶναι αὐτοὶ λίγοι, ποὺ ἐπιστρέφουν στὴν Ὀρθοδοξία, κυρίως στὴν Ρωσία καὶ Γεωργία, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους θεολόγους ποὺ ὄντως θέλουν τὴν ἕνωση, νὰ ἀγωνισθοῦν ὑπὲρ μίας ἑνώσεως ἀληθινῆς καὶ ὄχι σύνθεσης μὲ τοὺς Μονοφυσίτες, ὅπως πολὺ ὀρθὰ παρατηροῦν ἀρκετοὶ ὀρθόδοξοι θεολόγοι (π.χ ὁ Παναγιώτης Ι. Μπούμης, Ὁμότ. Καθηγητὴς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν στὸ βιβλίο του «Ἡ ἕνωση (ὄχι σύνθεση) μὲ τοὺς Μονοφυσίτες» ἔκδ. Ἁρμὸς 2007).

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Σημειωτέον ὅτι οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἀρμένιοι ζούσανε πλάϊ-πλάϊ πάνω ἀπὸ 40 αἰῶνες: ἄλλοτε φιλικὰ καὶ ἀδελφικὰ διατεθειμένοι ὁ ἕνας στὸν ἄλλο μὲ συνεργασία, ἀλληλοκατανόηση καὶ ἀλληλοβοήθεια κατὰ τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ, ὅπως οἱ Ρωμαῖοι, Πέρσες, Ἄραβες, Μογγόλοι καὶ Τοῦρκοι, ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε τὰ ξένα καὶ δικά τους συμφέροντα τοὺς κάνανε ἐχθροὺς εἴτε σὲ πολιτικὸ ἐπίπεδο στὴν ἀρχαιότητα, εἴτε σὲ πολιτικὸ-ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο κυρίως στὸ Βυζάντιο μετὰ τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνας εἴτε σὲ πολιτικὸ-ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο κυρίως στὸ Βυζάντιο μετὰ τὴν Δ΄  Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνας.

2. Ὁ Γρηγόριος ἤδη εἶχε βαπτισθεῖ στὴν Καισάρεια ἀπὸ μικρὴ ἡλικία. Στὸ παλάτι τοῦ Ἀρμενίου βασιλιᾶ Τιριδάτη εἶχε σπουδαία θέση, παρ’ ὅλο ποὺ ἦταν χριστιανός.

3. Καὶ σήμερα ὑπάρχει τὸ πηγάδι αὐτὸ ὡς τόπο πιὰ προσευχῆς καὶ προσκύνησης, ἁγιασμένο μὲ τὸν ἀγώνα τοῦ ἄγ. Γρηγορίου.   

4. Δὲν θὰ μιλήσω ἐδῶ γιὰ τὶς ἀρνητικὲς πλευρὲς αὐτῆς τῆς πράξεως γιὰ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀνὰ τοὺς αἰῶνες (ἀνάμιξη τοῦ κράτους στὰ ἐσωτερικὰ καὶ δογματικὰ ἀκόμα ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας πολλὲς φορὲς μὲ ὀδυνηρὰ ἀποτελέσματα γιὰ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία) μὲ τὰ δικά μας κριτήρια σήμερα. Τότε τέτοιες πράξεις θεωροῦνταν μία νίκη τῆς Ἐκκλησίας κ.τ.λ.

5. Σημειωτέον, ὅτι στὸ Βυζάντιο μόνο στὸ τέλος τοῦ Δ΄ αἵ. ὁ Χριστιανισμὸς κηρύχτηκε ὡς ἐπίσημη θρησκεία τοῦ κράτους ἐπὶ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου. Ἐνῶ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μὲ τὸ γνωστὸ διάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313) ἀναγνωρίζει τὸν Χριστιανισμὸ ὡς μία ἀπὸ τὶς θρησκεῖες τῆς Αὐτοκρατορίας τοῦ (ἀνεξιθρησκία).

6. Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι μὲ τὸ πρῶτο γράμμα τοῦ ἀρμενικοῦ ἀλφαβήτου ἀρχίζει ἡ λέξη Astvadz(=Θεὸς) καὶ μὲ τὸ τελευταῖο ἡ λέξη Qristos (=Χριστός).

7. Ἡ πολιτικὴ αὐτὴ τῶν Περσῶν εἶχε βασικὸ στόχο μέσω τῆς ἐπιβαλλόμενης θρησκείας νὰ ἀποκόψουν τὴν Ἀρμενία ἀπὸ τὴν Δύση, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ Βυζάντιο καὶ ἔτσι νὰ ἔχουν ἕνα πολὺ σημαντικὸ σύμμαχο ἐναντίον τῶν βυζαντινῶν.

8. Τὰ πρακτικὰ τῆς Συνόδου ἀποδεικνύουν τὸ ἀντίθετο. Ἀρκετοὶ ἐπίσκοποί της Βυζαντινῆς κυρίως Ἀρμενίας ἔχουν ὑπογράψει κάτω ἀπὸ τὰ πρακτικὰ τῆς Συνόδου. Καὶ ἐπιπλέον στὸ διάστημα τῆς Συνόδου βρίσκονται στὴν Κωνσταντινούπολη ἀρκετοὶ καὶ σπουδαῖοι μαθητὲς τοῦ ἁγ. Mesrop, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ πατέρας τῆς Ἀρμενικῆς ἱστοριογραφίας, μετέπειτα ἐπίσκοπος καὶ ὑπερασπιστὴς τῆς Χαλκηδόνας ὁ ἅγιος Movses Xorenaci.

