Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
Νεοκαισαρείας ο Θαυματουργός
Γεννήθηκε περίπου το 210 με 215 μ.Χ. Οι γονείς του ήταν ειδωλολάτρες και είχαν μεγάλη κοινωνική θέση στη Νεοκαισάρεια του Πόντου. Μετά τη στοιχειώδη εκπαίδευση του, ο Γρηγόριος μαζί με τον αδελφό του Αθηνόδωρο πήγαν στη Βηρυτό για να σπουδάσουν νομικά. ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια για το Γρηγόριο. Όταν περνούσε από την Καισαρεία, άκουσε το δεινό ερμηνευτή των Γραφών, Ωριγένη. ο Γρηγόριος τόσο πολύ ενθουσιάστηκε μαζί του, ώστε άφησε τα νομικά και διετέλεσε επί χρόνια μαθητής του. Κατόπιν πήγε στην Αλεξάνδρεια, και από εκεί επέστρεψε στη Νεοκαισάρεια με πλήρη θεολογική μόρφωση και άγιο ζήλο. Τότε ο Μητροπολίτης Αμασείας Φαίδημος διέκρινε τα χαρίσματα του και τον έκανε επίσκοπο Νεοκαισαρείας. Ή επισκοπή αυτή είχε μόνο 17 χριστιανούς! Ο Γρηγόριος, όμως, δεν το θεώρησε υποτιμητικό. Βασιζόταν πολύ στη δύναμη της θείας χάριτος και πάντα είχε στο μυαλό του τα ενθαρρυντικά λόγια του θείου Παύλου: "Ένδυναμού εν τη χάριτι τη έν Χριστώ Ιησοϋ"1. Να ενδυναμώνεσαι με τη χάρη πού μας δίνεται από τη σχέση και την ένωση μας με τον Ιησού Χριστό. Πράγματι, με τη χάρη του Θεού, ο Γρηγόριος έκανε καταπληκτικό αγώνα και εκχριστιάνισε σχεδόν όλη την πόλη. Και ενώ είχε παραλάβει 17 χριστιανούς, όταν πέθανε ειρηνικά στα τέλη του 270 μ.Χ. είχαν απομείνει στην επισκοπική του περιφέρεια μόνο 17 ειδωλολάτρες! Υπήρξε δε τόσο εγκρατής στη γλώσσα του, ώστε δεν βγήκε απ' αυτή κανένας κακός, περιττός ή αργός λόγος. Γι' αυτό και ο Θεός τον κόσμησε και με το χάρισμα της θαυματουργίας.
1. Β' πρός Τιμόθεον, Β' 1.
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ’.
Εν προσευχαίς γρηγορών, ταις των θαυμάτων εργασίαις εγκαρτερών,
επωνυμίαν εκτήσω τα κατορθώματα. Αλλά πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, Πάτερ
Γρηγόριε, φωτίσαι τας ψυχάς ημών, μήποτε υπνώσωμεν εν αμαρτίαις εις
θάνατον.
Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Θαυμάτων πολλών, δεξάμενος ενέργειαν, σημείοις φρικτοίς, τους δαίμονας
επτόησας, και τας νόσους ήλασας των ανθρώπων, πάνσοφε Γρηγόριε, διό
καλή θαυματουργός, την κλήσιν εξ έργων κομισάμενος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ο ζωγράφος
Αγιογράφος στο επάγγελμα, πού κατόπιν δέχτηκε την ιεροσύνη, με τη πανοπλία της οποίας αγωνίστηκε συνέχεια και έντιμα στο στάδιο της πίστης. Όχι μόνο ζηλωτής, αλλά και γραμματισμένος, έλεγχε τις πλάνες των οπαδών του Νεστορίου, του Ευτυχούς, του Διοσκόρου, και δύο φορές πήγε σαν απεσταλμένος στη Ρώμη για συνεννόηση χάρη του κοινού αγώνα της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας εναντίον των Εικονομάχων. Σ' ένα από τα δρομολόγια του όμως, λόγω αντίξοων καιρικών συνθηκών, αρρώστησε και απεβίωσε (το 867 μ.Χ.). Το τίμιο σώμα του, αργότερα κατατέθηκε στο Μοναστήρι του Ευάνδρου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ο Σκυτοτόμος και ΙΩΑΝΝΗΣ
ΟΙ δύο αυτοί Όσιοι αναφέρονται σε κάποια διήγηση, κατά την οποία ο Ιωάννης είδε τον Ζαχαρία να βγαίνει από τον Ναό της Άγιας Σοφίας συνοδευμένο από θείο φως. Τον ακολούθησε στο σπίτι του και έμαθε ότι, αν και ήταν παντρεμένος, ζούσε με παρθενία και σωφροσύνη, όσα κέρδιζε από την τέχνη του τα μισά τα έδινε στους φτωχούς και ότι έζησε ζωή θεοφιλή (7ος αϊ. μ.Χ.). Για τον Ιωάννη λέγεται, ότι ήταν πλούσιος και αξιωματούχος. Περιφρόνησε όμως τα εγκόσμια και ζούσε ζωή απλή και ασκητική, συχνάζοντας κάθε μέρα στους ναούς, όπου έτυχε να συναντήσει και τον πιο πάνω σκυτοτόμο Ζαχαρία.
