Μνήμη της αγίας μεγαλομάρτυρος ΚΑΙΚΙΛΙΑΣ και των συν αυτή (+ 22 Νοεμβρίου)

Ο Χριστός μαζί με τους αποστόλους Παύλο και Πέτρο και τους αγίους Καικιλία (αριστερά), Βαλεριανό και Αγάθη (δεξιά) στον παράδεισο.

Ψηφιδωτό του 9ου αιώνα στην κογχύλη της βασιλικής της αγίας Καικιλίας στην Ρώμη.

Η Αγία Μάρτυς Κικιλία (ή καλύτερα γνωστή ή και ορθότερα αποδιδόμενη ως Καικιλία), καταγόταν από την Ρώμη από οικογένεια ευγενών, οι οποίοι όμως ήσαν ειδωλολάτρες, και έζησε πιθανότατα στις αρχές του τρίτου αιώνος. Η Αγία διακρινόταν από μεγάλη πίστη στον αληθινό Θεό, και ήταν πολύ ελεήμων. Ποθούσε την αιώνιο ευφροσύνη του Αθανάτου Νυμφίου των ψυχών, και ζούσε με την προσμονή της Παρουσίας Του, υμνολογώντας Τον παρθενικά, μαζί με τους Ασωμάτους Αγίους Αγγέλους. Γι’ αυτό και όταν οι γονείς της την νύμφευσαν δια της βίας με τον ειδωλολάτρη Βαλεριανό, αυτή του απεκάλυψε ένα μυστικό: ότι δηλαδή, Άγιος Άγγελος εφύλασσε ζηλότυπα την παρθενία της, και πως θα αξιωνόταν να τον δει και αυτός, αν καθαριζόταν δια του αγίου Βαπτίσματος!

Ο Βαλεριανός δέχθηκε, βαπτίσθηκε από τον κρυμμένο, λόγω των διωγμών, Επίσκοπο Ρώμης Ουρβανό, και όταν επέστρεψε στην συζυγική στέγη τους, βρήκε την Αγία προσευχομένη μαζί με φωτεινό Άγιο Άγγελο, ο οποίος και τους στεφάνωσε με στέφανο δόξης και αφθαρσίας, προτρέποντας τους σε ζωή εγκρατείας και χάριτος. Ο Βαλεριανός αλλοιωμένος «την καλήν αλλοίωσιν», ζήτησε ως χάρη, να φωτισθεί και ο αδελφός του Τιβούρτιος, όπως και έγινε μετά από λίγο.

Ο Τιβούρτιος μετανόησε για την προηγουμένη ζωή του, και φωτίσθηκε. Σε τόση δε αρετή έφθασε ο Τιβούρτιος, ώστε αξιώθηκε να συνομιλεί καθημερινά με τους Αγίους Αγγέλους!

Και οι τρεις Άγιοι εξακολουθούσαν να ενταφιάζουν τους χριστιανούς Μάρτυρες, και για τον λόγο αυτό οι αδελφοί Βαλεριανός και Τιβούρτιος καταγγέλθηκαν στον έπαρχο της πόλεως, και συνελήφθησαν. Καταδικάσθηκαν σε θάνατο δι’ αποκεφαλισμού. Τότε ήταν που ο δήμιος τους καπηλάριος Μάξιμος, ο οποίος εντυπωσιάσθηκε βαθειά από το θάρρος των Αγίων και την αφοβία τους ενώπιον του θανάτου, είδε κατά την ώρα του μαρτυρίου τους, φωτεινούς Αγίους Αγγέλους να παραλαμβάνουν τις ψυχές των Μαρτύρων, και να τις οδηγούν με δόξα στους ουρανούς! Τότε ομολόγησε και αυτός Πίστη στον Χριστό, και μαρτύρησε ευθύς αμέσως, για να τύχει της ιδίας δόξης με τους Μάρτυρες, την οποίαν είδε και πόθησε.

Η Αγία Καικιλία συνέχισε παρ’ όλα αυτά, να ενταφιάζει Αγίους Μάρτυρες, να διανέμει την περιουσία της στους πτωχούς, και να διαδίδει τον λόγο του Θεού.

Η παρθενομάρτυς δε, είχε πάντοτε μαζί της ένα άγιο Ευαγγέλιο, «προς αμυντήριον αυτής και φυλακτήριον», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Σύντομα όμως συνελήφθη και η ίδια, και βασανίσθηκε φρικτά. Μάλιστα, η ανδρεία, η παρρησία και οι θαυματουργίες της, είχαν ως αποτέλεσμα να μεταστραφούν τετρακόσιες ψυχές στην Πίστη του Χριστού, διαρκούντος του μαρτυρίου της!

Οι τύραννοι την έβαλαν τελικά σε πυρακτωμένο λέβητα – λουτρό, αλλά επειδή διαφυλάχθηκε αβλαβής παρά την παρέλευση τριών ημερών, αποφάσισαν να την αποκεφαλίσουν. ο δήμιος, όπως ανεπιβεβαίωτα γράφεται, την χτύπησε τρεις φορές στον λαιμό με το μαχαίρι, χωρίς όμως και να κατορθώσει να την θανατώσει. Η Αγία, τραυματισμένη, έζησε ακόμη τρεις ημέρες, ενισχύοντας τους πιστούς οι οποίοι άλειφαν με το αίμα της πληγής της υφάσματα, τα οποία χρησιμοποιούσαν για θαυματουργικές θεραπείες. Τελικά, παρέδωσε την αγνή και ηρωική ψυχή της, με προσευχή ευχαριστίας προς τον Κύριο μας, περίπου το 230 μ.Χ.

Έκτοτε επιτέλεσε πολλά Θαύματα. Στην θέση του Μαρτυρίου της, στο σπίτι της στην Ρώμη, ανεγέρθηκε μετέπειτα Ναός επ’ ονόματί Της. Η Αγία τιμώταν στην Κατακόμβη του Αγίου Καλλίστου. Το έτος 817 ανευρέθηκε ο τάφος της, και το έτος 1599 ανοίχθηκε, οπότε αποκαλύφθηκε το ιερό Λείψανο της σώο και αβλαβές, σε κατάσταση αδιαφθορίας!

Στο πρωτότυπο λατινικό κείμενο του Μαρτυρίου της Αγίας Καικιλίας αναφέρεται, ότι κατά τους γάμους της, όταν ηχούσε η μελωδία της κοσμικής μουσικής, η Αγία έψαλλε μυστικά στην καρδιά της ύμνους αγάπης στον Ιησού, τον πραγματικό της Νυμφίο. Ίσως απ’ αυτό να συσχετίσθηκε στην Δύσι η Αγία με την μουσική, της οποίας μουσικής, θεωρείται ακόμη και σήμερα προστάτης από την δυτική χριστιανοσύνη.

Είθε οι ένδοξοι Άγιοι Μάρτυρες Καικιλία, Βαλεριανός, Τιβούρτιος και Μάξιμος, να βοηθούν και να ευεργετούν όσους θα τους επικαλούνται με πίστη και ευλάβεια!

Απολυτίκιον. Ήχος γ΄. Θείας πίστεως. (Γερασίμου).

Θείων τρόπων σου, τη επιλάμψει, προς αείζωον, είλκησας φέγγος, την αυτάδελφον δυάδα και σύναυλον· και συν αυτοίς Κικιλία αθλήσασα, της θείας δόξης ομού ηξιώθητε. Μεθ’ ων πρέσβευε, δοθήναι τοις ευφημούσι σε, πταισμάτων ιλασμόν, και μέγα έλεος.

ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com/2009/11/22/st-cecilia/