9. Κάποιοι ὑποστηρίζουν, ὅτι στὴ πρώτη σύνοδο τοῦ Ντβὶν (506) ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀρμενίας μὲ τὶς Ἐκκλησίες ἀκόμα τῆς Γεωργίας καὶ τῆς Ἀλβανίας τοῦ Καυκάσου πῆραν μία ἀντιχαλκηδόνια στάση, ἀλλὰ δὲν φαίνονται ἐκεῖ καθαρὰ τὰ πράγματα, ἂν ὄντως καταδίκασαν τὴν Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνας καὶ τὸν περίφημο Τόμο τοῦ Πάπα Λέοντα.

10. Στὸ ἑξῆς θὰ χρησιμοποιήσω τὴν λέξη Ἐκκλησία ἐντὸς εἰσαγωγικῶν καὶ μικρογράμματη γραφή, ἀναφερόμενος στὸ σύνολο τῶν Ἀρμενίων ὡς μονοφυσιτῶν πιά, ἐπειδὴ μὲ τὴν ἄρνηση τῆς Δ΄  Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀποκόπηκαν ἀπὸ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

11. Εἶναι γνωστό, ὅτι ἢ φράση αὐτὴ δὲν ἦταν ἀρχικά του Κυρίλλου, ἀλλὰ ἀποδίδεται στὸν Ἀπολλιναριο Λαοδικείας, ὁ ὁποῖος ἑρμήνευε αἱρετικὰ τὰ λόγια αὐτά.

12. Ὅτι δηλαδὴ οἱ Πέρσες καὶ ἀργότερα οἱ Ἄραβες προσπαθοῦσαν συνεχῶς νὰ κρατήσουν μακριά τους Ἀρμενίους ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἕνωση μὲ τὸ Βυζάντιο.

13. Ἡ ἱστορικὴ Ἀνατολικὴ Ἀρμενία περιέλαβε ὅλη τὴν σημερινὴ Δημοκρατία τῆς Ἀρμενίας σὺν τὸ Ναγκόρνο (=ὀρεινὸ) Καραμπάχ, τὸ Ναχιτζεβᾶν (βρίσκεται σήμερα στὴν ἔκταση τοῦ Ἀζερμπαϊτζᾶν), ἕνα κομμάτι τοῦ σημερινοῦ βορείου Ἰρᾶν καὶ ἄμεσες περιοχὲς γύρω ἀπὸ τὸ ὄρος Ἀραράτ.

14. Πολλὲς φορὲς ἡ ἀπόκλισή τους ἀπὸ τὸν μετριοπαθῆ μονοφυσιτισμὸ σὲ ἀκραῖες ἐκφάνσεις καὶ ἑρμηνεῖες τοῦ (=Εὐτυχιανισμὸς) ἀνάγκαζε τὴν ἐπέμβαση τῆς ἐπίσημης Ἀρμενικῆς «ἐκκλησίας».

15. Συνήθως ἐκλέγεται ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους. Τὸν ἐκλεγμένο ἤδη ἐπίσκοπο καθολικὸ οἱ Ἀρμένιοι τὸν χειροτονοῦν καὶ χρίουν.  

16. Οἱ Ἀρμένιοι ἀπὸ τὸν 15ο αἰ. στὴν ἐξομολόγηση, ποῦ γίνεται ὁμαδικά, χρησιμοποιοῦν ἕνα κείμενο, στὸ ὁποῖο καταγράφονται (ἴσως;) ὅλες οἱ ἁμαρτίες καὶ πρέπει ὅλοι νὰ τὶς ἀκούσουν καὶ στὸ τέλος κάθε παραγράφου νὰ ποῦνε «ἥμαρτον».

Περιοδ. Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου, Πευκακίων-Ἀθηνῶν, «Ἐνοριακὴ Εὐλογία»,

Τεῦχος Ἰουνίου-Ἰουλίου Ἀριθμ. Τεύχους 108-109.

 http://www.egolpion.com/armenioi_monofusites.el.aspx

Γιά το ίδιο θέμα δείτε και το παρακάτω: :
http://www.oodegr.com/oode/thriskies/monofysites/den_einai_orthodoksoi_1.htm


 Γ
Γ

Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ...

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο Σεβασμ. Πειραιώς Σεραφείμ κατά της λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Καθώς βαθαίνει η κρίση και η ύφεση συγκλονίζει την χώρα μας οι εκβιασμοί της Κυβέρνησης δια στόματος του Υπουργού Οικονομικών αποδεικνύουν εναργέστατα την βασιμότητα της γνωστής δήλωσης του πρ. Διευθύνοντος Συμβούλου του ΔΝΤ περί «προεκλογικών υπογείων διαδρομών» δια την οικονομική υποδούλωση και εξαθλίωση της χώρας με στοχοθεσία την απομείωση των οικονομικών της αξιών και μεγεθών και την αρπαγή του φυσικού της πλούτου και των βασικών υποδομών της σε εξευτελισμένες τιμές εφαρμόζοντας την γνωστή μέθοδο των αρπακτικών του διεθνιστικού συστήματος.

Ναυαρχίδα όλου αυτού του δολίου και αισχρού σχεδιασμού είναι η σατανοκίνητη λέσχη Μπίλντεμπεργκ, που αποτελεί τον πολιτικό βραχίονα του διαμονιώδους Σιωνιστικού τέρατος και η οποία είναι η συντονίστρια των διαφόρων μασονικών και ναζιστικής υφής οργανώσεων που στοχεύουν στην παγκόσμια ολιγαρχική και τυρρανική διακυβέρνηση.

Πρώτα μέλη της ναυαρχίδας υπήρξαν ο Πολωνοεβραίος Ρότζερ Ρέντιγκερ και ο ναζιστής πρίγκηπας Μπέρνχαρντ της Ολλανδίας, χρηματοδότες δε όλος ο «καλός» κόσμος Σιωνιστές και Ναζιστές Ρότζιλντ, Ροκφέλερ, Schiff, Kuhn, Loeb, Ουόλεμπεργκ κλπ.