Σκυτοτόμος: σανδαλοποιός, ράπτης δερμάτων, κάτι παρόμοιο και
μεταξύ σημερινού τσαγκάρη και τεχνίτη κατεργασίας και μεταποίησης
δερματίνων ειδών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΓΓΙΝΟΣ
Ήταν ένας από τους λόγιους και σοφούς της ερήμου ασκητές. Κάποια σοφά αποφθέγματα του, περιλαμβάνονται στον Ευεργετινό, όπου ο Λογγίνος ρωτά τον Άββά Λούκια για διάφορα ζητήματα. ο όσιος Λογγίνος απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ & ΜΑΞΙΜΟΣ Πατριάρχες Κωνσταντινούπολης
Άξιοι κατά πάντα και οι δύο ποιμενάρχες της Εκκλησίας. ο Γεννάδιος Α', διαδέχτηκε το έτος 458 τον Πατριάρχη Κων/πολης Άνατόλιο. Προηγούμενα ήταν πρεσβύτερος στην ίδια Εκκλησία. ο Πατριάρχης αυτός, εργάστηκε καρποφόρα για την επιστροφή πολλών αιρετικών στην Ορθοδοξία. Μεταξύ αυτών, επέστρεψε μέσω του Γενναδίου και ο ασπαζόμενος τις πλάνες των Ναβατιανών Μαρκιανός, τον όποιο και έκανε οικονόμο της Μεγάλης Εκκλησίας. Επίσης ο Γεννάδιος Α', έπεισε τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Θράκα, να εξορίσει τον αιρετικό Πέτρο τον Κναφέα, όταν αυτός άρπαξε το θρόνο της Αντιόχειας από τον ορθόδοξο Πατριάρχη Μαρτύριο. Άλλα επί Γενναδίου ο αυτοκράτορας Λέων ο Μακέλλης, νομοθέτησε τον αγιασμό της Κυριακής. ο Γεννάδιος κανένα δεν χειροτονούσε Ιερέα, αν αυτός δεν γνώριζε καλά την ερμηνεία των Ψαλμών. Επίσης συγκάλεσε Σύνοδο στην Κων/πολη, όπου εκδόθηκε εγκύκλιος "κατά της χρηματολογίας προς χειροτονίαν". Μετά από αυτή την ευσυνείδητη και ιεροπρεπή πολιτεία, ο Γεννάδιος Α' πέθανε το 471. Τώρα ως προς τον Πατριάρχη Μάξιμο, δεν είναι επαρκώς καθορισμένο ποιος από τους Πατριάρχες Κων/πολης, πού φέρουν το όνομα αυτό είναι ο Άγιος. Κατά πάσα πιθανότητα όμως, πρόκειται για τον Μάξιμο Γ ' (1476 -1482). Αυτός καταγόταν από την Πελοπόννησο και εργάστηκε με πολλούς τρόπους για τη βελτίωση των ηθών. ο ίδιος μάλιστα, ακούραστα κάθε Κυριακή δίδασκε στο λαό τον θείο λόγο. (Ή μνήμη του Αγίου αυτού, περιττώς επαναλαμβάνεται σ' ορισμένους Συναξαριστές και την 20ή Νοεμβρίου).
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ο Βατοπαιδινός
Ο Όσιος αυτός ήταν δοχειάρης
(υπεύθυνος για την πλήρωση των δοχείων
της Μονής με λάδι)
της Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους.
Αυτός
λοιπόν, αξιώθηκε να δει πιθάρι άδειο να αναβλύζει λάδι, δια θαύματος
της Θεοτόκου.
Ο όσιος Γεννάδιος απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΚ ο Πέρσης
Ό Άγιος αυτός, άγνωστος στους Συναξαριστές, βρίσκεται στον Παρισινό Κώδικα 1578 χωρίς υπόμνημα. Ίσως να είναι ο ίδιος με τον μάρτυρα Σάκτο πού γιορτάζεται την 25η Ιουλίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Δερμοκαίτης
Ή μνήμη του αναφέρεται στον Συναξαριστή Delehaye^ τη σημείωση ότι ασκήτευσε στον Όλυμπο της Βιθυνίας. Πρόκειται για τον Ιωάννη τον μοναχό πού υπήρξε (919-944) γνωστός για την αγιότητα της ζωής του επί Ρωμανού του Λεκαπηνού, πού ο αυτοκράτορας αυτός, μετά την πτώση του, έστειλε σφραγισμένη επιστολή σ' αυτόν τον Ιωάννη και εξομολογείτο τις αμαρτίες του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ ο θαυματουργός μαθητής του Αγίου Σεργίου
(Ρώσος, + 1427 μ.Χ.).
Η ΑΓΙΑ HILDA (Βρεταννίδα)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της αγίας της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου