ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ Ρ/Σ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 89,5

http://www.im-glyfadas.gr/04/2009/20091104.asp ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ Από το νέο «προοδευτικό με άνοιγμα στην κοινωνία», πρόγραμμα του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εν Βούλα τη 4η Νοεμβρίου 2009

1. 89,5. Στην πρωινή ζώνη, 6 Οκτωβρίου. Ακούστηκαν παράπονα των ακροατών ότι θα ήθελαν το πρόγραμμα πιο πνευματικό, ότι δεν βοηθά το πρόγραμμα πνευματικά κλπ. Η απάντηση που εδόθη στον αέρα ήταν, ότι ο σταθμός κάνει «άνοιγμα στην κοινωνία», «ο σταθμός της Εκκλησίας δεν είναι η Εκκλησία, δεν εκπροσωπεί την Εκκλησία».

2. 89,5, 6 Οκτωβρίου, 4-5 μ.μ. π. Παύλος Κουμαριανός στην εκπομπή του : «Η γλώσσα της Εκκλησίας ακούγεται στις μέρες μας μονότονη και κουραστική… Τα ίδια και τα ίδια, από το ίδιο στυλ ανθρώπων, με το ίδιο περιεχόμενο και τις ίδιες ιδέες… υποσχέσεις μεταφυσικής φυγής, εσχατολογικής έκπληξης που καμιά φορά δεν πάνε πουθενά… Επιτρέψτε μου να συνοψίσω το κατάντημα του εκκλησιαστικού μας λόγου στη γνωστή παροιμία “παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του”…. Βιαζόμαστε οι άνθρωποι της Εκκλησίας να πούμε στους ανθρώπους λόγια χοντρά, βαρύγδουπες εκφράσεις για θέωση, αγιότητα, πνευματική τελείωση, εν Χριστώ ζωή και μακαριότητα, πνευματικά χαρίσματα, μυστικές εμπειρίες, υπερφυσικές καταστάσεις, επιστροφή στην προπτωτική κατάσταση, πρόγευση των εσχάτων, ασκητικό ήθος, κάθαρση παθών κι ενώ διαφημίζουμε όλα αυτά, είμαστε άνθρωποι σαν όλους, καθημερινοί και ταλαίπωροι… κι όλα τ’ άλλα που λέμε για θεώσεις και απογειώσεις, τα λέμε για να μας θαυμάζουν καμιά φορά και να ξεμπερδεύουμε με μερικούς ανώριμους αφελείς που μας χτυπούν την πόρτα μεσάνυχτα, ζητώντας παρηγοριά. Κι επειδή καμιά φορά δεν έχουμε ανθρωπιά να τους δώσουμε… ούτε γνώσεις να τους βοηθήσουμε, τους πλασάρουμε κομμάτι θέωση και εξαγιασμό που θα κερδηθεί μέσω αβυσσαλέας υπομονής κι έτσι στέλνουμε το συνάνθρωπό μας σπίτι του αδιάβαστο, φορτωμένο ενοχές που ζήτησε παρηγοριά και δε σκέφθηκε ότι έπρεπε να είχε μάθει καλά το μάθημά του, ότι πρέπει δηλαδή να κάτσει στα αυγά του, να κάνει υπομονή, να υποστεί όποιες δυσκολίες και εξευτελισμούς λαχαίνουν, για να θεωθεί…Κάτι δεν πάει καλά μ’αυτά που λέμε… Είπαμε λοιπόν να σταματήσουμε να λέμε πράγματα που δεν τα ζούμε. Κι αν τέλος πάντων κάποιοι έχουν τέτοιες μεταρσιωμένες εμπειρίες, ας το δείξουν με τα έργα τους… Σήμερα ίσως μας διακρίνει ένα σύνδρομο παθολογικής αρχαιολατρείας από τη μια, και από την άλλη σύνδρομο φοβίας προς την αμεσότητα και διαφάνεια της γλώσσας στη Λατρεία, γι’ αυτό χρησιμοποιούμε τη γλώσσα την αρχαία, μια γλώσσα μυστική και ακατανόητη, η οποία δημιουργεί φραγμούς και διακρίσεις μέσα στην Εκκλησία. Έχουμε τους καλλιεργημένους και μορφωμένους λάτρεις της αρχαίας τραγωδίας που με εκλεπτυσμένη αίσθηση απολαμβάνουν την ομορφιά της Αρχαίας Ελληνικής που μόνο εκείνοι καταλαβαίνουν και αφήνουν τους ιδιώτες ξένους προς την προσευχή» !!

3. 89,5. Εκπομπή κ. Κοσμόπουλου. Μίλησε πάλι ο π. Παύλος Κουμαριανός συνεχίζοντας με επιχειρήματα που μπορεί να έπειθαν τους αδαείς, τόνισε ότι οι μεταφράσεις δεν είναι θέμα που αποφασίζει η Ιερά Σύνοδος, οι Εκκλησίες μας είναι άδειες όταν γίνεται ο εσπερινός και ο όρθρος (αυτό το απέδωσε στη γλώσσα και όταν του επεσήμανε ο κ. Κοσμόπουλος ότι αυτή δεν είναι η μόνη αιτία, αναγκάστηκε να συμφωνήσει). Έδωσε και άλλο ατυχές παράδειγμα το οποίο ανασκεύασε ο κ. Φώτης Δημητρακόπουλος ο οποίος μίλησε εξαιρετικά δίνοντας 6 λόγους γιατί δεν θα πρέπει η γλώσσα της Λατρείας να αλλάξει.

Τα σχόλια και οι κρίσεις δικές σας…

εκ της Ιεράς Μητροπόλεως