Αυτή η οργάνωση ανέλαβε να δημιουργήσει όλα τα διεθνή όργανα που θα υπηρετούσαν δήθεν την παγκόσμια ειρήνη.

Για παράδειγμα τον Ο.Η.Ε. του οποίου το κτίριο κτίστηκε σε οικόπεδο των Ροκφέλερ. Ο μακροβιότερος Γραμματέας του ήταν ο διαβόητος Κουρτ Βαλτ Χάιμ, σκληρός ναζιστής με κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος. Καριέρα μεγάλη έκανε στον Οργανισμό ο επίσης διαβόητος Κόφι Ανάν, σύζυγος της ανεψιάς του Ουόλεμπεργκ, ενός από τους κύριους χρηματοδότες της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Με πρόσχημα το «αντικομμουνιστικό άλλοθι» δημιούργησαν όλες τις οργανώσεις που ελέγχουν τον πλανήτη. Δημιούργησαν την Παγκόσμια Τράπεζα με πρώτο Πρόεδρο τον εβραίο Ευγένιο Μάγιερ, πατέρα της Κ. Γκράχαμ, η οποία είναι ηγετικό στέλεχος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Ο έλεγχος των Διεθνών Οργανισμών όπως του ΟΗΕ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ, του Διεθνούς Δικαστηρίου κλπ έδωσε την δυνατότητα του ελέγχου της παγκόσμιας μεταπολεμικής τάξης.

Μέσα από τους διαδρόμους του σιωνισμού, μέσα σε αυτή την «χρυσή μήτρα» παρήχθησαν όλα τα γνωστά σήμερα golden boys, άνθρωποι οι οποίοι εντασσόμενοι στο σύστημα ταξίδευαν εκ του ασφαλούς στις ύπατες θέσεις των ηγεσιών των Κρατών και των πολυεθνικών εταιριών.

Έτσι επιτέθηκαν σε όλον τον κόσμο ιδρύοντας διεθνείς ενώσεις με σκοπό την επιβολή παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Τα γνωστά ονόματα, Κίσινγκερ, Γούλφοβιτς, Όλμπράιτ, Περλ, Χάντιγκτον, Τσόμσκι και ένας στρατός των ΜΜΕ με επικεφαλής επιφανή στελέχη της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, όπως την Κ. Γκράχαμ της Ουάσιγκτον Πόστ,  έστησε ένα τεράστιο δίκτυο πλύσης εγκεφάλου, ένα παγκόσμιο δίκτυο παραπληροφόρησης και μια βιομηχανία παραγωγής προπαγανδιστικού υλικού.

Τα περίφημα δίκτυα CBS, ABC, NBC και CNN αποτελούν τους επικοινωνιακούς βραχίονες αυτού του συστήματος. Ο Σάμερ Ρέντστόουν (το γένος Ρόθστάϊν) έχει τον έλεγχο του CBS, στη Viacom, στο MTV (πρόεδρος ο Μπράϊαν Γκρέϊντεν) και ταυτοχρόνως ιδιοκτήτης της Black Entertainment Television. Πρόεδρος του CBS είναι ο Λέσλι Μούνβς, ο μεγάλος ανηψιός του Δαβίδ Μπεν Γκουριόν.

Ο Μίκαελ Άϊσνερ είναι ο κύριος ιδιοκτήτης της Disney Capitol Cities, που κατέχει το ABC. Ο Ντέϊβιντ Γουέστιν είναι πρόεδρος του ABC News.

Ο Λόϋντ Μπράουν είναι πρόεδρος του ABC Entertainment. Ο Νηλ Σαπίρο είναι πρόεδρος του NBC News.

Ο Τζέφρυ Ζούκερ είναι επικεφαλής του NBC Entertainment με τον Τζακ Μέγιερς δεξί του χέρι. Παρ’ ότι ο Ρούμπερτ Μέρντοχ του Fox δεν είναι Εβραίος, ο πρόεδρος της εταιρείας Μελ Καραμάζιν, ο Νο 2 Πήτερ Τσέρνιν και οι Γκάϊλ Μπέρμαν και Σάντυ Γκρούσοου είναι.

Ο Μέρντοχ έχει λάβει πολλά βραβεία από διάφορα εβραϊκά ιδρύματα. Ο Τζέϊμι Κέλνερ είναι πρόεδρος της Turner Broadcasting. Ο Γουόλτερ Άϊζάκσον είναι διευθυντής ειδήσεων στο CNN, όπου βρίσκονται επίσης οι Γουλφ Μπλίτζερ, Λάρυ Κιγκ, Πάουλα Ζαν και η κόρη του Τεντ Κόππελ, Αντρέα.

Ο Τζόρνταν Λεβίν είναι πρόεδρος της Warner Entertainment.

Ο Χάουαρντ Στίγκερ της Sony Corp. of America. Ο Ρόμπερτ Σίλερμαν είναι ιδρυτής της Clear Channel Communications. Ο Ιβάν Σέϊντενμπεργκ είναι πρόεδρος της Verizon Communications. Ο Τέντυ Σέμελ (πρώην συμπρόεδρος στη Warner) στη Yahoo.

Ο Μπάρυ Ντίλερ, πρώην ιδιοκτήτης της Universal Entertainmet, είναι πρόεδρος της USA Interactive. Ο Τζόελ Κλάϊν, πρόεδρος των επιχειρήσεων Bertelsmann στην Αμερική (το μεγαλύτερο εκδοτικό συγκρότημα του κόσμου).

Τα ανάλογα αφορούν και τα μεγάλα έντυπα των Η.Π.Α. Ο Μορτ Ζούκερμαν, επικεφαλής του συμβουλίου προέδρων των Μειζόνων Εβραϊκών Οργανισμών των ΗΠΑ είναι ιδιοκτήτης των US News, World Report, NY Daily News.

Ο Άρθουρ Σούλτσμπεργκερ Τζ. εκδίδει τους New York Times,  την Boston Globe, κ.α. Ο Μάρτυ Πέρετζ την New Republic και ο Γουίλιαν Κρίστολ την Weekly Standard. Ο Ντόναλντ Γκράχαμ Τζ. είναι πρόεδρος στο Newsweek και στην Washington Post. Ο Μάϊκλ Λεντίν του σκανδάλου Ιράν-Κόντρας, εκδίδει το National Review. Ο Ρον Ρόζενταλ και ο Φιλ Μπρονστάϊν διευθύνουν την SF Chronicle.

Ο Ντέιβιντ Σνάϊντερμαν κατέχει την Village Vioce και άλλα εβδομαδιαία «εναλλακτικά» έντυπα. Στο Χόλλυγουντ, που από εβραίους πήρε τη σημερινή μορφή του ως «πλυντήριο», δεσπόζουν ο Στήβεν Σπήλμπεργκ, ο Ντέϊβιντ Γκέφεν και ο Τζέφρυ Κράντζμπεργκ της Dreamworks,  ο Άϊσνερ της Disney, ο Άμυ Πασκάλ πρόεδρος της Columbia και πολλοί άλλοι.

Ερευνώντας τους διευθύνοντες συμβούλους όλων αυτών των μηχανισμών και του παγκόσμιου μηχανισμού παραγωγής και διασποράς προπαγάνδας της νέας τάξης, βλέπομε πως έστησαν ένα παγκόσμιο μηχανισμό ο οποίος αποφασίζει ποιός θα γίνει διάσημος, ποιός θα αναλάβει την ηγεσία ενός λαού η μιας πολυεθνικής εταιρείας και ποιοί θα γίνουν image mekers της ελεγχόμενης παραπληροφόρησης του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου σε όλη τη γη.

Γνωστά τα ονόματα του Χάϊμ Σαμπάν, του Ρ. Μέρντοχ, του Ρ. Λώντερ, του Κόνραντ Μπλακ, του Ντε Μπενεντέτι.

Με επικεφαλής την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ υπό τον σιωνιστή Γκρίνπαν και με εκτελεστικά όργανα την Παγκόσμια Τράπεζα με επικεφαλής το σιωνιστή Γούλφενσον και την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα με επικεφαλής τον σιωνιστή Τρισέ και την περίφημη Ντόϊτσε Μπανκ της κας Μέρκελ με επικεφαλής τον σιωνιστή Άκερμαν έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα.

Την επίθεση ξεκίνησε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, (ομήρου του σιωνιστικού τέρατος), με στόχο το σύνολο των κρατών της γης και με κεφάλαια, αυτά της Λέσχης Μπίλντεμνπεργ. Με την μείωση των επιτοκίων στόχος τους έγινε να «πλημμυρίσουν» την Δύση με φθηνό χρήμα, ώστε να καταστρέψουν το βιομηχανικό της κεφάλαιο. Γιγαντώθηκαν αφύσικα με τον «αέρα» των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ και μετά βγήκαν στον πλανήτη να σαρώσουν τα πάντα.

Έριξαν χρήμα στην αγορά με τρόπο που να καταστρέφει το κεφάλαιο. Χρηματοδότησαν το εμπόριο και αυτό εξουθένωσε την παραγωγή. Ντοϊτσε Μπανκ, Γκόλντμαν Σαξ και άλλος υπό τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Τράπεζας σάρωσαν τα πάντα.

Ο «βομβαρδισμός» της Ευρώπης ήταν πλήρης και ισοπεδωτικός. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια το σύνολο της παραγωγής της Δύσης μεταφέρθηκε στην Κίνα, η Δύση έμεινε παντελώς άνεργη.

Η αυτοκρατορία της Μπίλντεμπεργκ υψώνεται πάνω σε νεκρά κουφάρια εργοστασίων.

Για να μην αντιδρούν οι λαοί σε αυτή την καταστροφή χρησιμοποιήθηκαν χρήματα ώστε να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση μιας νέας πρωτοφανούς και «μυστηριώδους» οικονομίας, η οποία δημιουργεί ανάπτυξη και ευημερία χωρίς παραγωγή.

Μιας νέας οικονομίας, η οποία δημιουργεί χρήμα από το χρήμα. Μιας νέας οικονομίας η οποία συντηρεί κάποιον χωρίς να είναι απαραίτητο αυτός να εργάζεται.

Όλες αυτές οι «ψευδιασθήσεις» δημιουργήθηκαν από το φθηνό χρήμα και τον υπερδανεισμό, είτε αυτός αφορούσε τα μη παραγωγικά κράτη, είτε τα «άνεργα» νοικοκυριά.

Τα δάνεια είχαν περάσει και στον απλό κόσμο και γι’ αυτό οι λαοί δεν αντιδρούν την στιγμή της καταστροφής. Οι σιωνιστές στην πραγματικότητα εξαγόρασαν την απάθειά τους, τους νάρκωσαν προκειμένου να μην αντιδράσουν.

Την ίδια ώρα που η Δύση ισοπεδωνόταν με αυτόν τον περίεργο βομβαρδισμό χρήματος στον λεγόμενο υπανάπτυκτο κόσμο ο Γούλφενσον της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Τράπεζας που σύμφωνα με τον πρ. αντιπρόεδρό της Τζόζεφ Στίγκλιτς όχι μόνο δεν βοηθούσε τα κράτη να ξεφύγουν από τις κρίσεις αλλά αντίθετα δημιουργούσε τις κρίσεις με «φθηνό»χρήμα, ωδήγησε σε εγκληματικό υπερδανεισμό και εν τέλει στην ομηρεία του.

Τα χρήματα δόθηκαν χωρίς κανένα αναπτυξιακό στόχο και μετατράπηκαν σε διαφθορά. Με τα χρήματα αυτά δεν χτίστηκε ούτε ένα σχολείο, ούτε ένα εργοστάσιο, ούτε ένα νοσοκομείο.

Έγιναν βίλες, σκάφη αναψυχής, αμοιβές πόρνων, πολυτελή αυτοκίνητα διεφθαρμένων αξιωματούχων.

Σε κράτη θεόφτωχα ξεπηδούσαν μέσα σε μια νύχτα διεσεκατομμυριούχοι διεφθαρμένοι κρατικοί λειτουργοί, οι οποίοι δένουν απόλυτα με τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών σιωνιστών. Οι λαοί στην κυριολεξία λιμοκτονούν κάτω από τις συνθήκες κάλυψης του δανεισμού τους και ξεπουλούν σε εξευτελιστική τιμή ότι πολυτιμότερο διαθέτουν.

Ορυχεία, πετρελαιοπηγές, φυτείες κλπ  πήγαν μέσα σε λίγα χρόνια στα χέρια των πολυεθνικών. Ο ανεπτυγμένος κόσμος δεν αντιδρά γιατί απλούστατα οι εγκληματίες έχουν εξασφαλίσει την σιωπή του, ελέγχοντας την ενέργεια και μέσω αυτής την τεχνολογία.

Οι 7 αδελφές των πετρελαίων γνωρίζουν το παιγχνίδι του εκβιασμού κάθε φορά που η ανθρωπότης αντιδρά στα εγκλήματα του συστήματος.

Από την στιγμή που με τον υπερδανεισμό έδεσαν το σύνολο των κρατών του πλανήτη στο άρμα τους, στόχος τους έγιναν οι ίδιοι οι λαοί των πιο ανεπτυγμένων κρατών.

«Σκόρπισαν» χρήμα και πρέπει να το «μαζέψουν». Ελέγχοντας τα διεθνή όργανα και τις κυβερνήσεις των διεφθαρμένων, τις οποίες επέβαλαν με την πλύση εγκεφάλου των εγκαθέτων ΜΜΕ έσπασαν τα προστατευτικά φράγματα των εθνικών οικονομιών.

Ο,τι νόμο θέλουν μπορούν να τον περάσουν με ένα άρθρο μέσα σε μία νύχτα και όποιος αντιδρά φεύγει από τη «μέση». Μόνοι τους αποφάσισαν, νομοθέτησαν και εκτέλεσαν το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα όλων των εποχών.

Έβαλαν τους λαούς στα Χρηματιστήρια και τους λεηλάτησαν εκ του ασφαλούς. Αυτοί αποφάσισαν να γίνεται το χρηματιστηριακό παιγχνίδι με «αέρα». Γνωστή η δράση την σιωνιστών Μπάφετ και Σόρος,  Μπλάκφάϊντ της Γκόλντμαν Σαξ, Φουλντ της Λέμαν Μπρόδερς, Schwab της ομώνυμης εταιρείας κλπ.

Λεηλάτησαν το ένα χρηματιστήριο μετά το άλλο, τον έναν λαό μετά τον άλλο και με τις επενδυτικές τους τράπεζες «μόλυναν» την χρηματοοικονομική αγορά με «τοξικά» ομόλογα με στόχο να λεηλατήσουν και τους «κουμαπράδες»των λαών.

Τα χρήματα που δεν βρίσκονταν στην αγορά αλλά στα Ταμεία των μεγάλων ΔΕΚΟ και των ασφαλιστικών οργανισμών.

Η δύναμη τεραστίων δημοσίων επιχειρήσεων και ο πλούτος μιας ολόκληρης γενιάς εργαζομένων έγιναν «τοξικά»χαρτιά άνευ αξίας και έτσι επαναλαμβάνουν τώρα στις κατεστραμένες χώρες της Δύσεως την ίδια μέθοδο με τις υπανάπτυκτες, τις οδήγησαν στον υπερδανεισμό για να αρπάξουν αυτά που οι λαοί θεωρούν «ιερά και όσια» και τα οποία ήταν αδιαπραγμάτευτα.

Έχοντας υπό την απόλυτη εξουσία τους τις διεφθαρμένες ηγεσίες είναι εύκολο να το καταφέρουν.

Με τα χρήματα που άρπαξαν από τα χρηματιστήρια αγοράζουν πάμφθηνα τις δημόσιες επιχειρήσεις μέσω τοπικών εγκαθέτων που έχει εκπαιδεύσει η μασονική γάγραινα και έχει αχρειώσει το σαρκολατρικό, ηδυπαθές και υλιστικό και ουσιαστικά αθεϊστικό ιδεολόγημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης και της παγκόσμιας εωσφορικής και σατανιστικής θρησκείας.

Στόχος είναι βέβαια, όλος ο πλανήτης, όλα τα κοιτάσματα των μη ανανεωσίμων πόρων του πλανήτη, οι τηλεπικοινωνικές, ενεργειακές και υδρευτικές υποδομές. Το σύνολο των αμυντικών, υγιειονομικών, ασφαλιστικών και τραπεζικών συστημάτων.

Οι γεωργικές εκτάσεις, η τεχνολογία των βιομηχανικών κλάδων. Μέχρι και το οδικό δίκτυο έχουν βάλει ως στόχο απόκτησής του.

Πλήρης απόδειξη των ανωτέρω αποτελεί το γεγονός ότι το Αμερικανικό Κράτος που τους εξέθρεψε και τους ανέχθηκε είναι τόσο υπερχρεωμένο που μοιάζει περισσότερο με το Μπαγκλαντές παρά με δυτική δημοκρατία. Έντεκα τρισεκατομμύρια δολλάρια χρωστούν οι ΗΠΑ.

Τρία εκατομμύρια εξώσεις εκδόθηκαν τον τελευταίο χρόνο. Τριάντα εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από τα δημόσια συσσίτια. Πενήντα εκατομμύρια Αμερικανοί είναι επισήμως οι ανασφάλιστοι. Δεν υπάρχει λοιπόν η θρυλική Αμερικανική αυτοκρατορία αλλά αντιθέτως η οικονομική αυτοκρατορία των Σιωνιστών μελών της λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Σήμερα για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητος τα κράτη έχουν μια οικονομική ομοιογένεια, την ομοιογένεια της καταστροφής.

Ο,τι ανήκε στους λαούς σήμερα ανήκει στις πολυεθνικές του Σιωνισμού. Προδόθηκαν οι λαοί από τις δοτές ηγεσίες τους. Κεφάλαια και αγορές παραδόθηκαν στα αφεντικά των Μπίλντεμπεργκς. Αν δει κάποιος τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα μπορεί να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει στην Γαλλία, την Γερμανία, την Ιταλία, την Βρετανία κλπ.

Πρώτα η λέσχη «εκτίμησε» τα προσόντα του Μπλερ και κατόπιν τον «ανεκάλυψε» ο Βρετανικός λαός. Πρώτα η λέσχη «εκτίμησε» τα προσόντα του Σαρκοζί και κατόπιν τον «ανεκάλυψε» ο Γαλλικός λαός. Μέχρι και η πρώην «κομμουνίστρια» Μέρκελ μέσα από τους διαδρόμους της Λέσχης έφτασε στην θέση της Καγκελαρίας της Γερμανίας. Όλοι οι ηγέτες της Ευρώπης είναι επιλεγμένοι από την λέσχη. Όλοι τους διορισμένοι να υπηρετούν τα αφεντικά τους εις βάρος των λαών που τους ψηφίζουν.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα συλλογικά όργανα της Ε.Ε. Από το θλιβερό Μπαρόζο μέχρι τον Σολάνα, όλοι λειτουργούν με «ραβασάκια» της Λέσχης.

Όποιος αντιδρά δεν πάει απλά σπίτι του αλλά φυλακή για διαφθορά. Έχουν στήσει μια βιομηχανία παραγωγής μελλοντικών ηγετών με την δύναμη των μέσων διεθνούς προπαγάνδας, τα οποία διαθέτουν δημιούργησαν μια τρομερή βιτρίνα για κάποια πολύ συγκεκριμένα πανεπιστήμια των ΗΠΑ.

Το περίφημο Ivy League περιλαμβάνει 8 από αυτά απρόσιτα για τους πολλούς, προσιτά για τους εκλεκτούς της Λέσχης και ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ότι ελέγχονται πλήρως με προέδρους σιωνιστές Εβραίους. Στο Τάφτ πρόεδρος είναι ο εβραίος Lawrence Bacow.

Στο Χάρβαρντ πρόεδρος είναι ο εβραίος Lawrence Summers, που διαδέχθηκε τον επίσης εβραίο Neil Redenstine. Στο Γέιλ πρόεδρος είναι ο εβραίος Richard Levin. Στο Πρίνστον πρόεδρος είναι η εβραία Shirley Tilghman, που διαδέχθηκε τον εβραίο Harvey Shapiro.

Στο Κορνέλ πρόεδρος είναι ο εβραίος Jeffrey Lehman. Στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας πρόεδρος είναι η εβραία Judith Robin. Εκεί κατασκευάζονται οι δοσίλογοι της Νέας Τάξης και οι ηγέτες της Νέας Εποχής. Δεν φορούν πλέον κουκούλες, ούτε κρύβονται όπως οι προκάτοχοί τους.

Σήμερα φορούν πανάκριβα ρούχα και τα πρόσωπά τους προβάλονται στα περιοδικά των αφεντικών τους. Σήμερα θεωρείται must να μιλούν μεταξύ τους in english, στην γλώσσα των αφεντικών.

Να λοιπόν, γιατί συγχαίρω από τα βάθη της ψυχής μου το κίνημα «αγανακτισμένων», να γιατί σπεύδω να ασπασθώ μετ’ ευλαβείας τον μαΐστορα του τόπου και του τρόπου μας κυρ Μίκη Θεοδωράκη και τους πανεπιστημιακούς μου δασκάλους Γ. Κασιμάτη και Αιδεσιμ. Κωνσταντίνο Μπέη που υψώνουν άφοβα το λάβαρο της αντίστασης στην άθλια σιωνιστική καταιγίδα και που χρεωστούν στην ιστορία τους να κατονομάσουν και να καταδείξουν όλους τους ανωτέρω στυγνούς εγκληματίες της γης.

Τελειώνοντας, από το ταπεινό μου μετερίζι του ελαχίστου διακόνου του ευχαριστιακού σώματος της Εκκλησίας με στεντόρια φωνή διασαλπίζω στο ευλογημένο μου ποίμνιο τους μακαρίους λόγους της οριακής Αποκαλύψεως «ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι, και ο δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι.

Ιδού έρχομαι ταχύ, και ο μισθός μου μετ’ εμού, αποδούναι εκάστω ως το έργον έσται αυτού, εγώ το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, αρχή και τέλος» 

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΙΛΛΙΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ (ιερά μνήμη του Αγίου, 3/6).

Το 1979 ο Γέροντας Παϊσιος μετακόμισε από τον Τίμιο Σταυρό στο κουτλουμουσιανό κελί της Παναγούδας. Ήταν 3 Ιουνίου και ο Γέροντας λόγω της μετακόμισης δεν είχε βγάλει από τα κιβώτια τα εκκλησιαστικά βιβλία και δεν ήξερε ακριβώς την ημερομηνία ούτε φυσικά και τον εορταζόμενο άγιο. Έκανε τις ακολουθίες με κομποσχοίνι και όταν άρχισε να εύχεται και για τον άγιο της ημέρας, τον απασχόλησε ο λογισμός ποιος ήταν αυτός ο άγιος. Τότε εμφανίστηκαν μέσα στο εκκλησάκι δύο άγιοι, ο ένας μπροστά και ο άλλος από πίσω. Ο δεύτερος ήταν ο άγιος Παντελεήμων, τον οποίο αναγνώρισε ο Γέροντας. Ο πρώτος όμως τού ήταν άγνωστος.
Από την απορία τον έβγαλε ο ίδιος ο άγιος που τού είπε: 
«-Γέροντα, είμαι ο Λουκιλιανός».
Ο Γέροντας δεν πρόσεξε καλά το όνομα και ρώτησε:
«-Πώς; Λουκιανός;».
«-Όχι, Γέροντα. Είμαι ο Λουκιλλιανός».
Και αμέσως οι δύο άγιοι εξαφανίστηκαν. Ο Γέροντας εντυπωσιάστηκε και βρήκε το μηναίο του Ιουνίου για να βεβαιωθεί αν γιόρταζε ο άγιος Λουκιλλιανός. Πράγματι ήταν η μνήμη του.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΔΩ:

http://www.saint.gr/searchalphabet.aspx

ΠΗΓΗ: http://orthodoxgreek.blogspot.com/2011/06/3-1979.html

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (Αγ. Γρηγορίου Παλαμά).

Βλέπετε αυτή τη κοινή για μας εορτή και ευφροσύνη, την οποία ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εχάρισε με την ανάσταση και ανάληψή του στους πιστούς; Επήγασε από θλίψη.

Βλέπετε αυτή τη ζωή, μάλλον δε την αθανασία; Επιφάνηκε σε μας από θάνατο.
Βλέπετε το ουράνιο ύψος, στο οποίο ανέβηκε κατά την ανύψωσή του ο Κύριος και την υπερδεδοξασμένη δόξα που δοξάσθηκε κατά σάρκα; Το πέτυχε με τη ταπείνωση και την αδοξία. Όπως λέγει ο απόστολος γι' αυτόν, «εταπείνωσε τον εαυτό του γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, και μάλιστα σταυρικού θανάτου, γι' αυτό κι' ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε όνομα ανώτερο από κάθε όνομα, ώστε στο όνομα του Ιησού να καμφθεί κάθε γόνατο επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και να διακηρύξει κάθε γλώσσα ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος σε δόξα Θεού Πατρός».(Φιλιπ. 2: 8-11).

Εάν λοιπόν ο Θεός υπερύψωσε το Χριστό του για το λόγο ότι ταπεινώθηκε, ότι ατιμάσθηκε, ότι πειράσθηκε, ότι υπέμεινε επονείδιστο σταυρό και θάνατο για χάρη μας, πως θα σώσει και θα δοξάσει και θα ανυψώσει εμάς, αν δεν επιλέξωμε τη ταπείνωση, αν δεν δείξουμε τη προς τους ομοφύλους αγάπη, αν δεν ανακτήσωμε τις ψυχές μας δια της υπομονής των πειρασμών, αν δεν ακολουθούμε δια της στενής πύλης και οδού, που οδηγεί στην αιώνια ζωή, τον σωτηρίως καθοδηγήσαντα σ' αυτήν; «διότι, και ο Χριστός έπαθε για μας, αφήνοντάς μας υπογραμμό (παράδειγμα), για να παρακολουθήσουμε τα ίχνη του». (Α' Πέτρ. 2:21).

Η ενυπόστατος Σοφία του υψίστου Πατρός, ο προαιώνιος Λόγος, που από φιλανθρωπία ενώθηκε μ' εμάς και μας συναναστράφηκε, ανέδειξε τώρα εμπράκτως μια εορτή πολύ ανώτερη και από αυτή την υπεροχή. Γιατί τώρα γιορτάζουμε τη διάβαση, της σ' αυτόν ευρισκομένης φύσεώς μας, όχι από τα υπόγεια προς την επιφάνεια της γης, αλλά από τη γη προς τον ουρανό του ουρανού και προς τον πέρα από αυτόν θρόνο του δεσπότη των πάντων.

Σήμερα ο Κύριος όχι μόνο στάθηκε, όπως μετά την ανάσταση, στο μέσο των μαθητών του, αλλά και αποχωρίσθηκε από αυτούς και, ενώ τον έβλεπαν, αναλήφθηκε στον ουρανό και εισήλθε στ' αληθινά άγια των αγίων «και εκάθησε στα δεξιά του Πατρός πάνω από κάθε αρχή και εξουσία και από κάθε όνομα και αξίωμα, που γνωρίζεται και ονομάζεται είτε στον παρόντα είτε στον μέλλοντα αιώνα».(Εφ. 1:20)

Γιατί λοιπόν στάθηκε στο μέσο τους κι' έπειτα τους συνόδευσε; «Τους εξήγαγε, λέγει, έξω έως τη Βηθανία», αλλά «και αφού σήκωσε τα χέρια του, τους ευλόγησε». (Λουκά 24:50). Το έκαμε για να επιδείξει τον εαυτό του ολόκληρο σώο και αβλαβή, για να παρουσιάσει τα πόδια υγιή και βαδίζοντα σταθερά, αυτά που υπέστησαν τα τρυπήματα των καρφιών, τα ομοίως επί του σταυρού καρφωμένα χέρια, την ίδια τη λογχισμένη πλευρά, αν έφεραν πάνω τους, τους τύπους των πληγών, προς διαπίστωση του σωτηριώδους πάθους.

Εγώ δε νομίζω ότι δια του «στάθηκε στο μέσο των μαθητών» δεικνύεται και το ότι αυτοί στηρίχθηκαν στη πίστη προς αυτόν, με αυτή τη φανέρωση και ευλογία του. Γιατί δεν στάθηκε μόνο στο μέσο όλων αυτών, αλλά και στο μέσο της καρδιάς του καθενός, γιατί από εκείνη την ώρα οι απόστολοι του Κυρίου έγιναν σταθεροί και αμετακίνητοι.

Στάθηκε λοιπόν στο μέσο τους και τους λέγει, «ειρήνη σε σας», τούτη τη γλυκιά και σημαντική και συνηθισμένη του προσφώνηση. Την διπλή ειρήνη, προς το Θεό που είναι γέννημα της ευσέβειας και αυτή που έχουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας. Και καθώς τους είδε φοβισμένους και ταραγμένους από την ανέλπιστη και παράδοξη θέα, γιατί νόμισαν ότι βλέπουν πνεύμα - φάντασμα, αυτός τους ανέφερε πάλι τους διαλογισμούς της καρδιάς των, και αφού έδειξε ότι είναι αυτός ο ίδιος, πρότεινε τη διαβεβαίωση δια της εξετάσεως και ψηλαφήσεως. Ζήτησε φαγώσιμο, όχι γιατί είχε ανάγκη τροφής, αλλά για επιβεβαίωση της αναστάσεώς του.

Έφαγε δε μέρος ψητού ψαριού και μέλι από κηρύθρα, που είναι και αυτά σύμβολα του μυστηρίου του. Δηλαδή ο Λόγος του Θεού ένωσε στον εαυτό του καθ' υπόσταση τη φύση μας, που σαν ιχθύς κολυμπούσε στην υγρότητα του ηδονικού και εμπαθούς βίου, και την καθάρισε με το απρόσιτο πυρ της Θεότητός του. Με κηρύθρα δε μελισσιού μοιάζει η φύση μας γιατί κατέχει το λογικό θησαυρό τοποθετημένο στο σώμα σαν μέλι στη κηρύθρα. Τρώγει από αυτά ευχαρίστως γιατί καθιστά φαγητό του τη σωτηρία του καθενός από τους μετέχοντας της φύσεως. Δεν τρώει ολόκληρο, αλλά μέρος «από κηρύθρα μέλι» επειδή δεν πίστευσαν όλοι και δεν το παίρνει μόνος του, αλλά προσφέρεται από τους μαθητές, γιατί του φέρνουν μόνο τους πιστεύοντες σ' αυτόν, χωρίζοντάς τους από τους απίστους.

Κατόπιν τους υπενθύμισε τους λόγους του πριν το πάθος, που όλοι πραγματοποιήθηκαν. Τους υποσχέθηκε να τους στείλει το άγιο Πνεύμα, τους είπε να καθίσουν στην Ιερουσαλήμ μέχρι να λάβουν δύναμη από ψηλά. Μετά τη συζήτηση ο Κύριος τους έβγαλε από το σπίτι και τους οδήγησε έως τη Βηθανία και αφού τους ευλόγησε, όπως αναφέραμε, αποχωρίσθηκε από αυτούς και ανυψώθηκε προς τον ουρανό, χρησιμοποιώντας νεφέλη σαν όχημα και ανήλθε ενδόξως στους ουρανούς, στα δεξιά της μεγαλοσύνης του Πατρός, καθιστώντας ομόθρονο το φύραμά μας.

Καθώς οι Απόστολοι δεν σταματούσαν να κοιτάζουν τον ουρανό, με τη φροντίδα των αγγέλων πληροφορούνται ότι έτσι θα έλθει πάλι από τον ουρανό και «θα τον ιδούν όλες οι φυλές της γης, να έρχεται πάνω στις νεφέλες του ουρανού». (Ματθ. 24: 30). Τότε οι μαθητές αφού προσκύνησαν από το Όρος των Ελαιών, από όπου αναλήφθηκε ο Κύριος, επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ χαρούμενοι, αινώντας και ευλογώντας το Θεό και αναμένοντες την επιδημία του θείου Πνεύματος.

Όπως λοιπόν εκείνος έζησε και απεβίωσε, αναστήθηκε και αναλήφθηκε, έτσι κι' εμείς ζούμε και πεθαίνουμε και θα αναστηθούμε όλοι. Την ανάληψη όμως δεν θα πετύχουμε όλοι, αλλά μόνο εκείνοι για τους οποίους ζωή είναι ο Χριστός και ο θάνατος είναι κέρδος, όσοι προ του θανάτου σταύρωσαν την αμαρτία δια της μετανοίας, μόνο αυτοί θα αναληφθούν μετά την κοινή ανάσταση σε νεφέλες προς συνάντηση του Κυρίου στον αέρα. (Α' Θεσ. 4:17).

Ας έρθουμε στο υπερώο μας, στο νου μας προσευχόμενοι, ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας για να πετύχουμε την επιδημία του Παρακλήτου και να προσκυνήσουμε Πατέρα και Υιό και άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Γένοιτο.

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

ΠΗΓΗ: http://serafeimtousarof.blogspot.com/2011/06/blog-post_01.html